ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3898

หลี่เสี่ยวเฟินถามเธอด้วยรอยยิ้มว่า “มื้อค่ำนี้คุณอยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือไม่? บอกพี่ได้”

คลอเดียรีบพูดว่า “พี่เสี่ยวเฟิน เย็นนี้ฉันไม่กินข้าวที่บ้านแล้ว คุณเย่มาเยี่ยมคุณกับป้าหลี่จากที่ไกลขนาดนั้น คงมีเรื่องจะคุยมากมาย และฉันก็มีนัดกับเพื่อนตอนเย็นพอดี”

หลี่เสี่ยวเฟินพูดอย่างจริงจังว่า “สถานการณ์ของคุณเป็นอย่างไรคิดว่าพี่ไม่รู้เหรอ? คนพวกที่คุณเรียกว่าเพื่อนในอดีตนั้น แต่ละคนไม่ใช่ว่าคอยซ้ำเติมก็คือหนีออกห่างอยู่ไกลๆ จะมีใครที่จะสามารถพึ่งพาได้?”

เมื่อพูดอย่างนั้น หลี่เสี่ยวเฟินก็พูดต่อโดยไม่ให้ใครแย่งพูด “เย็นนี้คุณห้ามไปไหนโดยเด็ดขาด พวกเราสี่คนทานอาหารเย็นพร้อมกัน!”

คลอเดียลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงทำได้เพียงพยักหน้าเบาๆ จากนั้นเธอก็เหลือบมองเย่เฉินอีกครั้ง และเห็นเย่เฉินที่เอามือใส่กระเป๋าทั้งสองข้าง และเดินไปรอบๆ ในร้านค้า ระหว่างร่องคิ้วของเขาก็มีร่องรอยแห่งความกังวลเล็กน้อย

ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนในวัยประมาณสามสิบ เดินเข้ามาพร้อมกับบุหรี่ในปากของเขา

คนนี้มีใบหน้าแบบชาวจีน และตัวสูงประมาณร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร มีทรงผมแบบpeter chenAndyใน กู๋หว่าไจ๋ มังกรฟัดโลก เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว และยังทำเป็นสีน้ำตาลอีกด้วย

ทันทีที่เขาเข้าไปในประตู เขาก็เห็นเย่เฉินที่ยืนอยู่ข้างชั้นวางโดยไม่ทำอะไรเลย เขามองซ้ายมองขวาโดยไม่เห็นหลี่เสี่ยวเฟินและคลอเดีย และถามด้วยความสงสัยว่า “เฮ้ เถ้าแก่อยู่ที่ไหน? เสมียนอยู่ที่ไหน?”

เมื่อหลี่เสี่ยวเฟินได้ยินเสียง สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป และเธอก็สบตากับคลอเดีย จากนั้นเอื้อมมือออกไปขวางเธอ จากนั้นหันหลังกลับและเดินกลับไปที่แคชเชียร์