ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 392
บทที่392
หลังจากที่ซือเทียนฉีพูดจบ เขาก็ปัดมือไล่คน
เว่ยฉางหมิงตื่นตระหนกและขอร้อง:"หมอเทพซือ ผมขอโทษจริงๆ มันเป็นความผิดของผมทั้งหมดทั้งสิ้น คุณจะด่าจะว่าผมก็ไม่ติ แต่ว่า ครั้งนี้ตระกูลเว่ยต้องเผชิญกับวิกฤตครั้งใหญ่นี้ คุณคงไม่ดูครอบครัวของผมถูกฆ่าใช่มั้ย? "
ซือเทียนฉีพูดอย่างเย็นชา:"ขอโทษนะ ผมไม่สนิทกับคุณ และครอบครัวของคุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับผม โปรดออกไป"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เว่ยฉางหมิง รีบคว้ากล่องผ้าจากเว่ยเลี่ยง และส่งให้ซือเทียนฉี พูดด้วยความเคารพว่า:"หมอเทพซือ นี่คือน้ำใจเล็กน้อยของผม หยกเหอเถียนขาวชั้นดีชิ้นหนึ่ง ที่มีค่า ห้าล้าน โปรดรับไว้! "
แต่ว่าซือเทียนฉีไม่ได้มองไปที่หยกเหอเถียนขาวนั้นเลย ขนาดกล่องยังไม่เปิดเลย พูดอย่างไม่เกรงใจเลยว่า:"อย่าว่าห้าล้านเลย ห้าสิบล้าน ห้าร้อยล้าน ผมก็ไม่รีบ! คุณไปเถอะ ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ"
ขณะนี้ เว่ยเลี่ยงที่เงียบอยู่ด้านข้าง ถอนหายใจเบา ๆ คุกเข่าลงบนพื้นและวิงวอนซือเทียนฉีอย่างขมขื่น:"หมอเทพซือ ได้โปรดเมตตาและช่วยตระกูลเว่ยของเราด้วยเถอะ ปมคุกเข่ามให้คุณแล้ว"
เมื่อเห็นท่าทางจริงใจของเว่ยเลี่ยง สีหน้าของซือเทียนฉีก็อ่อนลงเล็กน้อย
เมื่อเทียบกับเว่ยฉางหมิงแล้ว เห็นได้ชัดว่าเว่ยเลี่ยงมีการศึกษา และสุภาพมากกว่า เมื่อเทียบกับพี่ชายที่หยิ่งผยองและหยิ่งยโสของเขา เป็นสองขั้วเลยจริงๆ
เว่ยฉางหมิงจ้องมองไปที่เว่ยเลี่ยงด้วยความไม่พอใจในเวลานี้และสาปแช่งในใจของเขา: การเล่นละครของลูกครึ่งนี้เยอะจริงๆ กล้าแย่งคุกเข่าก่อนเขา หรือว่าอยากแย่งเครดิตของตัวเอง และเอาตำแหน่งของผู้นำตระกูลสินะ?
เมื่อนึกเช่นนี้ เว่ยฉางหมิงจึงเตะเว่ยเลี่ยงออกไป และสาปแช่ง:"นายมันเป็นลูกนอกสมรส นายมีสิทธิ์อะไรที่จะคุกเข่าในนามของตระกูลเว่ยi ถ้าต้องคุกเข่าในนามของตระกูลเว่ยล่ะก็ มันต้องเป็นลูกชายคนโตตระกูลเว่ยอย่างผมที่มีสิทธิ์!"
เว่ยเลี่ยงถูกเตะลงกับพื้น แต่เขาไม่กล้าพูดบ่นสักคำ เงรีบลุกขึ้น ปัดฝุ่นบนร่างกาย และยืนอยู่ด้านข้างอย่างนอบน้อม
ตอนนี้ เว่ยฉางหมิงคุกเข่าและขอร้อง:"หมอเทพซือ ประธานเซียวเซียวอี้เชียนคุณคงรู้สินะ ว่าอาการป่วยของเขามาจากตระกูลเว่ยเรา ไม่ใช่แค่รักษาไม่หาย แต่มันร้ายแรงกว่าเดิม ตอนนี้ตรวนั้นของเขากำลังจะเน่า เขาขู่ว่าจะทำลายตระกูลเว่ย และตอนนี้มีเพียงคุณเท่านั้นที่สามารถช่วยชีวิตตระกูลเว่ยของเราได้ "
เวลานี้ เว่ยเลี่ยงถามด้วยเสียงต่ำ:"พี่ใหญ่ตอนนี้ควรทำอย่างไร?"
เว่ยฉางหมิงมองเขาด้วยความรังเกียจ ตบเขาและด่า:"เว่ยเลี่ยง ข้าบอกกี่ครั้งแล้วอย่าเรียกข้าว่าพี่ใหญ่ ไอ้ลูกนอกสมรสอย่างแกไม่คู่ควรเลย!"
หลังจากนั้นเว่ยฉางหมิงก็มองเขาอย่างดูถูก และพูดอย่างเย็นชา:"ข้าจะไปหาคนอื่นเพื่อหาทาง แกกลับไปได้เอง!"
เว่ยฉางหมิงพูด พร้อมขึ้นรถลีมูซีนของเขา แล้วออกไป
เว่ยเลี่ยงยืนอยู่ที่นั่นครู่หนึ่ง ด้วยความโกรธและไม่เต็มใจในสายตาของเขา
เขายื่นมือเข้าไปในอ้อมแขน สัมผัสกับบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ในอ้อมแขนมานานกว่าสิบปี ราวกับว่าเขาได้ตัดสินใจบางอย่าง แอบกัดฟัน หันกลับมาและเข้าไปในจี้ซือถังอีกครั้ง ...
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...