เย่เฉินตอบอืม และพูดว่า:"ส่วนที่เหลือก็ไม่มีอะไรแล้ว ช่วงสองวันนี้ฉันจะเตรียมเรื่องไปต่างประเทศกับภรรยาของฉัน อีกสองวันก็จะไปเลย หากเธอมีธุระอะไร สามารถติดต่อฉันทางโทรศัพท์หรือวีแชทก็ได้"
"ค่ะ!"ซ่งหวั่นถิงพูดด้วยความอิจฉา:"อาจารย์เย่ ภรรยาของคุณมีความสุขมากจริงๆ……"
เย่เฉินพลั่งปากถาม:"จริงเหรอ?"
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าและพูดว่า:"แน่นอน! แม้แต่คนธรรมดา ก็แทบจะไม่สามารถใช้เวลากว่าหนึ่งเดือน เพื่อไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศกับภรรยา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคุณ…...ดังนั้นคุณเซียวมีความสุขมากจริงๆ……"
เย่เฉินหัวเราะเยาะ และพูดว่า:"เธอเห็นแค่ว่าฉันไปเรียนที่อเมริกาเป็นเพื่อนหล่อน แต่ช่วงนี้มีเรื่องต่างๆ เกิดขึ้นทีละอย่าง ต้องไปที่อื่นหรือแม้แต่ในต่างประเทศบ่อยๆ จริงๆ แล้วฉันละเลยหล่อนไปค่อนข้างมาก"
จู่ๆ ซ่งหวั่นถิงก็นึกย้อนได้ว่า ตอนที่เธอตกอยู่ในอันตรายในญี่ปุ่น เย่เฉินเคยรีบไปญี่ปุ่นเพื่อช่วยชีวิตเธอในชั่วข้ามคืน และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความรักอันลึกซึ้งและความอบอุ่นในใจของเธอ
ดังนั้น เธอจึงพูดกับเย่เฉินว่า:"อาจารย์เย่ ที่คุณไปสหรัฐอเมริกาในครั้งนี้ ก็ให้เวลากับตัวเองบ้าง เรื่องที่คุณบอกฉัน ฉันจะทำอย่างดีที่สุดแน่นอน เชิญวางใจได้!"
เมื่อการประมูลสิ้นสุดลง เซียวชูหรันก็เริ่มเตรียมตัวสำหรับการเดินทางไปสหรัฐอเมริกากับเย่เฉิน
เนื่องจากต้องไปนานมาก ดังนั้นเธอจึงเก็บสัมภาระสองกล่องอย่างละเอียดรอบคอบ ตนยังทำรายการของการเตรียมของ และเตรียมของทีละอย่างตามรายการ กลัวว่าจะลืมอะไรไว้
ในทางตรงกันข้าม เย่เฉินนั้นสบายๆ กว่ามาก
ยกเว้นเสื้อผ้าเปลี่ยนนิดหน่อย ที่เหลือเขาก็แทบไม่มีอะไรต้องเก็บเลย
เพราะในความเห็นของเขา แทนที่จะเตรียมกระเป๋าเดินทางแต่ละแบบให้เสียแรง ควรเก็บแบบง่ายๆ จะดีกว่า หลังจากถึงสหรัฐอเมริกาแล้ว ค่อยจัดเตรียมสิ่งของที่ขาดไปทีละชิ้น แบบนี้สะดวกกว่า
แต่เย่เฉินชอบสิ่งอำนวยความสะดวกครบถ้วนของมัน และยังมีฟิสเนตขนาดเล็ก และเนื่องจากอยู่ชั้นบนสุด จึงมีสระว่ายน้ำกลางแจ้งด้วย
การได้อศัยอยู่ในห้องแบบนี้ โดยพื้นฐานแล้วไม่จำเป็นต้องทำความรู้จักกับแขกคนอื่น ๆ ของโรงแรม
เย่เฉินกับเซียวชูหรันกำลังจะเดินทางไปสหรัฐอเมริกา และพ่อตาเซียวฉางควนก็เริ่มจัดของ และเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางไปเกาหลีใต้ที่กำลังจะมาถึง
เขากับเย่เฉิน และเซียวชูหรันออกเดินทางในวันเดียวกัน แต่เที่ยวบินของพวกเขาคือเวลาตอนเช้า 8:30 น. ขณะที่เย่เฉินและเซียวชูหรันขึ้นเครื่องเวลา 12.00 น.
เนื่องจากครั้งนี้ไปแลกเปลี่ยนที่เกาหลีใต้กับหานเหม่ยฉิง เซียวฉางควรรู้สึกตื่นเต้นมาก เขามักจะรู้สึกว่าไม่แตกต่างจากการไปฮันนีมูนกับทั้งสอง และเพลิดเพลินกับโลกที่มีแค่สองคน
ดังนั้น เขาจึงตั้งหน้าตั้งตารอทริปนี้ที่เกาหลีใต้มานานแล้ว

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...