ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3904

“ใช่......” คลอเดียพยักหน้า และพูดว่า “เพราะยังไงไม่ใช่แค่ครอบครัวของกัวเหล่ยเท่านั้น ที่ทำเรื่องแบบนี้ในแวนคูเวอร์ แต่มีแก๊งอื่นอีกหลายแก๊งที่ทำธุรกิจแบบเดียวกัน ฉันสามารถมั่นใจได้ว่าพวกกัวเหล่ยจะไม่ทำอะไรฉัน แต่ก็รับรองไม่ได้ว่าแก๊งอื่นจะไม่ลงมือกับฉัน ดังนั้นการที่แกล้งทำเป็นอย่างนี้มันก็จะปลอดภัยมากขึ้นกว่าเดิม เพราะยังไงคงไม่มีใครสนใจกับผู้หญิงที่มีแผลไหม้อย่างรุนแรงที่ใบหน้าครึ่งหนึ่งหรอก.......”

ในขณะที่เธอพูดอย่างนั้น เธอก็พูดกับเย่เฉินอย่างกังวลใจว่า “คุณเย่ ก่อนที่ฟ้าจะมืด คุณพาพี่เสี่ยวเฟินไปที่สนามบินโดยตรงเถอะ! ตราบใดที่คุณพาเธอออกจากแคนาดาไป พวกกัวเหล่ยก็จะทำอะไรเธอไม่ได้แล้ว!”

เย่เฉินเยาะเย้ยและส่ายหัว และถามเธอว่า “แก๊งชาวอิตาลีนี้มีกี่คน?”

คลอเดียกล่าวว่า “พวกมันมีคนจำนวนมากมาย อย่างน้อยก็เจ็ดแปดร้อยคน คุณไม่สามารถเอาชนะพวกเขาด้วยตัวคนเดียวได้หรอก.......”

เย่เฉินตะคอก และพูดเบาๆ ว่า “เจ็ดแปดร้อย........น้อยไปนิดหน่อย แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย!”

คลอเดียคิดว่าเย่เฉินไม่เข้าใจคำพูดของเธอ เธอจึงรีบพูดซ้ำอีกครั้ง และโพล่งออกจากปากว่า “คุณเย่ ฉันบอกว่าพวกเขามีอย่างน้อยเจ็ดแปดร้อยคน มันเป็นพียงการประมาณการแบบอนุรักษนิยมที่สุดเท่านั้น ถ้านับคนที่มีความสัมพันธ์เพียงเล็กน้อยเข้ามาด้วย อาจจะเกินจำนวนพันคนก็เป็นไปได้..........”

เย่เฉินพยักหน้า และกล่าวว่า “ถ้าสามารถรวบรวมได้เป็นพันคน มันจะถือว่ามีประโยชน์อยู่บ้าง”

คลอเดียรีบพูดว่า “คุณเย่ คุณจัดการพวกเขาด้วยตัวคนเดียวไม่ได้หรอก....... อีกอย่างพวกเขาจะค่อนข้างยับยั้งตัวเองในระหว่างวัน ถ้าคุณพาพี่เฟินจากไป พวกเขาน่าจะไม่กล้ายุ่งวุ่นวาย ตราบใดที่ไปถึงสนามบิน ก็รอดพ้นหายนะได้ ถ้ารอถึงกลางคืน งั้นอยากจะหนีก็หนีไม่พ้นแล้ว........”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพูดอย่างเป็นกันเองว่า “ไม่เป็นไร ผมไม่ตั้งใจจะพาเธอจากไปอยู่แล้ว มันง่ายที่จะไป แต่มันไม่สมเหตุสมผลเลย มีสิทธิ์อะไรที่มีคนไม่ดีอยู่ใกล้บ้านคุณ และในที่สุดคุณก็ต้องทิ้งครอบครัวทิ้งบ้านและหนีไปด้วย? นี่ไม่ใช่สไตล์การทำงานของคนหัวเซี่ยอย่างเรา สไตล์การทำงานของคนหัวเซี่ยเราคือคนอื่นไม่หาเรื่องเรา เราก็จะไม่ไปหาเรื่องคนอื่นก่อน แต่ถ้าใครหาเรื่องเรา เราก็จะต้องสู้กลับ”