ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3911

การมาถึงของเย่เฉิน ทำให้ป้าหลี่ยินดีอย่างมาก

เธอสั่งให้หลี่เสี่ยวเฟินปิดร้านเร็วขึ้น พาเย่เฉินรวมทั้งหลี่เสี่ยวเฟินและคลอเดียไปซื้อวัตถุดิบที่ตลาด

ภายในตลาด เมื่อป้าหลี่เห็นวัตถุดิบของอาหารถนัดมือก็มักจะหยิบชุดหนึ่งเสมอ บอกว่าจะต้องทำอาหารมื่อเย็นสุดหรูต้อนรับเย่เฉิน

หลังจากที่เย่เฉินซื้อวัตถุดิบกับพกเธอจนเสร็จ ก็นั่งรถของหลี่เสี่ยวเฟิน แล้วก็พาป้าหลี่ไปยังบ้านที่แวนคูเวอร์

หลังจากที่หลี่เสี่ยวเฟินมาแคนาดา ก็ไปสอบใบขับขี่ แล้วก็ซื้อรถเก๋งเชฟโรเลตมือสองมาหนึ่งคัน และรับส่งป้าหลี่กับคลอเดียไปมาระหว่างบ้านกับไชน่าทาวน์ทุกวัน

เย่เฉินคาดไม่ถึงว่าหลี่เสี่ยวเฟินจะซื้อรถเก๋งมือสองระดับต่ำแบบนี้ อดไม่ได้จึงถามเธอว่า “เสี่ยวเฟิน ทำไมไม่ซื้อรถที่มันดีกว่านี้หน่อยละ?”

หลี่เสี่ยวเฟินพูดยิ้มๆว่า “รถก็เป็นแค่เครื่องมือแทนการเดิน ไม่จำเป็นต้องซื้อดีมากหรอก รถมือสองราคาถูก และประกันก็ถูกด้วย สามารถประหยัดเงินได้ไม่น้อย ขีดข่วนอะไรก็ไม่รู้สึกแย่ รถคันนี้คันเล็ก ใช้น้ำมันก็น้อยลงหน่อย คุ้มค่ากับการใช้งาน”

เย่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า “อย่างน้อยก็ซื้อรถใหม่สิ ไว้พี่ซื้อให้เธอคันหนึ่งแล้วกันนะ”

หลี่เสี่ยวเฟินรีบพูดว่า “พี่เย่เฉิน พี่อย่าได้ซื้อให้ฉันเชียวนะ ซื้อให้ฉัน ฉันก็ไม่มีทางขับหรอก ฉันคนนี้พี่ก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้ โตมาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ประหยัดจนชินมาตั้งแต่เด็กแล้ว ไม่ได้มีความต้องการต่อวัตถุมากนัก อีกอย่างชีวิตในตอนนี้ของฉัน เทียบกับที่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในตอนนั้นแล้ว ดีขึ้นมากๆเลย เพียงพอแล้วค่ะ”

พูดแล้วเธอก็ยิ้มแย้ม พูดว่า “คงจะไม่มีชีวิตในการสุขสบายอย่างนั้นละมั้งคะ”

เย่เฉินฟังแล้วก็พยักหน้าอย่างเข้าใจดี

ที่จริงแล้วเขาก็เหมือนกับหลี่เสี่ยวเฟิน ไม่ได้มีความต้องการทางวัตถุอะไรมากนัก

ถ้าหากว่าเป็นแค่เขาตัวคนเดียว เรื่องการกินอยู่อาศัยก็ไม่ได้มีความต้องการอะไรสูง