ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3905

“ฉันเหรอ?” คลอเดียตกใจเล็กน้อย ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถึงพูดอย่างอักอ่วนว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน........ ถ้าฉันมีโอกาสแก้แค้นให้พ่อแม่และน้องชายอีกสองคนแล้ว ฉันก็จะย้ายไปในที่ที่ไม่มีคนรู้จักฉันแล้วเรียนต่อ”

เย่เฉินถามเธอว่า “คุณไม่เคยคิดที่จะสืบทอดเสื้อคลุมของพ่อคุณเลยหรือ?”

คลอเดียถามด้วยความประหลาดใจว่า “คุณหมายความว่ารับมือแก๊งอิตาลีนั่นหรือ?”

“ใช่” เย่เฉินพยักหน้า และพูดว่า “คุณเคยคิดหรือไม่?”

“ไม่......” คลอเดียส่ายหัว และพูดอย่างจริงจังว่า “นอกจากการแก้แค้นแล้ว ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับไอ้ขยะกลุ่มนี้ในชีวิตอีกแล้ว.......”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว”

หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็ถามอีกครั้งว่า “ว่าแต่ ปกติคนพวกนี้จะเริ่มลงมือในช่วงเวลาประมาณไหนเหรอ?”

คลอเดียยังไม่เข้าใจว่า ที่เย่เฉินบอกว่าไม่มีความกังวลนั้นมันหมายความว่าอย่างไร และเมื่อเขาได้ยินคำถามของเย่เฉินกะทันหัน เขาก็รีบพูดว่า “ต้องเป็นช่วงกลางคืน และเป็นครึ่งหลังของค่ำคืนอีกด้วย พวกเขามักจะแอบเข้าไปในบ้านของเป้าหมายในตอนเช้าตรู่ หลังจากวางยาสลบทุกคนแล้ว ถึงพาตัวบุคคลเป้าหมายจากไป และหากเจอการต่อต้าน พวกเขาก็จะฆ่าปิดปากคนทันที”

เย่เฉินถามอีกครั้งว่า “แล้วหลังจากที่คนถูกลักพาแล้วล่ะ? จะถูกส่งตัวไปที่ไหน?”

คลอเดียครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “เหมือนว่าจะเป็นการจัดส่งแบบรวมศูนย์ไปยังท่าเรือ พวกเขาจะเน้นที่การขนส่งกลุ่มคนไปยังทะเลหลวง ขั้นตอนหลังจากนั้น ฉันก็ไม่ค่อยรู้ว่าจะเป็นอย่างไรแล้ว”

“โอเค” เย่เฉินพยักหน้า และพูดด้วยอารมณ์ว่า “แม้ว่าตอนกลางวันจะปลอดภัยชั่วคราว แต่ดูเหมือนว่าจะมีเวลาไม่มากแล้วด้วย........”

หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็ถามอีกครั้งว่า “แก๊งนี้ นอกจากทำเรื่องชั่วเหล่านี้แล้ว ยังทำธุรกิจอะไรอีก?”

คลอเดียกล่าวว่า “นอกจากสิ่งเหล่านี้ พวกเขายังเปิดบาร์ โรงแรม และสถานที่หลายแห่งพร้อมบริการไร้ขอบ นอกจากนี้ พวกเขายังมีกาสิโนใต้ดินหลายแห่งอีกด้วย”

หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็หันหลังกลับและเดินออกจากร้านสะดวกซื้อ

หลี่เสี่ยวเฟินกำลังถือเครปจีนในเวลานี้ ยืนรออยู่ที่ประตูรออย่างใจจดใจจ่อ

เมื่อเห็นเย่เฉินเดินออกมา เธอรีบก้าวไปข้างหน้า และถามด้วยความเป็นห่วงว่า “พี่เย่เฉิน คุณคุยกับคลอเดียเป็นอย่างไรบ้าง?”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “พอประมาณแล้ว แล้วเครปจีนที่ฉันจะเอาล่ะ?”

หลี่เสี่ยวเฟินยกมือขึ้น และยื่นถุงอาหารให้เย่เฉิน “นี่ไง ทำเสร็จแล้ว พี่เย่เฉิน คุณสามารถช่วยคลอเดียได้ไหม?”

เย่เฉินพยักหน้า และพูดเบาๆ ว่า “แน่นอน เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ยังเรียกได้ว่าเป็นปัญหาสำหรับพี่เย่เฉินของคุณหรือ?”