ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3880
หลังจากเซียวชูหรันฟังแล้ว ก็พูดอย่างมีความสุขว่า:"ฟังคุณพูดแบบนี้แล้ว รู้สึกว่าตอนนี้ป้าหลี่ใช้ชีวิตมีความสุขมาก มีเสี่ยวเฟินอยู่ข้างๆ ไม่มีปัญหาทางการเงินเลย และเธอสามารถดูแลเด็กๆ ในโรงเรียนรับเลี้ยงเด็กได้ คงไม่เหนื่อยเหมือนอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแน่นอน"
"ใช่"เย่เฉินพยักหน้า และพูดถอดใจ:"ป้าหลี่มีพระคุณกับผมมาก ตั้งแต่แกไปแคนาดา ผมก็ยังไม่เคยไปหาแกเลย ผมรู้สึกละอายที่จะคิดถึงเรื่องนี้"
เซียวชูหลันรีบพูดว่า:"ถ้าคุณอยากเจอป้าหลี่และเสี่ยวเฟินเร็วขึ้น งั้นก็รอหลังจากที่ปักหลักในสหรัฐอเมริกาแล้ว คุณก็หาเวลาไปเยี่ยมพวกเธอก่อน แล้วหลังจากที่ฉันเรียนจบ เราค่อยไปด้วยกัน!"
เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า:"รอไปถึงสหรัฐอเมริกาแล้วค่อยว่ากัน ถ้าปล่อยให้คุณอยู่ที่นั่นคนเดียว ผมก็ไม่ค่อยวางใจสักเท่าไหร่"
ตอนเที่ยงวันของวันต่อมา เย่เฉินกับเซียวชูหรันนั่งโดยสารเที่ยวบินข้ามมหาสมุทรของAir Chinaไปยังนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
ทั้งเที่ยวบินใช้เวลา 16 ชั่วโมง และเมื่อทั้งสองมาถึงนิวยอร์ก ก็เป็นเวลา 14.00 น. ตามเวลาท้องถิ่นแล้ว
เย่เฉินเคยชินกับเครื่องบินโดยสารคองคอร์ด ซึ่งเร็วกว่าสายการบินพลเรือนถึง 3 เท่า พอนั่งเครื่องบินธรรมดาแบบนี้แล้ว รู้สึกเหมือนจากรถไฟความเร็วสูงลดลงไปยังรถร้อนรุ่นแรกโดยตรง
โชคดีที่เขาซื้อห้องโดยสารระดับเฟิร์สคลาส ที่มีสภาพแวดล้อมที่หรูหรา และสามารถนอนราบได้ มิฉะนั้น การเดินทางนี้จะต้องทรมานอย่างมาก
หลังจากบินสิบหกชั่วโมง สภาพเซียวชูหรันยังดีมาก ดูไม่เหนื่อยอะไร และยังมีความคาดหวัง และความตื่นเต้นอยู่บ้าง
หลังจากลงจากเครื่องบิน ทั้งคู่ก็ใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมง กว่าจะผ่านขั้นตอนเข้าสู่ด่านศุลกากรและรับสัมภาระ
เย่เฉินขึ้นรถที่เขาเช่าไว้ล่วงหน้า ใส่กระเป๋าเดินทางทั้งหมดไว้ในท้ายรถ แล้วพาเซียวชูหรันไปยังจุดหมายปลายทางสุดท้ายของพวกเขา เมืองพรอวิเดนซ์
นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวชูหรันมาสหรัฐอเมริกา จึงมีความอยากรู้อยากเห็นต่างประเทศ ทำให้เธอตื่นเต้นตลอดทาง และมองซ้ายมองขวาไม่หยุด
เซียวชูหรันรู้สึกประหลาดใจมากที่ได้พบเธอ และโพล่งออกมาว่า:"เคลลี่ คุณมาที่โรงแรมได้ไง?"
"มาต้อนรับคุณไง!"เคลลี่ เวสท์พูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ตอนนี้หกโมงแล้ว เป็นเวลาอาหารเย็นพอดี ฉันจองที่นั่งที่ร้านอาหารลอยฟ้าของฮิลตันไว้ หลังจากที่พวกคุณเก็บกระเป๋าและพักผ่อนสักครู่ เราก็ไปกินข้าวกันได้แล้ว"
เซียวชูหรันรีบพูดว่า:"ขอโทษจริงๆ ยังต้องให้คุณเสียเงินอีก"
เคลลี่ เวสท์พูดอย่างเคร่งขรึม:"คุณจะเกรงใจฉันทำไม?"
พูดไป เธอมองไปที่เย่เฉิน และถามด้วยรอยยิ้มว่า:"นี่คือสามีของคุณสินะ?"
เซียวชูหรันพยักหน้าอย่างรวดเร็ว และพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"เคลลี่ ฉันจะแนะนำให้คุณรู้จัก นี่คือสามีของฉัน เย่เฉิน"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...