ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3914

เวลานี้ เย่เฉินถือเงินไว้เดินตรงไปยังที่นั่งข้างคนขับของรถโรลส์รอยซ์ แล้วก็เปิดประตูออกเข้าไปนั่ง

จากนั้น เขาก็พูดกับหลี่เสี่ยวเฟินและคลอเดียว่า “พวกเธอสองคนนั่งข้างหลังแล้วกัน”

กัวเหล่ยถามอย่างตะลึงว่า “พวกเธอสองคนก็ไปหรอ?”

เย่เฉินพูดว่า “ฉันพาพวกเธอสองคนไปเล่นสักหน่อย ทำไม? ไม่ได้งั้นหรอ?”

เดิมทีคืนนี้กัวเหล่ยคิดจะจับตัวหลี่เสี่ยวเฟิน ลูกน้องก็เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว เพื่อไม่เป็นการขัดต่อแผนการเดิม เขาจึงแกล้งทำเป็นพูดด้วยความหวังดีว่า “สถานที่อย่างคาสิโนไม่ค่อยเหมาะที่จะให้หญิงสาวไปเล่นสักเท่าไหร่ ไม่ต้องพาพวกเธอสองคนไปดีกว่ามั้ย นายว่าละ?”

เย่เฉินขมวดคิ้ว พูดกับคลอเดียว่า “คลอเดีย เธอยังรู้จักคาสิโนที่อื่นอีกมั้ย? พวกเราเปลี่ยนที่เล่นกัน”

เมื่อกัวเหล่ยได้ยินประโยคนี้ ก็กระวนกระวายขึ้นมาทันที

เย่เฉินไม่ไปเล่นที่คาสิโนของตัวเอง คืนนี้สิ่งที่ตัวเองต้องสูญเสียก็อาจจะเป็นค่าคอมในส่วนของคืนนี้

แต่ถ้าหากเย่เฉินพาหลี่เสี่ยวเฟินและคลอเดียไปที่คาสิโนอื่น อย่างนั้นแผนการที่จะลงมือกับหลี่เสี่ยวเฟินในคืนนี้ก็จะล้มเหลว

ยังไงซะ สถานที่อย่างคาสิโน คนส่วนมากเข้าไปแล้วก็เล่นจนฟ้าสว่าง อีกอย่างลูกค้ารายใหญ่ที่นำเงินไปหลายแสนบาทอย่างเย่เฉิน ถ้าหากไปที่คาสิโนแก๊งคนเชื้อสายจีน ถ้าหากเล่นจนเหนื่อยแล้วยังมีการเตรียมห้องพักระดับโรงแรมห้าดาวไว้ให้ด้วย ถ้าหากเป็นเช่นนั้นแล้ว แผนการไม่สามารถทำได้ เท่ากับว่าค้างคาอยู่ทั้งสองเรื่อง

ดังนั้น หลังจากที่เขาคิดวิเคราะห์แล้ว ตัดสินใจว่าคืนนี้ยังไม่รีบลงมือกับหลี่เสี่ยวเฟิน แต่จัดการกับเย่เฉินก่อน แล้วคืนพรุ่งนี้ค่อยลงมือกับหลี่เสี่ยวเฟินก็ไม่ต่างกัน ยังไงซะหลี่เสี่ยวเฟินก็ไม่มีทางหนี

ฉะนั้น เขาจึงรีบแก้คำพูดว่า “โถ่！ น้องชายนายอย่าได้ถือสาเลย ฉันก็ไม่ได้บอกว่าไม่ได้พวกเธอไป ก็แค่แนะนำอย่างหวังดีเท่านั้น ในเมื่อนายต้องการจะพาพวกเธอสองคนไปด้วย ฉันก็ไม่มีความคิดเห็นอะไรอยู่แล้ว”