ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3896
ในเวลานี้ ความเย่อหยิ่งของหวงซินหยู่ถูกตบจนหายไปทั้งหมดแล้ว
พ่อรวยก็จริง แต่เงินที่อยู่ห่างไกลก็ช่วยการถูกตบหน้าที่อยู่ใกล้ตัวไม่ได้เลย
แม้ว่าหลี่ห้าวหยางจะขี้ขลาดเล็กน้อยก่อนหน้านี้ แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นชายหนุ่มที่ตัวสูงร้อยแปดสิบเซนติเมตร และสมรรถภาพทางกายของเขามีข้อได้เปรียบเหนือหวงซินหยู่ ดังนั้นการที่จะ ตบเธอหลายสิบครั้งติดต่อกันมันก็เหมือนเป็นการเล่น ตบจนหวงซินหยู่ไม่มีแรงต่อต้านเลยแม้แต่น้อย
ทุกคนเห็นด้วยตาของพวกเขาเองว่าใบหน้าของหวงซินหยู่ถูกทุบตีจนกลายเป็นหัวหมู และผู้ติดตามทั้งสองคนก็กังวลใจราวกับมดที่อยู่บนกระทะร้อน จะยืนดูก็ไม่ใช่ จะเข้าไปห้ามก็ไม่ใช่
เพราะยังไงพวกเขาก็กลัวว่าหลี่ห้าวหยางจะเสียสติและบ้าคลั่งขึ้นมา แล้วก็คว้าตัวทั้งสองคนและทุบตีไปด้วยกัน
เมื่อเห็นว่าหวงซินหยู่เกือบจะเป็นลมจากการถูกทุบตี เย่เฉินก็หยุดการถ่ายทำ แล้วก็คลิกที่อัปโหลด
ทันทีหลังจากนั้น เขาก็ตบไหล่หลี่ห้าวหยาง และพูดด้วยท่าทางประชดประชันว่า “เฮ้ เจ้าหนู เจ้านี่ช่างไม่รู้จักทะนุถนอมคนสวยจริงๆ จะตบตีผู้หญิงคนหนึ่งจนจะเป็นจะตายแบบนี้ได้อย่างไร?”
หลี่ห้าวหยางหยุดเคลื่อนไหวอย่างไม่เต็มใจ และตะโกนด่าอย่างโกรธเคืองว่า “ถุ้ย! อีนังบ้านี่ หน้าตาดูน่าเกลียดยังไม่ว่า ที่สำคัญคือยังแม่งเลวทรามมากอีกด้วย อาศัยที่บ้านมีเงินเล็กน้อย ก็ทำตัวหยิ่งผยองไปวันๆ ยังแม่งสั่งกูทำนุ้นทำนี่อยู่ตลอด ผมทนเธอมานานแล้ว! ตบเธอให้ตายยังไม่คุ้มค่าเลย!”
เย่เฉินถ่ายรูปใบหน้าของหลี่ห้าวหยางด้วยโทรศัพท์มือถือของหวงซินหยู่ จากนั้นก้าวไปข้างหน้าและยัดโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าเป้ LV ของหวงซินหยู่ จากนั้นก็ตบไหล่หลี่ห้าวหยางอีกครั้ง และพูดอย่างจริงจังว่า “โอ๊ย แม้ว่าคุณจะโกรธแค่ไหน ก็ไม่ควรลงมืออย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้เลย ดูสิคุณตบตีจนสาวน้อยคนอื่นเค้า พ่อตัวเองก็แทบจะจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ ซึ่งมันเกินแล้วไปจริงๆ คุณไม่กลัวพ่อเขาจะมาหาเรื่องคุณถึงแคนาดาเหรอ?”
ในขณะนี้ สติทั้งหมดของหลี่ห้าวหยางก็กลับมาชัดเจนในทันที
เมื่อเขากลับมารู้สึกตัว และเห็นหวงซินหยู่ผู้ซึ่งถูกตัวเองทุบตีจนกลายเป็นหัวหมู และอยู่ในอาการโคม่า เขาก็ตกใจกลัวมากจนจิตตกไปเลย
สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดในตอนนี้ คือว่าเรื่องนี้จะจบลงอย่างไร ถ้าหวงซินหยู่ไม่ยอมปล่อยตัวเองไป หลังจากที่เธอตื่นขึ้นมา งั้นตัวเองก็คงจะซวยแล้วจริงๆ
เย่เฉินถอนหายใจในเวลานี้ และพูดกับหลี่ห้าวหยางคนนั้นว่า “เอาละ ไม่ต้องมัวแต่มาร้องไห้อยู่ที่นี่หรอก สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือรีบส่งคนไปโรงพยาบาลโดยเร็ว มิฉะนั้นถ้าเธอเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ ทั้งชีวิของคุณก็จะอยู่ไม่สุขอีกต่อไปแล้ว!”
หลี่ห้าวหยางกลับมารู้สึกตัว และพูดด้วยความตื่นตระหนกว่า “ใช่! ใช่! รีบส่งโรงพยาบาล! ต้องรีบส่งโรงพยาบาล! รีบโทรเรียกรถพยาบาลโดยเร็ว!”
ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว และพูดกับตัวเองว่า “ไม่ได้! รถพยาบาลมาช้าเกินไป ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็จะลำบาก…… โรงพยาบาลกลางอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ผมจะหาแท็กซี่ไปส่งเธอ!”
หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็รีบอุ้มตัวหวงซินหยู่ และวิ่งออกไปด้วยความสิ้นหวัง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...