ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3895
เย่เฉินแม้กระทั่งคาดเดาว่า คลอเดียคนนี้อาจจะพอมีทักษะฝีมือบางอย่างอยู่บ้าง
เพราะแม้ว่ารูปร่างของเธอจะดูผอมบางเล็กน้อย แต่จากความเห็นของเย่เฉิน ความแข็งแกร่งที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของเธอนั้น แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปมาก และแค่ดูก็รู้แล้วว่าเธอเคยฝึกฝนมาไม่น้อยนัก
เย่เฉินคิดด้วยซ้ำว่า แม้ว่าวัยรุ่นปัญหาทั้งสี่คนจะตะโกนเรียกร้องอย่างอวดดี แต่ถ้าหากจะต่อสู้กันข้นมาจริงๆ และเอาทั้งสี่คนมารวมกัน ก็อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคลอเดียเลยด้วยซ้ำ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเย่เฉินมองไปที่หลี่เสี่ยวเฟิน และเห็นว่าในสายตาที่หลี่เสี่ยวเฟินมองตัวเองเหมือนจะเต็มไปด้วยความสงสัยและไม่เข้าใจ ตัวเองก็รู้ว่าจะไม่สามารถดูละครแบบนี้อีกต่อไปได้แล้วอย่างแน่นอน
ถ้าเฝ้าดูแบบนี้อีกต่อไป น้องสาวที่ไม่รู้อะไรเลย ก็กลัวว่าจะผิดหวังในตัวเองอย่างเต็มที่
ดังนั้น เย่เฉินจึงก้าวไปข้างหน้าทันที ยืนกั้นอยู่ต่อหน้าหลี่ห้าวหยาง และพูดเบาๆ ว่า “ผมเห็นว่าพวกคุณต่างเป็นชาวจีนทั้งหมด และอาศัยอยู่ต่างประเทศ หรือว่าพ่อแม่ไม่เคยสั่งสอนให้พวกคุณต้องทำตัวอ่อนช้อยบ้างเหรอ?”
หวงซินหยู่กลอกตาใส่เย่เฉิน และพูดด้วยท่าทางที่ดูถูกเหยียดหยามว่า “เหี้ย! มึงคือใครกัน เรื่องของกูมันเกี่ยวเหี้ยอะไรกับมึง?”
เย่เฉินขมวดคิ้ว มองไปที่หลี่ห้าวหยาง เอื้อมมือออกมาตบไหล่เขา แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “น้องชายเอ๊ย ปากของแฟนคุณมันร้ายมากเกินไป นี่ยังไม่ตบอีก หรือว่ายังจะต้องรอถึงปีใหม่งั้นเหรอ?”
ทันทีที่คำพูดของเย่เฉินจบลง หวงซินหยู่คนนั้นก็เป็นเหมือนโดนเหยียบหาง และด่าอย่างโกรธเคืองว่า “มึงแม่งกล้าพูดว่ากูปากเหม็น! เชื่อหรือไม่ว่ากูจะโทรไปเรียกคนมาฉีกปากมึง!”
หวงซินหยู่กำลังโกรธจัด แต่เธอไม่เคยคาดฝันเลยว่า แฟนของเธอที่เชื่อฟังเธอมาตลอด จู่ๆ ก็หันกลับมา จ้องมองมาที่เธอด้วยความโกรธ และพูดอย่างเย็นชาว่า “ปากของคุณมันช่างร้ายมากเกินไปจริงๆ!”
“บัดซบ!” หวงซินหยู่เบิกตากว้าง และด่าอย่างโกรธเคืองว่า “หลี่ห้าวหยาง มึงแม่งว่าอะไรกูนะ!”
หลี่ห้าวหยางตะโกนเสียงดังขึ้นมา และคำรามว่า “กูบอกว่าปากของมึงแม่งเหม็นเกินไป!”
ตั้งแต่เธอมีชีวิตมาทั้งสิบแปดปีไม่เคยโดนตบมาก่อน ไม่คาดคิดเลยว่าหลี่ห้าวหยางที่เป็นเหมือนสุนัขอยู่ข้างตัวของเธอ จะกล้าตบตีตัวเองงั้นเหรอ และก็ตะโกนอย่างโกรธเคืองขึ้นมาทันทีว่า “หลี่ห้าวหยาง มึงแม่งกล้าตบกูงั้นเหรอ! กูจะฆ่ามึงไอ้สารเลว!”
หลี่ห้าวหยางที่รู้สึกโกรธจัด และก็ตบเข้าที่ใบหน้าของเธอไปหลายๆ ทีติดต่อกัน ตบจนทำให้แก้มของฝ่ายตรงข้ามพกช้ำ และมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากก็ยังไม่พอใจ ยังตบไปด้วยตะโกนด่าไปด้วยว่า “หวงซินหยู่ กูทนมึงมานานแล้ว! มึงก็แค่ที่บ้านมีเงินหน่อยไม่ใช่เหรอ จะมาเก่งกล้าอะไรกับกู! ดูสิว่ากูจะตบมึงให้ตายไปเลย!”
หวงซินหยู่ถูกตบหน้าไปสิบกว่าครั้งติดต่อกันจนทำให้หัวของเธอรู้สึกมึนงงบวมขึ้นมา และโทรศัพท์ในมือของเธอ ก็หล่นลงไปที่พื้นเพราะถือไม่อยู่
เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่เฉินก็หยิบมันขึ้นมา และพบว่าหวงซินหยู่ได้เปิดแพลตฟอร์มวิดีโอสั้นก่อนหน้านี้ไว้แล้ว และแม้กระทั่งพร้อมที่จะถ่ายแล้วด้วย ดังนั้นเขาจึงหัวเราะและพูดว่า “เมื่อกี้นี้น้องสาวคนนี้ได้ตะโกนบอกว่าจะถ่ายวิดีโอ ทำไมถึงทำให้โทรศัพท์หล่นลงบนพื้นล่ะ? ดูเหมือนว่าจะถ่ายเองไม่สะดวกแล้วล่ะ หรือจะให้ผมช่วยถ่ายให้จะดีไหม!”
หลังจากพูดแล้ว เขาก็คลิกเครื่องหมายบวกบนหน้าจอโดยตรง กล้องก็ถูกเล็งไปที่ใบหน้าของหวงซินหยู่ โดยตรง แล้วกดปุ่มถ่ายลง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...