ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3899
หลี่เสี่ยวเฟินกล่าวอย่างสุภาพว่า “ขอบคุณพี่เหล่ยสำหรับความกรุณาของคุณ แต่เราก็ไม่เหมาะสมกันจริงๆ”
พี่เหล่ยถามเธอว่า “จะไม่ลองพิจารณาดูจริงๆ หรือ?”
หลี่เสี่ยวเฟินพูดด้วยความอักอ่วนเล็กน้อยว่า “ขอโทษนะพี่เหล่ย”
พี่เหล่ยคนนั้นหยุดอยู่ครู่หนึ่ง ยิ้มเล็กน้อย พยักหน้าและพูดว่า “ไม่เป็นไรไม่เป็นไร เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องที่ทั้งสองฝ่ายต้องยอมรับได้ แม้ว่าพี่เหล่ยของคุณจะมีการศึกษาไม่มากนัก แต่ทางด้านคุณธรรมนั้นยอดเยี่ยมมากอย่างแน่นอน ถ้าคุณไม่ตกลง พี่เหล่ยก็จะไม่มีวันบังคับคุณหรอก”
ในขณะที่พูด เขาก็ยืดตัวตรง และมองไปรอบๆ และถามด้วยความสงสัยว่า “น้องสาวคนเล็กของผมล่ะ? ทำไมไม่เห็นเธอออกมาทักทายพี่ชายเธอเลย?”
หลี่เสี่ยวเฟินกล่าวว่า “คลอเดียกำลังยุ่งอยู่ อาจจะไม่ได้ยินมั้ง”
“ยุ่งกับอะไร สถานการณ์ในร้านของคุณเป็นอย่างไรผมยังไม่รู้อีกเหรอ? หลังเวลาทานอาหารก็ไม่มีลูกค้าอะไรอีกแล้ว?”
เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็มองไปที่เย่เฉิน และถามด้วยความสงสัยว่า “เฮ้ เพื่อนคุณมาทำอะไรที่นี่? ซื้อของเหรอ? ผมไม่ได้รบกวนเวลาคุณใช่ไหม?
เย่เฉินพูดเบาๆ ว่า “ผมเป็นพี่ชายของหลี่เสี่ยวเฟิน”
“โอ๊ย!” พี่เหล่ยคนนั้นรีบเดินเข้ามา เอื้อมมือออกมาล่วงหน้า และพูดอย่างสุภาพมากว่า “เป็นพี่ชายของเสี่ยวเฟินนั่นเอง ยินดีที่ได้รู้จัก เพื่อนคุณมาจากไหนเหรอ? มาจากประเทศจีนใช่ไหม?”
หลี่เสี่ยวเฟินรีบพูดว่า “พี่ชายของฉันบังเอิญไปทำธุรกิจที่อเมริกา ก็เลยแวะมาเยี่ยมเราด้วยทีเดียว”
พี่เหล่ยพยักหน้าเบาๆ และพูดกับเย่เฉินว่า “เพื่อน ถ้าว่างๆ ก็ช่วยชักชวนเสี่ยวเฟินช่วยผมหน่อย ผมจริงใจกับเธอจริงๆ มีผู้คนมากมายในไชน่าทาวน์ที่ชอบเสี่ยวเฟิน ผมกัวเหล่ยต้องเป็นคนที่จริงจังที่สุดอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมยว่า “เรื่องแบบนี้ผมไม่สามารถตัดสินแทนได้ และทุกอย่างก็ต้องให้ความเคารพในความปรารถนาของเสี่ยวเฟินเอง”
กัวเหล่ยถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ชี้ไปที่คลอเดีย แล้วพูดด้วยอารมณ์ว่า “คุณหน้อคุณ....... ช่างเป็นคนดื้อรั้นจริงๆ ........เอาละ ผมจะไม่รบกวนคุณอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว ต่อไปถ้าต้องการความช่วยเหลืออะไรจากพี่ชาย ก็มาหาผมที่ถนนจอร์จ”
หลังจากนั้น เขาก็หันหลังและกลับไปที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์ โบกมือให้หลี่เสี่ยวเฟิน และพูดอย่างจริงจังว่า “เสี่ยวเฟินเอ๊ย เรื่องที่ผมพูดถ้าคุณยังสามารถลองคิดดูได้ ส่งข้อความตอบผมก่อนคืนนี้ ที่คลอเดียมีข้อมูลการติดต่อของผมอยู่”
หลี่เสี่ยวเฟินยิ้มโดยไม่ลังเลและกล่าวว่า “เรื่องนั้น......ฉันไม่คิดแล้วพี่เหล่ย เราไม่เหมาะสมกันจริงๆ ........”
กัวเหล่ยโบกมือ “คุณอย่าเพิ่งรีบปฏิเสธ กลับไปลองคิดดูก่อน คิดดูก่อน”
หลังจากนั้น เขาก็โบกมือให้เย่เฉินอีกครั้ง และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไปแล้วนะเพื่อน!”
พูดจบ เขาก็ผลักประตูและเดินออกไป
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...