ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 389

บทที่389

เวลาเจ็ดโมงเช้า เซียวชูหรันตื่นขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ

เย่เฉินได้ยินการเคลื่อนไหว เลยรีบแสร้งทำเป็นหลับ โดยนอนนิ่งอยู่บนพื้น

หลังจากที่เซียวชูหรันลุกขึ้น นั่งบิดขี้เกียจบนเตียงแล้ว มองไปที่เย่เฉินที่กำลังนอนหลับอยู่บนพื้น ทันใดนั้นก็รู้สึกปวดใจเล็กน้อย

นับตั้งแต่ที่เย่เฉินแต่งงานกับตัวเอง และกลายเป็นเขยแต่งเข้า ก็นอนบนพื้น มานานกว่าสามปีแล้ว

ตอนที่เพิ่งแต่งงาน เซียวชูหรันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเย่เฉิน และไม่ชอบเขาเลย

แต่ว่า หลังจากผ่านไปไม่กี่ปี เธอไม่รู้ว่าทำไม เธอรู้สึกมากขึ้นเรื่อย ๆ ที่มีเย่เฉินอยู่เคียงข้างเธอ เธอจะรู้สึกปลอดภัยเป็นพิเศษ

บางครั้งถึงกับกลัวว่าเขาจะจากไปอย่างกะทันหัน

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นที่บ้าน และมันทำให้เซียวชูหรันรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆว่า เย่เฉินเป็นคนที่เธอสามารถพึ่งพาได้มากที่สุดในโลกนี้ นอกจากเขาแล้ว ญาติสนิทของตน แต่ละคนพึ่งพาไม่ได้เลยสักคน

ทางฝั่งยาย ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่เห็นว่าตัวเองเป็นสมาชิกในครอบครัวเลย

สำหรับแม่ของเธอ มันก็ทำให้เธอพูดไม่ออกเช่นกัน ในสายตาของแม่ ตนเป็นเครื่องมือที่ทำให้แม่ไปถึงจุดสุดยอดของชีวิตและนำไปสู่ชีวิตที่ร่ำรวย แม้ว่าเธอจะได้แต่งงานกับเย่เฉินมามากกว่าสามปี แต่หล่อนยังคงหวังว่าตนจะได้หย่ากับเย่เฉิน แล้วแต่งงานกับคนรวย

และพ่อก็ดูสับสนตลอดทั้งวัน เขาไม่ไปก่อเรื่องข้างนอกก็ดีมากแล้ว อย่าว่าแต่เวลาสำคัญจะให้การพึ่งพาได้เลย

ดังนั้น ดูไปดูมา เย่เฉินที่กำลังนอนอยู่บนพื้น จะทำให้ตนสบายใจที่สุด