สรุปเนื้อหา บทที่ 3921 โชคดีมากแค่ไหนเชียว – ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง
บท บทที่ 3921 โชคดีมากแค่ไหนเชียว ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เมฆทอง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เย่เฉินมองเธอ ถามอย่างจริงจังว่า “เขาเป็นตัวหลักที่ทำให้พ่อแม่และน้องชายสองคนของเธอต้องตาย เธออยากจะจัดการกับเขายังไง?”
คลอเดียส่ายหัว พูดเสียงเบาว่า “ฉันเองก็ไม่รู้ค่ะ….เมื่อก่อนทุกครั้งที่คิดถึงตอนที่พ่อแม่กับน้องชายโดนวางยาพิษตาย แล้วยังถูกไฟเผาจนมอดไหม้ ฉันมักจะอยากฆ่าเขาด้วยมือตัวเอง แต่ว่า หลังจากที่สงบสติลงแล้ว ก็รู้สึกว่าถ้าหากพ่อแม่ของฉันยังมองอยู่บนฟ้า คงจะไม่อยากให้ฉันแก้เแค้นให้พวกท่านด้วยวิธีอย่างนี้….”
พูดแล้ว คลอเดียก็นิ่งไป แล้วพูดอีกว่า “ถ้าหากสามารถทำให้เขาและผู้สั่งการเบื้องหลังได้รับการลงโทษทางกฎหมาย อย่างนั้นก็คงจะเป็นการจัดการที่ดีที่สุดและยุติธรรมที่สุดแล้วละค่ะ”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย ถามว่า “คลอเดีย ตามกฎหมายของแคนาดา ถ้าหากว่ากัวเหล่ยยอมรับความผิด จะได้รับผลการตัดสินอย่างไร?”
คลอเดียพูดว่า “แคนาดาตัดโทษประหารทิ้งแล้ว ดังนั้นถ้าหากเขายอมรับผิด ก็คงจะเป็นติดคุกตลอดชีวิตค่ะ”
แล้วเย่เฉินก็ถามอีกว่า “เธอคิดว่าเหมาะสมมั้ย?”
คลอเดียสีหน้าลังเลนิ่งเงียบไปสักพัก สุดท้ายก็พยักหน้าพูดว่า “ฉันคิดว่าเหมาะสมค่ะ….”
เย่เฉินพูดเสียงนิ่งว่า “ฉันคิดว่าไม่เหมาะสม”
พูดแล้วสีหน้าของเขาก็เย็นชาและพูดต่อว่า “ฉันไม่ได้ไม่เคารพกฎหมายของที่นี่ เพียงแต่เขามีความคิดชั่วร้ายใส่ตัวน้องสาวของฉันเย่เฉินคนนี้แล้ว อย่างนั้นฉันก็จะต้องใช้วิธีการของตัวเอง แล้วให้เขารับผลกระทำที่หนักยิ่งขึ้น!”
วินาทีนี้ คลอเดียเห็นถึงความยิ่งใหญ่และกล้าหาญอย่างไม่ยอมปล่อยให้มีความผิดใดๆเกิดขึ้นจากสีหน้าของเย่เฉิน เธออดที่จะแอบรู้สึกอิจฉาหลี่เสี่ยวเฟินไม่ได้ สามารถมีพี่ชายอย่างเย่เฉินเช่นนี้ เป็นความโชคดีมากขนาดไหนเชียว
…….
ในขณะที่ทานอาหารเช้า หลี่เสี่ยวเฟินออกความคิดเห็นว่า “พี่เย่เฉิน วันนี้ไม่ต้องเปิดร้านสะดวกซื้อเลยดีกว่า พวกเราสามคนพาพี่ไปเที่ยวเล่นที่แวนคูเวอร์กันดีกว่า!”
เย่เฉินยิ้ม “ขอโทษด้วยนะเสี่ยวเฟิน เดี๋ยวฉันยังมีธุระอีก จะต้องออกไปจัดการสักหน่อย”
เย่เฉินเรียกรถแท็กซี่คันหนึ่ง มุ่งหน้าสู่ท่าเรือของแวนคูเวอร์
เฮ่อจือชิวตามหาเรือขนส่งสินค้าจำนวนน้ำหนักลำละหนึ่งหมื่นห้าพันตันที่แวนคูเวอร์ให้ตามคำสั่งของเขา ราคาขายอยู่ที่ยี่สิบล้านเหรียญสหรัฐ ราคาไม่ค่อยดีนัก แต่ดีตรงที่สามารถทำธุรกรรมและสามารถใช้งานได้ทันที
ส่วนเย่เฉินเพียงแค่ต้องนำเอกสารไปดำเนินขั้นตอนโอนกรรมสิทธิ์ที่ท่าเรือเท่านั้น แล้วเรือขนส่งลำนั้นก็จะกลายเป็นของเขา
เย่เฉินมาถึงที่ท่าเรือแวนคูเวอร์ หาเจ้าของเรือคนนั้นให้เจอตามที่อยู่ที่เฮ่อจือชิวให้มา
เจ้าของเรือพาเขาเที่ยวชมสำรวจดูเรือขนส่งลำนั้นที่จอดอยู่ข้างท่าเรือ เรือขนส่งน้ำหนักจำนวนหนึ่งหมื่นห้าพันตัน ในวงการขนส่งแล้วถึงแม้จะเป็นเพียงแค่น้องเล็ก แต่เจ้าเหล็กตัวนี้ก็ใหญ่มากพอจริงๆ ดูจากระวางขับน้ำแล้ว ด้านในยัดคนไว้หลายพันคนก็ไม่มีปัญหาอะไร
ฉะนั้น เย่เฉินจึงเซ็นสัญญาข้อตกลงการโอนเรือกับเจ้าของเรือที่บนเรือเลย จากนั้น เขาก็สั่งให้เฮ่อจือชิวโอนเงินให้กับเจ้าของเรือยี่สิบล้านเหรียญสหรัฐ และซื้อเรือขนส่งลำนี้มาอยู่ภายในนามของตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...