ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 395
บทที่395
ซือเทียนฉีวางสายโทรศัพท์ และพูดกับเว่ยเลี่ยงว่า:"อาจารย์เย่ตกลงจะพบคุณแล้ว คุณสามารถไปกับผมได้"
เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าเว่ยเลี่ยงซาบซึ้งทันที โค้งคำนับซือเทียนฉีแล้วพูดว่า:"ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือที่เอื้อเฟื้อ!
ซือเทียนฉีโบกมือและพูดว่า:"ผมแค่ช่วยคุณเชื่อมโยงกับอาจารย์เย่ คุณไม่ต้องขอบคุณผม ถ้าอาจารย์เย่เต็มใจที่จะช่วยคุณ คุณสามารถขอบคุณอาจารย์ได้"
เว่ยเลี่ยงพยักหน้าอย่างรีบร้อน และพูดว่า:"หมอเทพซือ งั้นพวกเราไปกันตอนนี้?"
ซือเทียนฉีตอบ และเรียกเฉินเสี่ยวจาวหลานสาวของเขาและพูดว่า:"เสี่ยวจาว เธอขับรถพาเราไปที่บ้านของอาจารย์เย่
เมื่อเฉินเสี่ยวจาวได้ยินว่าจะไปพบอาจารย์เย่ เธอก็ตื่นเต้นทันทีและพูดว่า:"ท่านปู่ไปกันเถอะอย่าให้อาจารย์เย่รอนาน!"
หลังจากนั้น เว่ยเลี่ยงก็เก็บโสมหิมะพันปี แล้วตามซือเทียนฉีและเฉินเสี่ยวจางออกจากจี้ซือถัง และเข้าไปในรถออดี้ที่เฉินเสี่ยวจาวซื้อมา
เนื่องจากซือเทียนฉีตัดสินใจที่จะอยู่ในเมืองเฉินหลิง เฉินเสี่ยวจาวจึงซื้อรถคันนี้เพื่อความสะดวกในการเดินทางกับปู่เฉินเสี่ยวจาวขับรถ และสิบนาทีต่อมา ทั้งสามก็มาถึงประตูบ้านของเย่เฉิน
ซือเทียนฉีมองไปที่เว่ยเลี่ยง และพูดว่า:"พี่ชายของคุณมีความขัดแย้งกับอาจารย์เย่ เดี๋ยวพอเจออาจารย์เย่ คุณห้ามเสียมารยาท"
ทันทีที่พวกเขาเข้ามาในบ้าน พวกเขาทั้งสามก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่การตกแต่งในห้องนั่งเล่น นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทั้งสามคนมาที่บ้านของเย่เฉิน ดังนั้นทุกคนจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ เย่เฉินอยู่ในชนชั้นสูงของเมืองจินหลิน แล้วด้วยสถานะที่ห่างเหินมาก ทำไมถึงยังอาศัยอยู่ในอาคารพักอาศัยที่ธรรมดาแบบนี้ได้อีกล่ะ?
เว่ยเลี่ยงก็รู้สึกว่า อาจารย์เย่นั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ ซึ่งเป็นคนรวยระดับสูงที่สามารถประมูลได้ถึงร้อยล้านดอลลาร์กลับอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เรียบง่าย
เย่เฉินไม่รู้ความคิดของพวกเขาทั้งสาม เขาชี้ไปที่โซฟาและพูดกับพวกเขาทั้งสามคน:"นั่งลงสิ"
พวกเขาทั้งสามตอบ และนั่งตรงข้ามเย่เฉิน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...