ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 390
บทที่390
เวลาเจ็ดโมงครึ่ง เย่เฉินแสร้งทำเป็นว่าเพิ่งตื่น หลังจากไปอาบน้ำแต่งตัว ก็ออกไปซื้ออาหารเช้าแล้วกลับมา
เซียวชูหรันกินข้าวเสร็จก็รีบไปที่บริษัท หม่าหลันแม่ยายวางจาน และลากเซียวฉางควนสามีเก่าของเธอไปดูวิลล่าของTomson Riviera วิลล่ายังปรับปรุงไม่เสร็จ เธอหมดความอดทนไปแล้วเล็กน้อย
เซียวฉางควนไม่ยอมไป และพูดกับเธอว่า:"ในวิลล่ามีหลายชั้น ซึ่งรวมกันได้ถึงหนึ่งพันตารางเมตร การตกแต่งนั้นใช้เวลามากอยู่แล้ว อย่างน้อยก็ต้องวางแผนตามเวลาที่มากกว่าครึ่งปี เธอรีบก็ไม่มีประโยชน์"
หม่าหลันพูดอย่างไม่พอใจ:"ฉันไม่สน ฉันอาศัยอยู่ในบ้านโทรมๆนี้มามากพอแล้ว หากเดือนหน้ายังทำไม่เสร็จ ฉันจะไปนอนในวิลล่าที่มีบรรยากาศสบาย ๆ แทนที่จะอยู่ที่นี่"
หลังจากพูดจบ หม่าหลันก็กำชับว่า:"นายก็อย่าพูดไร้สาระ รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร็วๆ ขับรถพาฉันไปดู เร่งหน่อย ไม่เช่นนั้น ฉันจะเอาขวดและกระป๋องทั้งหมดที่คุณซื้อมาทิ้งให้หมด!"
เซียวฉางควนไม่มีอะไรจะแสวงหาในชีวิต เขาแค่ชอบเล่นของโบราณ แม้ว่าเขาจะถูกโกง และซื้อของที่พังๆอยู่เสมอ แต่เขาก็รู้สึกอยู่เสมอว่าสิ่งเหล่านั้นมีค่ามาก แม้ว่าตอนนี้มันจะไม่มีค่าก็ตาม รอไม่กี่ปีมันจะมีค่ามาก ดังนั้นมันจึงถูกมองว่าเป็นสมบัติเสมอ
ตอนนี้หม่าหลันขู่ว่าจะทิ้งสมบัติทั้งหมด เขาก็ยอมแพ้ทันทีและพูดว่า:"โอเคตกลง ผมไปกับคุณก็ได้?"
หม่าหลันผลักเขา และพูดว่า:"แล้วนายรออะไรอีก? รีบไปเปลี่ยนชุดเร็ว!"
เซียวฉางควนพูดด้วยใบหน้าเศร้า:"ผมยังกินปาท่องโก๋อีกครึ่งไม่หมดเลย อย่างน้อยเธอก็ให้ผมกินข้าวเสร็จก่อนสิ!"
"กินกิน นายรู้แต่กิน!"หม่าหลันพูดอย่างรำคาญ:"เดี๋ยวนายจะเป็นคนไร้ประโยชน์เหมือนเย่เฉินแล้ว กินแล้วก็นอน นอนแล้วก็กิน ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม?"
เซียวฉางควนพูดด้วยท่าทางเศร้าหมอง:"ได้ ผมไม่กินอีกแล้ว"
หลังจากพูดเสร็จ ก็รีบลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
เย่เฉินพูดอย่างเบาๆ:"โคบายา ชิมาซาโอะตายเพราะยาสี่เม็ดที่ผมให้นาย ยาสี่เม็ดนั้นไม่ใช่ยาวิเศษ แต่เป็นยาพิษ"
ชือเทียนฉีคิดมานานแล้วว่าเป็นเพราะยาที่เย่เฉินให้ตน เมื่อได้ยินเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา:อาจารย์เย่ทำนายได้แม่นจริงๆ ถ้าไม่ใช่คุณวางแผนล่วงหน้า ยาที่คุณให้ผมอาจจะถูกญี่ปุ่นแบ่งไป…... "
ในขณะที่พูด จู่ๆก็ได้ยินเสียงของเฉินเสี่ยวจาวหลานสาวของชือเทียนฉีทางโทรศัพท์ แล้วพูดว่า:"คุณปู่ พี่น้องเว่ยฉางหมิงกับเว่ยเลี่ยงจากตระกูลเว่ยมาแล้วค่ะ!"
"ตระกูลเว่ย?"ชือเทียนฉีขมวดคิ้ว:"พวกเขามาหาเราทำไม?"
เย่เฉินได้ยินเช่นนี้ ยิ้มพูดว่า:"ผมได้ยินมาว่าหลังจากที่เซียวอี้เชียนกินยาของตระกูลเว่ยเมื่อวานนี้ ส่วนล่างก็เริ่มเปื่อย พวกเขามาขอร้องคุณ บางทีพวกเขาหวังว่าคุณจะช่วยได้"
ชือเทียนฉีพูกขึ้นทันที:"อาจาย์เย่ไม่ต้องกังวลครับ ไอ้เลว อย่างเซียวอี้เชียนกล้าดูหมิ่นคุณ แม้ว่าเขาจะตายต่อหน้าผม ผมก็จะไม่ช่วยเขา!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...