ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3884
เซียวชูหรันรู้สึกละอายใจ แต่ก็ยังตอบตกลง และพูดว่า:"ได้ค่ะป้าหลี่ หนูเข้าใจแล้ว เราจะมีให้เร็วที่สุด……"
พูดจบ เธอก็เหลือบมองเย่เฉินอย่างเขินอายเล็กน้อย แล้วรีบหันกลับมามองโทรศัพท์
ป้าหลี่อารมณ์ดีเป็นพิเศษ และอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างถอดใจ:"ก็ไม่รู้ว่าพวกเธอคิดอะไรกัน แต่ละคนไม่ก็ไม่แต่งงาน พอแต่งงานก็ไม่เอาลูก ฉันตั้งตารออุ้มลูกของพวกเธอเมื่อห้าหรือหกปีที่แล้ว จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่สมหวัง ฉันจะเฝ้ารอข่าวดีจากพวกเธอทั้งสองคนนะ……"
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:"ป้าหลี่ ไม่ต้องห่วง พวกเราจะทำให้ความปรารถนาของป้าเป็นจริงโดยเร็วที่สุด!"
ป้าหลี่ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเมื่อได้ยินแบบนี้ และรีบพูดว่า:"ดีดีดี ดีมาก!"
พูดไป ป้าหลี่ก็รีบพูดว่า:"เย่เฉิน ชูหรัน พวกเธอทั้งสองเพิ่งถึงโรงแรม คงเหนื่อยมากแน่ๆ พักผ่อนให้เพียงพอก่อนเถอะ ป้าจะไม่รบกวนพวกเธอแล้วล่ะ รอให้พวกเธอทำธุระในสหรัฐอเมริกาเสร็จ อย่าลืมมาหาป้าที่แวนคูเวอร์ด้วยล่ะ!"
เซียวชูหรันรีบพูดว่า:"ป้าหลี่ ไม่ต้องห่วง หนูกับเย่เฉินคุยกันแล้วค่ะ พวกเราจะไปหาป้าทันทีที่ทำธุระเสร็จ และพวกเราก็ไม่รีบกลับกัน ถึงตอนนั้นจะไปนอนที่ป้าหลายๆ วัน และอยู่กับป้าให้มากๆ!"
ป้าหลี่พอใจมาก พยักหน้าอย่างรวดเร็ว และพูดว่า:"นั่นมันดีมากเลย! ปกติแล้วบ้านหลังนี้มันใหญ่มาก บ้านที่ป้ากับเสี่ยวเฟินอาศัยอยู่มีห้องนอนทั้งหมด5ห้อง กำลังเครียดอยู่เลยว่า มันจะไม่สนุกสนานพอ พอพวกเธอมา ก็อยู่ที่นี่ให้สบายสักพักเถอะ!"
เย่เฉินยิ้มทันที และพูดว่า:"ได้ครับป้าหลี่ งั้นก็ตามนี้นะครับ"
"โอเค!"ป้าหลี่พูดด้วยรอยยิ้ม:"พวกเธอรีบไปทำธุระเถอะ ไว้ค่อยคุยกันวันหลัง!"
หลังจากวางสายวิดีโอคอล เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะนึกถึงข้อความเมื่อกี้
แม้ว่าจะได้รับการยืนยันแล้วว่าหลี่เสี่ยวเฟินปลอดภัย แต่เขาก็ยังคงมีความสงสัยอยู่ในใจ
เขานึกไม่ออกจริงๆ ว่าจุดประสงค์ของอีกฝ่ายในการส่งข้อความนี้คืออะไร
หากเป็นการฉ้อโกง แต่ทำไมอีกฝ่ายไม่ติดต่อเขาต่อล่ะ?
หลังจากที่เย่เฉินอาบน้ำ และสวมเสื้อคลุมอาบน้ำแล้ว เขาก็มาระเบียงของห้องเพรสซิเดนสูท ที่ชั้นบนสุดของอาคาร มองดูแสงไฟข้างนอกด้วยความรู้สึกปนเปกันในใจ
แม้ว่าเขาจะมาที่พรอวิเดนซ์เป็นครั้งแรก แต่นิวยอร์ก ซึ่งอยู่ห่างจากพรอวิเดนซ์สองถึงสามร้อยกิโลเมตร เป็นเมืองที่ครอบครัวของคุณตาของเขาตั้งรกรากอยู่
บริเวณอ่าวซานฟรานซิสโกบนชายฝั่งตะวันตกซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายพันกิโลเมตร คือมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดที่แม่ของเขาอานเฉิงซีศึกษา และซิลิคอนแวลลียที่สร้างตำนานของเธอเอง
กว่า 20 ปีผ่านไป เขากลับมาที่สหรัฐอเมริกาอีกครั้ง และความคิดถึงแม่ในใจของเขา ก็หลั่งไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ราวกับกระแสน้ำ
เขาย้อนนึกถึงเรื่องเล็กๆ น้อยๆ กับพ่อแม่เมื่อครั้งยังเป็นเด็ก ในขณะที่หัวใจเลือดหยด เขาอดไม่ได้ที่จะถามตัวเองอีกครั้งว่า ใครเป็นคนฆ่าพ่อแม่ในตอนนั้น และแรงจูงใจของอีกฝ่าย คืออะไรกันแน่
นอกจากนี้ เขายังอยากรู้ว่า ตอนนั้นตระกูลเย่ไม่เป็นสองรองใครในประเทศ และตระกูลอานยืนอยู่บนจุดสูงสุดของพีระมิดในโลก ด้วยการสนับสนุนจากสองตระกูลนี้ ทำไมพ่อแม่ถึงยังถูกฆ่าได้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...