ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 392

บทที่392

หลังจากที่ซือเทียนฉีพูดจบ เขาก็ปัดมือไล่คน

เว่ยฉางหมิงตื่นตระหนกและขอร้อง:"หมอเทพซือ ผมขอโทษจริงๆ มันเป็นความผิดของผมทั้งหมดทั้งสิ้น คุณจะด่าจะว่าผมก็ไม่ติ แต่ว่า ครั้งนี้ตระกูลเว่ยต้องเผชิญกับวิกฤตครั้งใหญ่นี้ คุณคงไม่ดูครอบครัวของผมถูกฆ่าใช่มั้ย? "

ซือเทียนฉีพูดอย่างเย็นชา:"ขอโทษนะ ผมไม่สนิทกับคุณ และครอบครัวของคุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับผม โปรดออกไป"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เว่ยฉางหมิง รีบคว้ากล่องผ้าจากเว่ยเลี่ยง และส่งให้ซือเทียนฉี พูดด้วยความเคารพว่า:"หมอเทพซือ นี่คือน้ำใจเล็กน้อยของผม หยกเหอเถียนขาวชั้นดีชิ้นหนึ่ง ที่มีค่า ห้าล้าน โปรดรับไว้! "

แต่ว่าซือเทียนฉีไม่ได้มองไปที่หยกเหอเถียนขาวนั้นเลย ขนาดกล่องยังไม่เปิดเลย พูดอย่างไม่เกรงใจเลยว่า:"อย่าว่าห้าล้านเลย ห้าสิบล้าน ห้าร้อยล้าน ผมก็ไม่รีบ! คุณไปเถอะ ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ"

ขณะนี้ เว่ยเลี่ยงที่เงียบอยู่ด้านข้าง ถอนหายใจเบา ๆ คุกเข่าลงบนพื้นและวิงวอนซือเทียนฉีอย่างขมขื่น:"หมอเทพซือ ได้โปรดเมตตาและช่วยตระกูลเว่ยของเราด้วยเถอะ ปมคุกเข่ามให้คุณแล้ว"

เมื่อเห็นท่าทางจริงใจของเว่ยเลี่ยง สีหน้าของซือเทียนฉีก็อ่อนลงเล็กน้อย

เมื่อเทียบกับเว่ยฉางหมิงแล้ว เห็นได้ชัดว่าเว่ยเลี่ยงมีการศึกษา และสุภาพมากกว่า เมื่อเทียบกับพี่ชายที่หยิ่งผยองและหยิ่งยโสของเขา เป็นสองขั้วเลยจริงๆ

เว่ยฉางหมิงจ้องมองไปที่เว่ยเลี่ยงด้วยความไม่พอใจในเวลานี้และสาปแช่งในใจของเขา: การเล่นละครของลูกครึ่งนี้เยอะจริงๆ กล้าแย่งคุกเข่าก่อนเขา หรือว่าอยากแย่งเครดิตของตัวเอง และเอาตำแหน่งของผู้นำตระกูลสินะ?

เมื่อนึกเช่นนี้ เว่ยฉางหมิงจึงเตะเว่ยเลี่ยงออกไป และสาปแช่ง:"นายมันเป็นลูกนอกสมรส นายมีสิทธิ์อะไรที่จะคุกเข่าในนามของตระกูลเว่ยi ถ้าต้องคุกเข่าในนามของตระกูลเว่ยล่ะก็ มันต้องเป็นลูกชายคนโตตระกูลเว่ยอย่างผมที่มีสิทธิ์!"

เว่ยเลี่ยงถูกเตะลงกับพื้น แต่เขาไม่กล้าพูดบ่นสักคำ เงรีบลุกขึ้น ปัดฝุ่นบนร่างกาย และยืนอยู่ด้านข้างอย่างนอบน้อม

ตอนนี้ เว่ยฉางหมิงคุกเข่าและขอร้อง:"หมอเทพซือ ประธานเซียวเซียวอี้เชียนคุณคงรู้สินะ ว่าอาการป่วยของเขามาจากตระกูลเว่ยเรา ไม่ใช่แค่รักษาไม่หาย แต่มันร้ายแรงกว่าเดิม ตอนนี้ตรวนั้นของเขากำลังจะเน่า เขาขู่ว่าจะทำลายตระกูลเว่ย และตอนนี้มีเพียงคุณเท่านั้นที่สามารถช่วยชีวิตตระกูลเว่ยของเราได้ "