ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3916

แต่เขาคิดกลับกัน “ในแขนฉันเป็นเงินจริงหนึ่งแสนดอลลาร์แคนาดาเชียวนะ！ดีไม่ดีคืนนี้สามารถชนะเอาเงินทั้งถุงนั้นของไอ้หนุ่มคนนี้มาได้จนหมด！นี่เป็นธุรกิจที่ใหญ่เชียวนะ…จะต้องควบคุมอารมณ์ไว้….”

ฉะนั้น ความโมโหในใจของเขาก็หายไปทันที แล้วเอาความอัปยศนี้ทิ้งออกไปไกล

เขาแอบคิดในใจ “ไอ้น้องชายคนนี้แค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นคนที่ไม่ขาดเงิน คาดว่าก่อนหน้านี้ไปพนันที่อื่นก็คงจะถูกคนอื่นดูแลบริการเป็นคุณชาย คงจะชินกับการสั่งคนอื่นไปๆมาๆแบบนี้แล้ว ช่างเถอะ วันนี้ฉันก็บริการมันสักหน่อย ใครมันจะแม่งมีปัญหากับเงินละ….”

คิดถึงนี่แล้วเขาก็รีบพูดยิ้มๆว่า “โอเคเลยน้องชาย นายรอเดี๋ยวนะ ฉันจะไปแลกชิปให้นายเดี๋ยวนี้！”

ไม่นาน กัวเหล่ยก็ยกชิปหลากหลายสีสันมาให้กับเย่เฉินหนึ่งถาด

มูลค่าของชิป เริ่มตั้งแต่หนึ่งร้อย และมากกว่าก็ยังมีห้าร้อยกับหนึ่งพัน

เขายื่นชิปไปให้ตรงหน้าเย่เฉิน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “น้องชาย ชิปของนาย！”

เย่เฉินพยักหน้า โบกมืออย่างไม่สนใจ แล้วพูดว่า “นายถือไว้แล้วกัน”

“ฉัน….” กัวเหล่ยนิ่งไป และรู้สึกได้ถึงการโดนสบประมาทอีกครั้ง

แต่ว่าเย่เฉินก็ได้หยิบเอาชิปหนึ่งพันดอลลาร์แคนาดาออกมาห้าตัว แล้วยัดเข้าในกระเป๋าของกัวเหล่ย และพูดว่า “สบายใจได้ ไม่ได้ให้นายถือฟรีๆ”

สีหน้าของกัวเหล่ยตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็รู้สึกว่า เย่เฉินคนนี้จะต้องเป็นผีพนันที่เที่ยวคาสิโนบ่อยแน่นอน อีกอย่างแค่ดูก็เป็นคนที่ออกตัวใจกว้างด้วย ให้ทิปยังให้ตั้งห้าพันดอลลาร์แคนาดา สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในคาสิโนของตัวเองมาก่อนเลย

ดังนั้น กัวเหล่ยรีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นเยินยอ แล้วพูดยิ้มแย้มว่า “โอ๊ะ ขอบคุณครับคุณเย่!”