ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3886
ดังนั้น เมื่อคิดเช่นนี้ เย่เฉินจึงมีความแค้นคุณตาอยู่บ้าง
ในเมื่อตอนนี้เขาต้องการยาอายุวัฒนะ และสถานการณ์ก็ไม่เร่งด่วนนัก ก็ให้เขาลงทะเบียนเข้าร่วมการประมูลในปีหน้า
ด้วยความแข็งแกร่งทางเศรษฐกิจของเขา จึงไม่มีปัญหาในการประมูลยาอายุวัฒนะจากการประมูลได้
นอกจากนี้ ในใจเย่เฉินยังคงนึกถึงหลี่เสี่ยวเฟิน
เขามักจะรู้สึกว่าข้อความเตือนแบบนี้ ไม่น่าจะเกิดขึ้นจากการหลอกลวง
เขาจึงรออีกฝ่ายตอบกลับมา
แต่ว่า จนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น เย่เฉินยังคงรอคำตอบของบุคคลลึกลับไม่ได้
เซียวชูหรันยังนอนหลับสบายอยู่บนเตียง ดังนั้นเย่เฉินจึงโทรเรียกพนักงานเสิร์ฟนำอาหารเช้ามาที่ห้องก่อน
จากนั้นก่อนที่เซียวชูหรันจะตื่น เย่เฉินได้เพิ่มยาอายุวัฒนะเล็กน้อยลงในแก้วนมของเธอ เพื่อช่วยให้เธอฟื้นตัว
เนื่องจากผลของยาอายุวัฒนะนั้นชัดเกินไป ดังนั้นเย่เฉินจึงไม่กล้าเพิ่มมากเกินไปในคราวเดียว ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะค่อยๆ ให้เธอกินยาอายุวัฒนะในช่วงหนึ่งเดือนนี้
หลังจากที่เซียวชูหรันตื่น และรับประทานอาหารเช้า เธอรู้สึกสดชื่นมาก และความเหนื่อยล้าของร่างกายเมื่อวานก็หายไปในทันที
ไม่เพียงเท่านั้น แต่เธอยังรู้สึกว่าร่างกายของเธอเต็มไปด้วยพลัง
เธออดไม่ได้ที่จะแสดงความสงสัยของตนเองกับเย่เฉิน เย่เฉินอ้างว่าทั้งหมดนี้ เป็นเพราะเมื่อคืนเธอหลับสบาย
หลังจากนั้น เย่เฉินเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกจากโรงแรมกับเธอ เดินไปที่โรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์เพื่อรายงานตัว
โรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์ติดกับโรงแรมฮิลตัน โรงแรมและโรงเรียนมีกำแพงกั้นกันเท่านั้น จึงใช้เวลาเดินไปโรงเรียนเพียงไม่กี่นาที
เปิดออกมาดู เห็นว่าคนลึกลับคนนั้นส่งข้อความมา!
เย่เฉินรีบเปิดข้อความ และเห็นข้อความเขียนว่า:"หลี่เสี่ยวเฟินกำลังตกอยู่ในอันตราย เร่งด่วนสุดแสน! โปรดมาที่แวนคูเวอร์! ! !"
เมื่อเห็นข้อความนี้ เย่เฉินขมวดคิ้วและโทรหาอีกฝ่ายทันที
แต่ว่าไม่นานเสียงก็ดังขึ้นจากโทรศัพท์ บอกเขาว่าอีกฝ่ายปิดเครื่องไปแล้ว!
สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเย่เฉิน รู้สึกโกรธเหมือนถูกคนปั่นหัวเล่น
ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นทันที และพูดกับเซียวชูหรันว่า:"ที่รัก ผมจะออกไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะ"
เซียวชูหรันเห็นว่าสีหน้าของเย่เฉินผิดปกติ และอยากถามเหตุผล แต่ก็กลัวจะเสียเวลาธุระของเย่เฉิน ดังนั้นจึงพยักหน้า และพูดเบา ๆ ว่า:"รีบไปเถอะ"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...