ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3935

สรุปบท บทที่ 3935 น่าทึ่งอย่างมาก: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอน บทที่ 3935 น่าทึ่งอย่างมาก จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 3935 น่าทึ่งอย่างมาก คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ในไม่ช้า ประตูด้านข้างของเรือบรรทุกสินค้าก็ถูกเปิดออก ในนั้นมีลูกเรือคนหนึ่งเห็นเย่เฉินและกล่าวด้วยความเคารพว่า "สวัสดี คุณเย่!"

ทันทีที่อังเดรเห็นประตูเปิดออก เขาก็รู้สึกราวกับว่าตนเองเป็นแม่ทัพที่เพิ่งเข้าครอบครองเมืองได้และอีกฝ่ายหนึ่งได้เปิดประตูให้เขาแล้วและกำลังรอการเข้ายึดครองของเขาอยู่

ในเวลานี้ อารมณ์ของเขาตื่นเต้นและพลุ่งพล่านเป็นพิเศษ อีโก้ของเขาเองก็กำลังขยายไปสู่ระดับใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อน

เขาพึงพอใจอย่างมากและตะโกนบอกสมาชิกแก๊งที่อยู่ข้างหลังว่า "พี่น้องทั้งหลาย เรือลำนี้ต่อไปก็เป็นของเราแล้ว! พวกนายจงตามฉันไปดูมันสักหน่อย!”

เสียงตะโกนด้วยความตื่นเต้นยินดีของ อังเดร ทำให้สมาชิกในแก๊งที่อยู่ข้างหลังเขาก็ตื่นเต้นไปด้วยเช่นกัน

ทุกคนลูบมือของตนไปมา เตรียมพร้อมและรอที่จะขึ้นไปสำรวจเรือ

อังเดรชี้ปืนไปที่เย่เฉินและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณเย่ รบกวนคุณนำทางไปข้างหน้า"

เย่เฉินไม่พูดอะไรและก้าวเข้าไป

อังเดร และ กัวเหล่ยตามเขาไปด้านหลัง จากนั้นฝูงชนที่เหลือก็ตามกรูกันเข้ามาพร้อมทั้งส่งเสียงเชียร์ไปด้วย

เรือบรรทุกสินค้าขนาดใหม่แบบนี้ ส่วนของกำลัง การควบคุม และการใช้ชีวิตของลูกเรือล้วนอยู่ที่ท้ายเรือ ในขณะที่ด้านหน้าของเรือก็เต็มไปด้วยโกดังเก็บของ

เมื่อเข้าประตูนี้ไป ขั้นแรกที่เจอก็คือบันไดที่มีโครงสร้างเหล็กซึ่งสามารถนำไปสู่ห้องเครื่องด้านล่างได้โดยตรง และหากตรงไปก็จะเป็นโกดังเก็บของ อย่างไรก็ตามช่องทางนั้นถูกล็อกเอาไว้ล่วงหน้า หลังจากที่เข้าไปแล้วก็ได้แต่ต้องขึ้นบันไดไปเท่านั้น

อังเดรไม่คาดคิดว่าว่านพั่วจวินจะกล้าพูดกับเขาแบบนี้ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยมทันทีและพูดว่า: "เจ้าหนุ่ม ในแวนคูเวอร์ อย่าได้พูดจาโอ้อวดเกินไปนัก ที่นี่คือถ้ำเสือรังมังกร คนตัวเล็กๆที่ไม่รู้จักฟ้าสูงดินต่ำอย่างนาย ไปทำให้คนขุ่นเคืองเข้า แม้กระทั่งตายยังไม่รู้ว่าตายยังไง”

เมื่อได้ยินแบบนั้น เย่เฉินก็อดหัวเราะขึ้นไม่ได้และพูดกับว่านพั่วจวิน "พั่วจวิน นี่คือหัวหน้าแก๊งอิตาลีในแวนคูเวอร์ ว่ากันว่าแวนคูเวอร์ปิดแผ่นฟ้าด้วยมือเดียว น่าทึ่งอย่างมาก"

“ปิดแผ่นฟ้าด้วยมือเดียว?” ว่านพั่วจวิน อดหัวเราะไม่ได้และพูดว่า "คุณเย่ บอกตามตรง แม้ว่าผมจะไม่ทำธุรกิจในอเมริกาเหนือ แต่เรื่องในแวนคูเวอร์ผมก็ยังรู้อยู่บ้าง"

พูดไป ว่านพั่วจวินก็มอง อังเดร อย่างดูถูกและพูดเยาะเย้ยว่า "สถานที่เล็ก ๆ แห่งนี้ มีประชากรไม่ถึงหนึ่งล้านคน ‘ถ้ำเสือรังมังกร’ สี่คำนี้ยังคงห่างไกลนัก อย่างมากที่สุดก็เป็นได้แค่ฝูงมังกรปลาปะปนกันเท่านั้น”

“แต่ว่า ที่นี่มีประชากรไม่เยอะ แต่กลับมีหลายแก๊ง หากจะพูดตามตรง โดยพื้นฐานแล้ว ประเทศที่มีประชากรจำนวนมากก็จะมีผู้อพยพอยู่มากด้วย ดังนั้นพวกเขามักจะตั้งแก๊งเล็กๆ ของตัวเอง หากจะพูดในแง่ของขนาด ชาวอิตาลีสามารถไม่อยู่แม้แต่ในสามอันดับแรกด้วยซ้ำ หากพูดในแง่ของความแข็งแกร่งการต่อสู้ พวกเขาไม่แม้แต่จะติดหนึ่งในห้าได้ด้วยซ้ำ ในช่วงแรกๆ แม้กระทั่งคนเวียดนามก็สามารถทุบพวกเขาลงกับพื้นได้ ถ้าไม่ใช่เพราะการเพิ่มขึ้นของแก๊งจีนที่จัดการแก๊งเวียดนามจนไม่มีทางโต้กลับ แก๊งอิตาลีป่านนี้คงถูกตีกลับซิซิลีไปนานแล้ว "

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน