ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3881
พูดจบ ก็รีบพูดกับเย่เฉินว่า:"เย่เฉิน คนนี้คือเคลลี่ เวสท์ ไอดอลที่ฉันบอกกับคุณมาโดยตลอด"
เย่เฉินมองเคลลี่ เวสท์ และพูดอย่างสุภาพว่า:"สวัสดีครับ คุณเวสท์ ผมได้ยินชื่อเสียงคุณมานานแล้วครับ"
เคลลี่ เวสท์รีบเอื้อมมือออกไป และพูดว่า:"คุณเย่คุณสุภาพเกินไปแล้ว ตอนฉันอยู่ที่จินหลิง ฉันก็ชื่นชมชื่อเสียงของคุณมานานแล้วค่ะ"
แม้ว่าเคลลี่ เวสท์จะไม่รู้ว่าเย่เฉินเป็นใครมาจากไหน และมีภูมิหลังอย่างไรกันแน่ แต่เธอรู้ว่า นี่คือผู้ชายที่แม้แต่เฟ่ยเข่อซินก็อยากจะใช้ทุกวิถีทางเพื่อประจบ เพียงข้อนี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่าคนๆ นี้ไม่ธรรมดา
ทั้งสองจับมือกัน และหลังจากคุยตามมารยาทอีกสองสามคำ เย่เฉินก็พูดอย่างสุภาพกับทั้งสองคนว่า:"พวกคุณคุยกันก่อน ผมจะไปทำเอกสารการเช็คอิน"
ทั้งสองพยักหน้าเล็กน้อย และเคลลี่ เวสท์ก็ถามเซียวชูหรันเสียงเบา:"ชูหรัน ทำไมช่วงสองวันนี้ถึงติดต่อเฟยเอ๋อร์ไม่ได้เลยล่ะ?"
เซียวชูหรันยังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเฟ่ยเข่อซิน และคิดว่าเพื่อนที่ดีของตนก็คือจานเฟยเอ๋อร์ที่เป็นเชื้อจีนชาวฝรั่งเศส
อันที่จริง ช่วงสองวันนี้เซียวชูหรันก็พยายามติดต่อเฟ่ยเข่อซิน แต่ก็เหมือนเคลลี่ เวสท์ โทรศัพท์ติดต่อของเฟ่ยเข่อซินปิดเครื่องและ และดูเหมือนจะหากไปจากโลก ไม่มีข่าวคราวเลย
ดังนั้นเธอจึงบอกกับเคลลี่ เวสท์อย่างตรงไปตรงมาว่า:"ความจริงแล้ว ช่วงสองวันนี้ฉันก็ติดต่อหล่อนไม่ได้เลย หรือว่าจะมีเรื่องด่วนอะไรจึงออกจากหัวเซี่ยไปแล้ว"
เคลลี่ เวสท์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง พยักหน้าเล็กน้อย แล้วพูดว่า:"มันก็อาจจะเป็นไปได้เช่นกัน"
เคลลี่ เวสท์ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับตระกูลเฟ่ยเลย ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าเฟ่ยเข่อซินและปู่ของเธอ ได้เริ่มต้นการเดินทางเพื่อหลบหนีแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น เพื่อไม่ให้ทิ้งร่องรอยให้ลุงใหญ่ ตอนไปเฟ่ยเข่อซินจึงไม่กล้าติดต่อทั้งสองคน
แต่ว่า เคลลี่ เวสท์ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
ยังไงซะ เฟ่ยเข่อซินเป็นคุณหนูของตระกูลเฟ่ย และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับตน มีเรื่องอะไรที่ต้องจัดการก่อน ก็ไม่จำเป็นต้องบอกตน
"ค่ะ"เซียวชูหรันพยักหน้าเบา ๆ และไม่คิดอะไรมาก
เย่เฉินพาเซียวชูหรันไปที่ห้องเพรสซิเดนสูทชั้นบนสุด ทันทีที่เปิดประตูออก สิ่งที่ดึงดูดสายตาคือ ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่มากกว่า 100 ตารางเมตร
และเนื่องจากตึกสูงมาก อีกด้านหนึ่งของห้องนั่งเล่นเต็มไปด้วยหน้าต่างกระจกสูงจากพื้นจรดเพดาน จึงสามารถมองเห็นวิวมุมกว้างของเมืองพรอวิเดนซ์ทั้งเมืองได้ และยังสามารถเห็นทั้งโรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์จากที่นี่ได้
ทันทีที่เห็นห้องนั่งเล่นนี้ เซียวชูหรันถึงกับอึ้งพูดไม่ออก และโพล่งออกมาว่า:"ที่รัก…...คุณ…...คุณจองห้องแบบไหนเนี่ย? ทำไมถึงใหญ่ขนาดนี้……"
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"นี่คือห้องเพรสซิเดนสูทของพวกเขา ใต้สุดของชั้นบนสุดทั้งหมด มีความเป็นส่วนตัวและสภาพแวดล้อมที่ดีกว่า"
เซียวชูหรันถามด้วยความประหลาดใจ:"คุณคงไม่ได้จองห้องเพรสซิเดนสูทนี้เป็นเวลาหนึ่งเดือนสินะ……"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...