เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3902

ประโยคสั้นๆ นี้ของเย่เฉิน ทำให้คลอเดียตกใจอย่างสมบูรณ์

เธอปิดรอยแผลเป็นบนใบหน้าของเธอโดยจิตสำนึก และพูดโพล่งออกมาว่า “คุณ...... คุณดูออกได้อย่างไร?!”

เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมยว่า “แม้ว่ารอยแผลเป็นของคุณจะทำได้สมจริงมาก แต่ก็เป็นเพียงเอฟเฟกต์ภาพเท่านั้น หากเป็นรอยแผลเป็นจริง มันก็จะยังเป็นส่วนหนึ่งของเนื้อเยื่อร่างกายของคุณ กล่าวอีกนัยหนึ่ง รอยแผลเป็นจริงยังมีชีวิตอยู่ รอยแผลเป็นปลอมไม่ว่าจะทำได้สมจริงแค่ไหน มันก็เป็นเพียงวัสดุชนิดหนึ่งเท่านั้น”

คำอธิบายของเย่เฉิน ทำให้คลอเดียไม่ค่อยเข้าใจเล็กน้อย

เธอสามารถเข้าใจได้ว่ารอยแผลเป็นนั้นเป็นของปลอม แต่เธอไม่เข้าใจว่าเย่เฉินจะสามารถมองออกได้อย่างไร

สำหรับเย่เฉินแล้ว ความสามารถในการรับรู้ของปราณทิพย์นั้นอยู่ไกลเกินกว่าจะมองเห็น

เมื่อเขาเห็นหน้าคลอเดียเป็นครั้งแรก เขาก็พบว่า รอยแผลเป็นของคลอเดียนั้นไร้ชีวิตชีวาโดยสิ้นเชิง

มันก็เหมือนกับดอกไม้ประดิษฐ์ที่เหมือนจริง มันทำได้แค่รูปลักษณ์ที่เหมือนกันทุกประการ แต่ไม่สามารถทำให้ให้เกิดความมีชีวิตชีวาขึ้นมาเหมือนกับดอกไม่ของจริงได้

จากจุดนี้เพียงอย่างเดียว เย่เฉินก็สามารถตัดสินได้ว่า รอยแผลเป็นบนใบหน้าของเธอ ต้องเป็นของปลอมอย่างแน่นอน

ก็เพราะในขณะนั้นเอง ที่เขาสรุปว่ามีบางอย่างผิดปกติกับคลอเดีย

เพียงแต่ว่า เขายังไม่เข้าใจว่า ที่คลอเดียทำให้ตัวเองมาที่แคนาดาให้ได้ มันมีเจตนาอะไรกันแน่

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน