ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3898
หลี่เสี่ยวเฟินถามเธอด้วยรอยยิ้มว่า “มื้อค่ำนี้คุณอยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือไม่? บอกพี่ได้”
คลอเดียรีบพูดว่า “พี่เสี่ยวเฟิน เย็นนี้ฉันไม่กินข้าวที่บ้านแล้ว คุณเย่มาเยี่ยมคุณกับป้าหลี่จากที่ไกลขนาดนั้น คงมีเรื่องจะคุยมากมาย และฉันก็มีนัดกับเพื่อนตอนเย็นพอดี”
หลี่เสี่ยวเฟินพูดอย่างจริงจังว่า “สถานการณ์ของคุณเป็นอย่างไรคิดว่าพี่ไม่รู้เหรอ? คนพวกที่คุณเรียกว่าเพื่อนในอดีตนั้น แต่ละคนไม่ใช่ว่าคอยซ้ำเติมก็คือหนีออกห่างอยู่ไกลๆ จะมีใครที่จะสามารถพึ่งพาได้?”
เมื่อพูดอย่างนั้น หลี่เสี่ยวเฟินก็พูดต่อโดยไม่ให้ใครแย่งพูด “เย็นนี้คุณห้ามไปไหนโดยเด็ดขาด พวกเราสี่คนทานอาหารเย็นพร้อมกัน!”
คลอเดียลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงทำได้เพียงพยักหน้าเบาๆ จากนั้นเธอก็เหลือบมองเย่เฉินอีกครั้ง และเห็นเย่เฉินที่เอามือใส่กระเป๋าทั้งสองข้าง และเดินไปรอบๆ ในร้านค้า ระหว่างร่องคิ้วของเขาก็มีร่องรอยแห่งความกังวลเล็กน้อย
ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนในวัยประมาณสามสิบ เดินเข้ามาพร้อมกับบุหรี่ในปากของเขา
คนนี้มีใบหน้าแบบชาวจีน และตัวสูงประมาณร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร มีทรงผมแบบpeter chenAndyใน กู๋หว่าไจ๋ มังกรฟัดโลก เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว และยังทำเป็นสีน้ำตาลอีกด้วย
ทันทีที่เขาเข้าไปในประตู เขาก็เห็นเย่เฉินที่ยืนอยู่ข้างชั้นวางโดยไม่ทำอะไรเลย เขามองซ้ายมองขวาโดยไม่เห็นหลี่เสี่ยวเฟินและคลอเดีย และถามด้วยความสงสัยว่า “เฮ้ เถ้าแก่อยู่ที่ไหน? เสมียนอยู่ที่ไหน?”
เมื่อหลี่เสี่ยวเฟินได้ยินเสียง สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป และเธอก็สบตากับคลอเดีย จากนั้นเอื้อมมือออกไปขวางเธอ จากนั้นหันหลังกลับและเดินกลับไปที่แคชเชียร์
พี่เหล่ยคนนั้นพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เสี่ยวเฟิน หัวใจที่พี่เหล่ยให้คุณนั้น สามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นความจริงใจทั้งหมดที่สาบานต่อฟ้าดินได้ บอกตามตรงว่า พวกเจ้านายอิตาลีก็ชักชวนให้ผมหาสาวอิตาลีคนหนึ่งมาโดยตลอด และถึงกับบอกว่าจะหาสาวอิตาลีแท้ๆ จากซิซิลีมาให้ผมคนหนึ่ง แต่พี่เหล่ยของคุณผมก็ยังอยากจะหาคนหัวเซี่ยที่ติดดินคนหนึ่ง เพราะยังไงพวกเราก็เป็นลูกหลานของพระเจ้าหวงและพระเจ้าเหยียนใช่ไหม!”
ในขณะที่พูด เขาก็สูบบุหรี่เข้าไปหนึ่งคำ เผยฟันที่เป็นสีเหลืองเพราะควันบุหรี่ออกมา ยิ้มแหะๆ แล้วกล่าวว่า “เสี่ยวเฟิน ทั้งไชน่าทาวน์แห่งนี้ ผมดูไปรอบๆ แล้ว เมื่อเห็นคุณแล้วมีความรู้สึกมากที่สุด คุณว่าถ้าเราสองคนสามารถคบกันได้จริงๆ ต่อไปนี้ในไชน่าทาวน์แห่งนี้ ก็ถือเป็นเรื่องราวที่ดีตอนหนึ่งเช่นกัน!”
หลี่เสี่ยวเฟินส่ายหัว แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่เหล่ย ขอบอกตรงๆ นะว่าฉันไม่เหมาะกับคุณจริงๆ ชีวิตของพวกคุณแต่ละวันมีแต่เรื่องการต่อสู้ ด้วยนิสัยของฉันคงไม่ไหวหรอก ฉันอยากจะหาใครสักคนที่สามารถใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุขได้แค่นั้น”
เมื่อเห็นความมุ่งมั่นของหลี่เสี่ยวเฟิน พี่เหล่ยก็ทิ้งก้นบุหรี่ออกไปนอกประตู จากนั้นก็มองไปที่หลี่เสี่ยวเฟิน และถามอย่างจริงจังมากว่า “เสี่ยวเฟิน คุณจะไม่ให้โอกาสแก่พี่เหล่ยสักหน่อยจริงๆ เหรอ? แค่ลองคบกับพี่เหล่ยของคุณสักหน่อยก็ยังคงดี ถ้ามันไม่โอเคจริงๆ เราก็ค่อยเลิกกันอีกครั้ง ไม่ว่ายังไงตอนนี้พี่เหล่ยของคุณก็เป็นคนที่มีหน้ามีตาเล็กน้อยเหมือนกัน อยู่กับพี่เหล่ยของคุณ พี่เหล่ยของคุณจะไม่ปล่อยให้คุณทุกข์ทรมานอย่างแน่นอน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...