เมื่อคิดเช่นนี้ เย่เฉินก็มีความรู้สึกผสมปนเปกันในใจ
แม้ว่าเขาจะมีความสามารถขั้นสูงแล้วยังไงล่ะ
ยังคงสืบว่าเกิดอะไรขึ้นในปีนั้นไม่ได้อยู่ดี และมีความลับอะไรอยู่เบื้องหลังกันแน่
ถ้าเขาสามารถเอาชีวิตของพ่อแม่กลับคืนมาได้ เขาก็เต็มใจที่จะสละทุกอย่างที่เขามี แม้ว่าเขาจะมอบ"ตำราเก้าเสวียนเทียน"ออกไป เขาก็ไม่เสียใจ
น่าเสียดายที่โลกนี้ไม่ให้โอกาสตัวเองในการแลกเปลี่ยน
ในตอนที่ปลง จู่ๆ มือถือของเขาก็ดังขึ้น
เขาคิดว่ามันอาจเป็นข้อความจากบุคคลลึกลับ แต่เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นเบอร์แปลก ที่ขึ้นต้นด้วย +1
เย่เฉินเก็บอารมณ์ กดปุ่มรับ และถามอย่างระมัดระวังว่า:"สวัสดีครับ นั่นใครครับ?"
เสียงของล่ายชิงหวาดังมาจากปลายสาย:"คุณชายเย่ นี่ฉันเอง ล่ายชิงหวา"
เย่เฉินตกตะลึงครู่หนึ่ง และถามด้วยน้ำเสียงเคารพ:"ท่านล่าย ดึกขนาดนี้แล้ว ท่านมีเวลาโทรหาผมได้ไง?"
ล่ายชิงหวารีบพูดว่า:"คุณชายเย่ ฉันมีเรื่องสำคัญที่ไม่กล้าเสียเวลา ดังนั้นจึงโทรหาคุณโดยเร็วที่สุด"
เย่เฉินรีบถามว่า:"ท่านล่าย มีเรื่องสำคัญอะไร เชิญท่านพูดโดยตรง"
ล่ายชิงหวาพูดอย่างเคร่งขรึม:"คุณตาของคุณ เมื่อกี้โทรมาถามฉันเรื่องยาอายุวัฒนะ"
"คุณตาของผม?"เย่เฉินขมวดคิ้วและถามว่า:"หลังจากน้าชายใหญ่ของผมกลับไป บอกเรื่องยาอายุวัฒนะกับเขาใช่ไหม?"
"ใช่"ล่ายชิงหวาพูดว่า:"คุณตาของคุณบอกว่าเขาอยากซื้อยาอายุวัฒนะ และหวังว่าฉันสามารถช่วยติดต่อได้"
หลังจากวางสายของล่ายชิงหวา เย่เฉินก็อดคิดไม่ได้ว่า:"น้าชายใหญ่มาซื้อยาอายุวัฒนะ ดูเหมือนว่าน่าจะเพื่อคุณตา และบวกกับทำนายของท่านล่าย สภาพร่างกายของคุณตาน่าจะเกิดอะไรขึ้น"
เมื่อคิดเช่นนี้ เย่เฉินก็มีความคิดอยู่ในใจว่า จะยืนยันสถานการณ์ของคุณตาสักหน่อยไหม และหากสถานการณ์วิกฤติ เขาควรจะให้ยื่นเข้าไปช่วยหรือไม่
แต่ว่า เมื่อนึกถึงคำถามที่เมื่กี้เขาคิดถึงพ่อแม่ เย่เฉินก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยในใจ
ตระกูลอานแข็งแกร่งมาก ทำไมพ่อแม่เสียไป 20 ปีแล้ว ถึงไม่เคยค้นหาความจริงเกี่ยวกับการตายของพ่อแม่ล่ะ?
นอกจากนี้ เขายังจำได้ว่า ตอนที่เขาตามแม่กลับไปสหรัฐอเมริกาเพื่อเยี่ยมญาติ คุณตาของเขามักจะไม่เคยทำหน้าดีๆ ต่อแม่ของเขา
ทุกครั้งที่แม่ฝืนไถ่ถามทุกข์สุขกับคุณตา คุณยาย และญาติๆ เธอมักจะแอบร้องไห้เมื่อกลับถึงห้อง
ครอบครัวของคุณตามีท่าทางที่ไม่ดีต่อพ่อ ทุกครั้งที่กลับมาอยู่สองสามวัน คุณตาก็ไม่ค่อยพูดกับพ่อ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...