ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 393
บทที่393
ลูกน้องของจี้ซือถัง เห็นเว่ยเลี่ยงเดินกลับมาอีกครั้ง และพูดด้วยใบหน้าเย็นชาทันที:"คุณมาที่นี่อีกทำไม? รีบไปเถอะ! ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ!"
เว่ยเลี่ยงขอร้อง:"น้องชาย ผมมีอะไรจะพูด อยากจะพูดตรงหน้ากับหมอเทพซือ พูดจบผมก็จะไป!"
ลูกน้องขมวดคิ้วและพูดว่า:"หมอเทพซืออาจไม่อยากพบคุณ คุณไม่รู้ตัวเหรอ?"
เว่นเลี่ยงคุกเข่าลงกับพื้น พร้อมกับตะโกนเข้าไปข้างใน:"หมอเทพซือ เว่ยเลี่ยงขอพบคุณ จะพูดอะไรต่อหน้าคุณ ได้โปรดเถอะครับ! ถ้าคุณไม่ต้องการเห็นเว่ยเลี่ยง เว่ยเลี่ยงจะคุกเข่าหน้าร้านคุณตลอด! "
เดิมทีซือเทียนฉีได้เดินไปที่ห้องด้านหลังจี้ซือถังแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อได้ยินเสียงของเว่ยเลี่ยง
ลูกนอกสมรสของตระกูลเว่ย พอได้เห็นหลายครั้ง ก็รู้สึกว่าเขามีการศึกษามาก และมีมารยาท
และซือเทียนฉีรู้สึกว่า สถานการณ์ของเว่ยเลี่ยงในตระกูลเว่ยนั้น สมควรได้รับความเห็นอกเห็นใจ
ดังนั้น เมื่อได้ยินคำพูดของเว่ยเลี่ยง เขาก็รู้สึกสงสารในใจ
ดังนั้น เขาจึงเดินออกไป เห็นว่าเว่ยฉางหมิงไปแล้ว เหลือเว่ยเลี่ยงคุกเข่าหน้าประตูคนเดียว เลยพูดกับเขาว่า:"ตามผมเข้ามาสิ"
"ขอบคุณหมอเทพซือมากครับ!"เว่ยเหลียงดีใจมาก ลุกขึ้นรีบเดินตามซือเทียนฉีไปที่ห้องโถงด้านหลัง
ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องโถงด้านหลัง เว่ยเลี่ยงก็หยิบกล่องไม้ทรงเรียวที่ทำจากไม้มะฮอกกานีออกจากแขนของเขา จากนั้นก็เปิดกล่องไม้ออกมา เผยให้เห็นโสมขาว
เขายื่นโสมต่อหน้าซือเทียนฉีด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วพูดออกมา:"หมอเทพซือ โสมหิมะอายุพันปีนี้ แม่ของผมเป็นคนให้ผมก่อนเสียไป มันเป็นสมบัติที่เธอรักมาตลอดชีวิต ผมรู้ว่าท่านเคารพอาจารย์เย่เฉินเย่มาก ดังนั้นผมจึงอยากมอบโสมหิมะอายุพันปีนี้ให้กับอาจารย์เย่ และขอให้อาจารย์เย่ออกมา ช่วยตระกูลเว่ยให้พ้นจากวิกฤตนี้เถอะ!"
เว่ยเลี่ยงพยักหน้า และพูดอย่างจริงจังว่า:"หมอเทพซือ ไม่หบอกคุณนะ แม่ของผมเป็นชาวภูเขาฉางไบ ตามปู่ของผม บรรพบุรุษของผมเก็บยาในภูเขาฉางไบ มาหลายชั่วอายุคน โสมหิมะอายุพันปีนี้ คือสมบัติที่สืบทอดมาจากตระกูลแม่ผม"
หลังจากพูดจบ เว่นเลี่ยงก็พูดต่อ:"ตอนนั้นเว่ยเจิ้งกางพ่อของผมเพิ่งเริ่มธุรกิจยา และมักจะไปที่ภูเขาฉางเพื่อเก็บวัสดุยา เขาโกหกว่าเขาเป็นโสด และหลอกแม่ของผม หลังจากที่แม่ของผมท้องผม เขาก็จากไป ผมเองก็เติบโตที่เชิงเขาฉางไบมาตั้งแต่เด็ก……"
"จนกระทั่งแม่ของผมป่วยหนักและกำลังจะจากไป เธอกลัวว่าผมจะอยู่คนเดียว จึงติดต่อปู่ของผม คุณปู่คิดว่าผมมีสายเลือดตระกูลเว่ย ห้ามปล่อยทิ้งไว้ ดังนั้นเขาจึงสั่งให้พ่อผมไปรับผมที่ภูเขาฉางไบกลับตระกูลเว่ย "
"ตอนที่แม่ของผมจากไป เธอได้ทิ้งโสมหิมะนี้ไว้กับผม ให้ผมเก็บมันไว้ใกล้ตัวตลอดเวลา ในกรณีฉุกเฉิน ตอนนี้ตระกูลเว่ยกำลังตกอยู่ในความหายนะ ถ้าอาจารย์เย่เฉินเย่ยินดีที่จะช่วย ผมยอมมอบโสมหิมะพันปีนี้ให้อาจารย์เย่!”
ซือเทียนฉีตกใจจนพูดไม่ออก
เขารู้แค่ว่าเว่ยเลี่ยงเป็นลูกนอกสมรส แต่เขาไม่รู้ว่ามีเรื่องราวแบบนี้อยู่เบื้องหลังด้วย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...