ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 396

บทที่396

เย่เฉินมองไปที่เว่ยเลี่ยง และถามอย่างสงสัย:"ผมได้ยินมาว่านายมีอะไรจะให้ผมช่วยเหรอ?"

เว่ยเลี่ยงพยักหน้าอย่างรีบร้อน และหยิบกล่องไม้ที่บรรจุโสมหิมะพันปีออกมาจากแขนของเขา ยื่นให้เย่เฉินและพูดด้วยความเคารพ:

"อาจารย์เย่ โสมหิมะพันปีนี้ เป็นมรดกตกทอดของครอบครัวที่แม่ของผมสืบทอดมาหลายปี ผมพกมันไว้ใกล้ตัวตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่สมบัติชนิดนี้อยู่ในมือผม มันสามารถเกิดผลอะไรมากนัก ดังนั้นผมจึงคิดจะมอบมันให้อาจารย์เย่!"

เย่เฉินไม่ได้พูด หยิบกล่องไม้ เปิดออก และเมื่อเขามองใกล้ ๆ เขาก็เห็นโสมสีขาวราวกับหิมะ มีรากเหมือนเครามนุษย์ และโสมหิมะที่ดูเหี่ยว ตั้งอยู่เงียบๆ

เพียงแวบเดียว เย่เฉินก็สัมผัสได้ถึงเรกิที่แข็งแกร่งและมั่งคั่ง ในนั้นนี่คือสมบัติของสวรรค์และโลกจริงๆ! มันมีชีวิตอยู่มานานหลายพันปีระหว่างสวรรค์และโลก และดูดซับเรกิทั้งหมดระหว่างสวรรค์และโลก และต้นกำเนิดของมันคือภูฉางไบ ซึ่งแม้ตอนนี้ มันจะได้รับการปกป้องเป็นอย่างดีและเกือบจะเป็นระบบนิเวศดั้งเดิม ดังนั้นโสมหิมะนี้ก็บริสุทธิ์มากขึ้นเช่นกัน

เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น หากโสมหิมะอายุพันปีนี้ถูกนำไปใช้เอง เขาสามารถข้ามระดับได้โดยตรงด้วยความแข็งแกร่งของเขา

เย่เฉินจึงถามนิ่งๆ:"เว่ยเลี่ยง นายอยากใฟห้ผมช่วยอะไร?"

เว่ยเลี่ยงรีบพูดว่า:"อาจารย์เย่ ขอบอกคุณว่า เซียวอี้เชียนผู้นำตระกูลเย่นจิง และประธานของเชียนเฉิงกรุ๊ป ได้สูญเสียความสามารถในการเป็นชายไปเมื่อไม่นานมานี้ หลังจากใช้ยาที่ปรับปรุงแล้วของตระกูลเว่ย ส่วนล่างก็เริ่มเน่าเปื่อย ตอนนี้หมอพวกเขาบอกว่าส่วนล่างของเขาไม่สามารถรักษาได้ ต้องตัดแขนขา ถ้าเขาตัดขา ตระกูลเว่ยของผมก็จะต้องทนทุกข์ทรมาน ดังนั้นผมจึงขอให้อาจารย์เย่ไปช่วยเซียวอี้เชียนรักษาแผลเน่าเปื่อย และช่วยให้ตระกูลเว่ยรอดพ้นจากหายนะ…... "

เย่เฉินยิ้มอย่างขี้เล่น ไม่ได้ตแบเขาโดยตรง แต่เขาถามด้วยสายตาสงสัย:"ผมได้ยินมาว่านายได้ทุกข์ทรมานและอับอายขายหน้ามาไม่น้อยในตระกูลเว่ย ทำไมนายถึงเอาโสมหิมะอันล้ำค่าเช่นนี้ออกมาในเวลานี้ และขอร้องให้ผมช่วยตระกูลเว่ยให้รอดล่ะ?"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน