ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3886

ดังนั้น เมื่อคิดเช่นนี้ เย่เฉินจึงมีความแค้นคุณตาอยู่บ้าง

ในเมื่อตอนนี้เขาต้องการยาอายุวัฒนะ และสถานการณ์ก็ไม่เร่งด่วนนัก ก็ให้เขาลงทะเบียนเข้าร่วมการประมูลในปีหน้า

ด้วยความแข็งแกร่งทางเศรษฐกิจของเขา จึงไม่มีปัญหาในการประมูลยาอายุวัฒนะจากการประมูลได้

นอกจากนี้ ในใจเย่เฉินยังคงนึกถึงหลี่เสี่ยวเฟิน

เขามักจะรู้สึกว่าข้อความเตือนแบบนี้ ไม่น่าจะเกิดขึ้นจากการหลอกลวง

เขาจึงรออีกฝ่ายตอบกลับมา

แต่ว่า จนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น เย่เฉินยังคงรอคำตอบของบุคคลลึกลับไม่ได้

เซียวชูหรันยังนอนหลับสบายอยู่บนเตียง ดังนั้นเย่เฉินจึงโทรเรียกพนักงานเสิร์ฟนำอาหารเช้ามาที่ห้องก่อน

จากนั้นก่อนที่เซียวชูหรันจะตื่น เย่เฉินได้เพิ่มยาอายุวัฒนะเล็กน้อยลงในแก้วนมของเธอ เพื่อช่วยให้เธอฟื้นตัว

เนื่องจากผลของยาอายุวัฒนะนั้นชัดเกินไป ดังนั้นเย่เฉินจึงไม่กล้าเพิ่มมากเกินไปในคราวเดียว ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะค่อยๆ ให้เธอกินยาอายุวัฒนะในช่วงหนึ่งเดือนนี้

หลังจากที่เซียวชูหรันตื่น และรับประทานอาหารเช้า เธอรู้สึกสดชื่นมาก และความเหนื่อยล้าของร่างกายเมื่อวานก็หายไปในทันที

ไม่เพียงเท่านั้น แต่เธอยังรู้สึกว่าร่างกายของเธอเต็มไปด้วยพลัง

เธออดไม่ได้ที่จะแสดงความสงสัยของตนเองกับเย่เฉิน เย่เฉินอ้างว่าทั้งหมดนี้ เป็นเพราะเมื่อคืนเธอหลับสบาย

หลังจากนั้น เย่เฉินเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกจากโรงแรมกับเธอ เดินไปที่โรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์เพื่อรายงานตัว

โรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์ติดกับโรงแรมฮิลตัน โรงแรมและโรงเรียนมีกำแพงกั้นกันเท่านั้น จึงใช้เวลาเดินไปโรงเรียนเพียงไม่กี่นาที

เปิดออกมาดู เห็นว่าคนลึกลับคนนั้นส่งข้อความมา!

เย่เฉินรีบเปิดข้อความ และเห็นข้อความเขียนว่า:"หลี่เสี่ยวเฟินกำลังตกอยู่ในอันตราย เร่งด่วนสุดแสน! โปรดมาที่แวนคูเวอร์! ! !"

เมื่อเห็นข้อความนี้ เย่เฉินขมวดคิ้วและโทรหาอีกฝ่ายทันที

แต่ว่าไม่นานเสียงก็ดังขึ้นจากโทรศัพท์ บอกเขาว่าอีกฝ่ายปิดเครื่องไปแล้ว!

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเย่เฉิน รู้สึกโกรธเหมือนถูกคนปั่นหัวเล่น

ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นทันที และพูดกับเซียวชูหรันว่า:"ที่รัก ผมจะออกไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะ"

เซียวชูหรันเห็นว่าสีหน้าของเย่เฉินผิดปกติ และอยากถามเหตุผล แต่ก็กลัวจะเสียเวลาธุระของเย่เฉิน ดังนั้นจึงพยักหน้า และพูดเบา ๆ ว่า:"รีบไปเถอะ"