ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3897
เมื่อเห็นว่าผู้ติดตามสองคนยังคงยืนอึ้งอยู่ เย่เฉินจึงเอ่ยปากพูดว่า “พวกคุณสองคนยังยืนงงทำไรอยู่? ยังไม่รีบตามไปอีก”
ทั้งสองกลับมารู้สึกตัว มองหน้ากัน รีบวิ่งออกจากประตู และไล่ตามพวกเขาไป
หลี่เสี่ยวเฟินถอนหายใจด้วยความโล่งอกในเวลานี้ และพูดถอนหายใจว่า “เหนือคนชั่วก็ยังมีคนที่ชั่วกว่าจริงๆ …… ฉันว่าหวงซินหยู่น่าจะออกจากโรงพยาบาลไม่ได้ในอีกสิบยี่สิบกว่าวันข้างหน้าแล้ว…….”
เย่เฉินพยักหน้า และพูดอย่างผ่านๆ ว่า “เมื่อกี้นี้ผมเพิ่งส่งวิดีโอสั้นผ่านโทรศัพท์มือถือของเธอ คาดว่าอีกเป็นเวลานานในอนาคต แม้ว่าเธอจะหายดี แต่เธอก็จะไม่มีหน้าออกมาหรอก”
หลี่เสี่ยวเฟินอดหัวเราะออกเป็นเสียงไม่ได้ และพูดโพล่งออกมาว่า “พี่เย่เฉินคุณช่างใจร้ายจริงๆ เลย…….”
ในขณะที่พูด เธอก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจว่า “ดูเหมือนว่าในช่วงเวลาปกติหลี่ห้าวหยางคนนั้นจะถูกหวงซินหยู่รังแกไม่น้อยนัก และเขาก็เสียสติไปอย่างสมบูรณ์เลย………”
“ใช่” เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มเล็กน้อย และซ่อนทักษะและชื่อเสียงของเขาไว้ลึกๆ
ในครั้งนี้ เขาไม่ได้ให้จุดสังเกตทางจิตวิทยาอย่างละเอียดถี่ถ้วนแก่หลี่ห้าวหยางโดยตรง เหมือนที่เขาเคยทำกับอู๋ฉีมาก่อนหน้านี้
ในคราวนี้ เพื่อไม่ให้แสดงร่องรอยใดๆ ของเขา จึงจงใจใช้ปราณทิพย์ เพื่อให้จุดสังเกตทางจิตวิทยาที่อ่อนโยนกว่าหลี่ห้าวหยางมากเมื่อเทียบกับอู๋ฉี หลังจากที่ทำให้เขาเสียสติได้สำเร็จ เขาก็ใช้จุดสังเกตทางจิตวิทยาสองครั้งติดต่อกัน เพื่อฟื้นสติของเขากลับคืนมา
ด้วยวิธีนี้ ทำให้คนอื่นและความรู้สึกของหลี่ห้าวหยางเอง เป็นเพราะว่าหุนหันพลันแล่นชั่วขณะ ขาดสติไป และทำร้ายผู้อื่นด้วยความตื่นเต้น
สำหรับเย่เฉินแล้ว นี่ก็ถือเป็นวิธีใหม่ในการเล่นอีกแบบหนึ่งด้วยแรงบันดาลใจ
คลอเดียกล่าวอย่างซาบซึ้งในเวลานี้ว่า “ขอบคุณพี่เสี่ยวเฟิน ขอบคุณคุณเย่…..”
หลี่เสี่ยวเฟินยิ้มและกล่าวว่า “ถ้าจะขอบคุณก็ขอบคุณหลี่ห้าวหยางคนนั้นเถอะ”
คลอเดียโค้งคำนับเบาๆ ให้พวกเขาสองคน แล้วก็พูดกับหลี่เสี่ยวเฟินว่า “พี่เสี่ยวเฟิน ฉันจะไปทำงานที่ด้านหลังแล้ว”
หลี่เสี่ยวเฟินก็กล่าวว่า “คุณไปพักผ่อนสักครู่เถอะ หรือช่วยดูที่แคชเชียร์ให้ฉันสักครู่ แล้วฉันจะทำความสะอาดที่ข้างหลัง”
ในสายตาของเขา ผู้หญิงที่ชื่อคลอเดียคนนี้ ยิ่งดูก็ยิ่งน่าสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ
ดังนั้น เขาจงใจแกล้งทำเป็นว่าไม่รับข้อความแจ้งเตือนในตอนเมื่อกี้นี้ และพูดกับหลี่เสี่ยวเฟินด้วยรอยยิ้ม ว่า “เสี่ยวเฟิน ตอนกลางคืนเราจะออกไปกินข้าวนอกบ้าน หรือจะกินที่บ้านกัน?”
หลี่เสี่ยวเฟินยิ้มและพูดว่า “ได้หมดเลย แล้วแต่พี่เย่เฉินอยากกินอะไร ถ้าอยากกินที่บ้านก็รอป้าหลี่กลับมา พวกเราก็ทำอาหารด้วยกัน ถ้าอยากไปกินข้างนอกก็ดูว่าอยากกินอาหารทางตะวันตกหรืออาหารจีน”
เย่เฉินพยักหน้า และกล่าวว่า “กินที่บ้านกันเถอะ ผมไม่ได้ชิมฝีมือของป้าหลี่มาเป็นเวลานานแล้ว”
หลี่เสี่ยวเฟินรีบพูดว่า “งั้นอีกสักครู่ฉันจะไปซื้ออาหารมาสักหน่อย”
เมื่อพูดอย่างนั้น หลี่เสี่ยวเฟินก็พูดกับคลอเดียที่อยู่ในโกดังว่า “คลอเดีย อีกสักพักฉันจะไปตลาดผัก คุณมาช่วยดูแลแคชเชียร์หน่อยเถอะ!”
คลอเดียพยักหน้า และพูดอย่างสุภาพว่า “โอเคค่ะพี่เฟิน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...