ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3879
เมื่อเห็นว่าคนอื่นๆ ในบ้านกำลังยุ่งอยู่กับการเดินทางไปต่างประเทศ หม่าหลันรู้สึกเหงาเล็กน้อยในใจ
นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนออกจากบ้าน โดยทิ้งเธอไว้ตามลำพัง
โชคดีที่เย่เฉินทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับหม่าหลัน และโอนเงิน 500,000 RMB ไปยังบัญชีธนาคารของเธอ ก่อนวันออกเดินทาง
หลังจากที่หม่าหลันได้รับเงินแล้ว เธอก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก และความรู้สึกเหงาและเศร้าก็หายไปหมดเลย
เงินจำนวนนี้เพียงพอสำหรับเธอที่จะมีชีวิตที่สบายในจินหลิงแล้ว
หลังจากได้รับเงินแล้ว หม่าหลันพูดกับเย่เฉินอย่างดีใจและตื่นเต้นว่า:"ลูกเขยจ้ะ นายกับชูหรันไปอยู่สหรัฐอเมริกาให้สบายใจไปเลย ไม่ต้องห่วงแม่ แม่จะดูแลตัวเองอย่างดีแน่นอน!"
เซียวชูหรันมองดูท่าทางโลภมากของแม่ จึงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และสั่งว่า:"แม่ใช้จ่ายเงินห้ามสิ้นเปลืองมากเกินไปเด็ดขาด"
หม่าหลันพึมพำอย่างโกรธเคือง:"เอาล่ะๆ ฉันรู้แล้ว! ฉันจะระวัง!"
ในเวลานี้ เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"แม่ แม่อย่าไปฟังชูหรันเลย เงินให้แม่แล้ว ก็ใช้ให้สะใจ ทางที่ดีคือใช้เงินก้อนนี้ให้หมดจนไม่เหลือเลย ในช่วงที่พวกเราไม่อยู่บ้าน เงินน่ะ เดิมทีมันก็เอามาใช้อยู่แล้ว"
เมื่อหม่าหลันได้ยินแบบนี้ ก็ยิ้มแย้มทันที และพูดอย่างดีใจว่า:"ยังต้องเป็นลูกเขยที่ดีของฉันสินะ! นายพูดถูกใจแม่ไปเลยจริงๆ !"
พูดจบ ก็มองเซียวฉางควนที่อยู่ข้างๆ และพูดว่า:"เซียวฉางควน นายทิ้งกุญแจรถของโรลส์-รอยซ์ คัลลิแนนไว้ให้ฉัน"
เซียวฉางควนมองเธออย่างระมัดระวัง:"เธอจะเอากุญแจรถของฉันทำไม? !"
หม่าหลันโพล่งออกมา:"แน่นอนว่าต้องเอามาขับน่ะสิ ไม่งั้น จะเอามาทำไรได้?"
พูดไป หม่าหลันก็ขมวดคิ้ว และพูดว่า:"อีกอย่าง รถคันนี้กลายเป็นของคุณเมื่อไหร่กัน? รถคันนี้คนอื่นมอบให้ลูกเขย! คุณได้รับประโยชน์ของลูกเขยมาขับเท่านั้นแหละ"
เซียวฉางควนพูดอย่างเคร่งขรึม:"รถคันนี้ได้รับประโยชน์จากเย่เฉินเป็นความจริง แต่รถคันนี้คุณจานเป็นคนประกาศเองว่ามอบให้ฉัน และบนหนังสือขับขี่ก็เขียนชื่อฉันไว้!"
…...
ตอนเย็น เย่เฉินช่วยเซียวชูหรัน จัดวางกระเป๋าเดินทางทั้งหมดของพวกเขาทั้งสอง ไว้ที่ด้านในของประตูห้องนอนอย่างเป็นระเบียบ
เซียวชูหรันตรวจสอบหนังสือเดินทางและเอกสารอื่น ๆ ของทั้งสองอีกครั้ง และหลังจากยืนยันว่าถูกต้อง ถึงนอนบนเตียงอย่างสบายใจ
เย่เฉินนึกข้อตกลงของเขากับหลี่เสี่ยวเฟินได้ และพูดกับเธอว่า:"ที่รัก หลังจากเธอเรียนMaster classจบ เราไปแวนคูเวอร์ แคนาดาเถอะ ไปเยี่ยมป้าหลี่และเสี่ยวเฟินที่นั่นกัน"
เซียวชูหรันพูดโดยไม่ลังเล:"ได้สิ! ฉันไม่ได้เจอป้าหลี่มาตั้งนานแล้ว คิดถึงแกมากเหมือนกัน!"
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"สองวันก่อนผมโทรหาเสี่ยวเฟิน พวกหล่อนมีชีวิตที่มั่งคั่งมากในแคนาดา"
พูดไป เย่เฉินก็เล่าถึงสถานการณ์ของหลี่เสี่ยวเฟิน ให้เซียวชูหรัน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...