ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 394
บทที่394
สำหรับเว่ยเลี้ยง เขาไม่เคยพูดคำเหล่านี้กับใครในชีวิต ซือเทียนฉีเป็นคนแรก
นับตั้งแต่ที่เขาถูกพาไปที่ตระกูลเว่ย เว่ยเลี่ยงก็ได้รับความอับอายและทรมานจากคนอื่น ๆ
ตั้งแต่เด็ก ๆ พ่อของเขาเว่ยหย่งเจิ้งเกลียดตัวเอง และเว่ยฉางหมิงพี่ชายของเขาก็เกลียดเขา เขาถูกดุทุบตี และถูกทำให้อับอายมาตลอด และตัวเขาเองก็เคยชินกับมันมานานแล้ว
เขาอดทน รอวันที่ จะได้พบกับโอกาสที่เหมาะสม ในการสลัดสภาพที่มืดมนมาตลอดแบบนี้
เช่นเดียวกับที่ตระกูลเว่ยกำลังทุกข์ทรมานจากภัยพิบัติตอนนี้ เว่ยหย่งเจิ้งก็บอกว่าใครก็ตามที่สามารถแก้ไขวิกฤตนี้ได้ ก็จะได้เป็นประธานของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ ดังนั้น เขาจึงเอาโสมหิมะพันปีที่ซ่อนอยู่กับตัวของเขาเป็นเวลา 20 ปี เพื่อแลกกับการลืมตาอ้าปากได้
โสมหิมะพันปีนี้มีราคา แต่ไม่มีในตลาด
โสมม่วงอายุ 300 ปี หากไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เย่เฉินและเซียวอี้เฉียนแข่งขันกัน ราคาปกติคาดว่าจะอยู่ที่ประมาณ 30 ล้าน
และโสมหิมะพันปีนี้ สามารถขายได้ในราคาไม่ต่ำกว่า 100 ล้านหยวนในราคาปกติ
เว่ยเลี่ยงเอามันออกมาในเวลานี้ และมอบให้กับเย่เฉินด้วยความเต็มใจ เพื่อให้เย่เฉินสามารถช่วยตระกูลเว่ยแก้ไขวิกฤต เพื่อที่เขาจะได้เป็นประธานบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ ต่อจากนี้ไป จะลบคำสบประมาท!
ซือเทียนฉีตกใจกับโสมหิมะพันปีนี้เช่นกัน
เขารู้ว่าเย่เฉินมีทักษะในการกลั่นยาวิเศษ และโสมหิมะพันปีนี้จะช่วยเย่เฉินได้เป็นอย่างดี
ตอนนี้ซือเทียนฉีพูดว่ในเวลานี้:"อาจารย์เย่ พูดตามตรงนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นโสมหิมะพันปี อายุ1,000ปีหรือเปล่า ผมไม่แน่ใจจริงๆ แต่ก็มีอายุอย่างน้อยห้าร้อยปี"
เย่เฉินตอบ และชมเชย:"ตาแก่ซือ เรื่องนี้นายทำได้ดีมาก ผมกำลังกลั่นยาใหม่พอดี สามารถทำให้นายอายุน้อยกว่าสิบปี ผมจะให้นายหนึ่งเม็ด"
เมื่อซือเทียนฉีได้ยินเช่นนี้ น้ำเสียงที่ตื่นเต้นของเขาก็สั่นเล็กน้อย และพูดด้วยความเคารพ:"อาจารย์เย่ คุณยกผมเกินไปแล้ว จริงๆนี่คือสิ่งที่ผมควรทำ ทั้งหมดนี้เป็นที่ควร"
เย่เฉินยิ้มอ่อน แล้วพูดว่า:"ตาแก่ซือ ผมเย่เฉินย่างแยกแยะรางวัลและการลงโทษเสมอ นายทำงานให้ผม ก็จะไม่ลืมผลงานของนายแน่นอน นายพาเว่ยเลี่ยงมาหาผมก่อน วันหลังผมจะให้รางวัลแน่นอน"
หลังจากนั้น เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง:"ตอนนี้นายพาเว่ยเลี่ยงมา ให้ผมดูว่าโสมหิมะพันปีของเขาจริงหรือไม่"
ซือเทียนฉีพูดอย่างตื่นเต้น:"ได้ครับอาจารย์เย่ ผมจะพาเขาไปเดี๋ยวนี้แหละ!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...