ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 393

บทที่393

ลูกน้องของจี้ซือถัง เห็นเว่ยเลี่ยงเดินกลับมาอีกครั้ง และพูดด้วยใบหน้าเย็นชาทันที:"คุณมาที่นี่อีกทำไม? รีบไปเถอะ! ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ!"

เว่ยเลี่ยงขอร้อง:"น้องชาย ผมมีอะไรจะพูด อยากจะพูดตรงหน้ากับหมอเทพซือ พูดจบผมก็จะไป!"

ลูกน้องขมวดคิ้วและพูดว่า:"หมอเทพซืออาจไม่อยากพบคุณ คุณไม่รู้ตัวเหรอ?"

เว่นเลี่ยงคุกเข่าลงกับพื้น พร้อมกับตะโกนเข้าไปข้างใน:"หมอเทพซือ เว่ยเลี่ยงขอพบคุณ จะพูดอะไรต่อหน้าคุณ ได้โปรดเถอะครับ! ถ้าคุณไม่ต้องการเห็นเว่ยเลี่ยง เว่ยเลี่ยงจะคุกเข่าหน้าร้านคุณตลอด! "

เดิมทีซือเทียนฉีได้เดินไปที่ห้องด้านหลังจี้ซือถังแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อได้ยินเสียงของเว่ยเลี่ยง

ลูกนอกสมรสของตระกูลเว่ย พอได้เห็นหลายครั้ง ก็รู้สึกว่าเขามีการศึกษามาก และมีมารยาท

และซือเทียนฉีรู้สึกว่า สถานการณ์ของเว่ยเลี่ยงในตระกูลเว่ยนั้น สมควรได้รับความเห็นอกเห็นใจ

ดังนั้น เมื่อได้ยินคำพูดของเว่ยเลี่ยง เขาก็รู้สึกสงสารในใจ

ดังนั้น เขาจึงเดินออกไป เห็นว่าเว่ยฉางหมิงไปแล้ว เหลือเว่ยเลี่ยงคุกเข่าหน้าประตูคนเดียว เลยพูดกับเขาว่า:"ตามผมเข้ามาสิ"

"ขอบคุณหมอเทพซือมากครับ!"เว่ยเหลียงดีใจมาก ลุกขึ้นรีบเดินตามซือเทียนฉีไปที่ห้องโถงด้านหลัง

ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องโถงด้านหลัง เว่ยเลี่ยงก็หยิบกล่องไม้ทรงเรียวที่ทำจากไม้มะฮอกกานีออกจากแขนของเขา จากนั้นก็เปิดกล่องไม้ออกมา เผยให้เห็นโสมขาว

เขายื่นโสมต่อหน้าซือเทียนฉีด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วพูดออกมา:"หมอเทพซือ โสมหิมะอายุพันปีนี้ แม่ของผมเป็นคนให้ผมก่อนเสียไป มันเป็นสมบัติที่เธอรักมาตลอดชีวิต ผมรู้ว่าท่านเคารพอาจารย์เย่เฉินเย่มาก ดังนั้นผมจึงอยากมอบโสมหิมะอายุพันปีนี้ให้กับอาจารย์เย่ และขอให้อาจารย์เย่ออกมา ช่วยตระกูลเว่ยให้พ้นจากวิกฤตนี้เถอะ!"