ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 394

บทที่394

สำหรับเว่ยเลี้ยง เขาไม่เคยพูดคำเหล่านี้กับใครในชีวิต ซือเทียนฉีเป็นคนแรก

นับตั้งแต่ที่เขาถูกพาไปที่ตระกูลเว่ย เว่ยเลี่ยงก็ได้รับความอับอายและทรมานจากคนอื่น ๆ

ตั้งแต่เด็ก ๆ พ่อของเขาเว่ยหย่งเจิ้งเกลียดตัวเอง และเว่ยฉางหมิงพี่ชายของเขาก็เกลียดเขา เขาถูกดุทุบตี และถูกทำให้อับอายมาตลอด และตัวเขาเองก็เคยชินกับมันมานานแล้ว

เขาอดทน รอวันที่ จะได้พบกับโอกาสที่เหมาะสม ในการสลัดสภาพที่มืดมนมาตลอดแบบนี้

เช่นเดียวกับที่ตระกูลเว่ยกำลังทุกข์ทรมานจากภัยพิบัติตอนนี้ เว่ยหย่งเจิ้งก็บอกว่าใครก็ตามที่สามารถแก้ไขวิกฤตนี้ได้ ก็จะได้เป็นประธานของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ ดังนั้น เขาจึงเอาโสมหิมะพันปีที่ซ่อนอยู่กับตัวของเขาเป็นเวลา 20 ปี เพื่อแลกกับการลืมตาอ้าปากได้

โสมหิมะพันปีนี้มีราคา แต่ไม่มีในตลาด

โสมม่วงอายุ 300 ปี หากไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เย่เฉินและเซียวอี้เฉียนแข่งขันกัน ราคาปกติคาดว่าจะอยู่ที่ประมาณ 30 ล้าน

และโสมหิมะพันปีนี้ สามารถขายได้ในราคาไม่ต่ำกว่า 100 ล้านหยวนในราคาปกติ

เว่ยเลี่ยงเอามันออกมาในเวลานี้ และมอบให้กับเย่เฉินด้วยความเต็มใจ เพื่อให้เย่เฉินสามารถช่วยตระกูลเว่ยแก้ไขวิกฤต เพื่อที่เขาจะได้เป็นประธานบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ ต่อจากนี้ไป จะลบคำสบประมาท!

ซือเทียนฉีตกใจกับโสมหิมะพันปีนี้เช่นกัน

เขารู้ว่าเย่เฉินมีทักษะในการกลั่นยาวิเศษ และโสมหิมะพันปีนี้จะช่วยเย่เฉินได้เป็นอย่างดี

ตอนนี้ซือเทียนฉีพูดว่ในเวลานี้:"อาจารย์เย่ พูดตามตรงนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นโสมหิมะพันปี อายุ1,000ปีหรือเปล่า ผมไม่แน่ใจจริงๆ แต่ก็มีอายุอย่างน้อยห้าร้อยปี"

เย่เฉินตอบ และชมเชย:"ตาแก่ซือ เรื่องนี้นายทำได้ดีมาก ผมกำลังกลั่นยาใหม่พอดี สามารถทำให้นายอายุน้อยกว่าสิบปี ผมจะให้นายหนึ่งเม็ด"

เมื่อซือเทียนฉีได้ยินเช่นนี้ น้ำเสียงที่ตื่นเต้นของเขาก็สั่นเล็กน้อย และพูดด้วยความเคารพ:"อาจารย์เย่ คุณยกผมเกินไปแล้ว จริงๆนี่คือสิ่งที่ผมควรทำ ทั้งหมดนี้เป็นที่ควร"

เย่เฉินยิ้มอ่อน แล้วพูดว่า:"ตาแก่ซือ ผมเย่เฉินย่างแยกแยะรางวัลและการลงโทษเสมอ นายทำงานให้ผม ก็จะไม่ลืมผลงานของนายแน่นอน นายพาเว่ยเลี่ยงมาหาผมก่อน วันหลังผมจะให้รางวัลแน่นอน"

หลังจากนั้น เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง:"ตอนนี้นายพาเว่ยเลี่ยงมา ให้ผมดูว่าโสมหิมะพันปีของเขาจริงหรือไม่"

ซือเทียนฉีพูดอย่างตื่นเต้น:"ได้ครับอาจารย์เย่ ผมจะพาเขาไปเดี๋ยวนี้แหละ!"