ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 390

บทที่390

เวลาเจ็ดโมงครึ่ง เย่เฉินแสร้งทำเป็นว่าเพิ่งตื่น หลังจากไปอาบน้ำแต่งตัว ก็ออกไปซื้ออาหารเช้าแล้วกลับมา

เซียวชูหรันกินข้าวเสร็จก็รีบไปที่บริษัท หม่าหลันแม่ยายวางจาน และลากเซียวฉางควนสามีเก่าของเธอไปดูวิลล่าของTomson Riviera วิลล่ายังปรับปรุงไม่เสร็จ เธอหมดความอดทนไปแล้วเล็กน้อย

เซียวฉางควนไม่ยอมไป และพูดกับเธอว่า:"ในวิลล่ามีหลายชั้น ซึ่งรวมกันได้ถึงหนึ่งพันตารางเมตร การตกแต่งนั้นใช้เวลามากอยู่แล้ว อย่างน้อยก็ต้องวางแผนตามเวลาที่มากกว่าครึ่งปี เธอรีบก็ไม่มีประโยชน์"

หม่าหลันพูดอย่างไม่พอใจ:"ฉันไม่สน ฉันอาศัยอยู่ในบ้านโทรมๆนี้มามากพอแล้ว หากเดือนหน้ายังทำไม่เสร็จ ฉันจะไปนอนในวิลล่าที่มีบรรยากาศสบาย ๆ แทนที่จะอยู่ที่นี่"

หลังจากพูดจบ หม่าหลันก็กำชับว่า:"นายก็อย่าพูดไร้สาระ รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร็วๆ ขับรถพาฉันไปดู เร่งหน่อย ไม่เช่นนั้น ฉันจะเอาขวดและกระป๋องทั้งหมดที่คุณซื้อมาทิ้งให้หมด!"

เซียวฉางควนไม่มีอะไรจะแสวงหาในชีวิต เขาแค่ชอบเล่นของโบราณ แม้ว่าเขาจะถูกโกง และซื้อของที่พังๆอยู่เสมอ แต่เขาก็รู้สึกอยู่เสมอว่าสิ่งเหล่านั้นมีค่ามาก แม้ว่าตอนนี้มันจะไม่มีค่าก็ตาม รอไม่กี่ปีมันจะมีค่ามาก ดังนั้นมันจึงถูกมองว่าเป็นสมบัติเสมอ

ตอนนี้หม่าหลันขู่ว่าจะทิ้งสมบัติทั้งหมด เขาก็ยอมแพ้ทันทีและพูดว่า:"โอเคตกลง ผมไปกับคุณก็ได้?"

หม่าหลันผลักเขา และพูดว่า:"แล้วนายรออะไรอีก? รีบไปเปลี่ยนชุดเร็ว!"

เซียวฉางควนพูดด้วยใบหน้าเศร้า:"ผมยังกินปาท่องโก๋อีกครึ่งไม่หมดเลย อย่างน้อยเธอก็ให้ผมกินข้าวเสร็จก่อนสิ!"

"กินกิน นายรู้แต่กิน!"หม่าหลันพูดอย่างรำคาญ:"เดี๋ยวนายจะเป็นคนไร้ประโยชน์เหมือนเย่เฉินแล้ว กินแล้วก็นอน นอนแล้วก็กิน ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม?"

เซียวฉางควนพูดด้วยท่าทางเศร้าหมอง:"ได้ ผมไม่กินอีกแล้ว"

หลังจากพูดเสร็จ ก็รีบลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า