ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3936

“ไอ้เวรเอ๊ยรนหาที่ตาย!”

คำพูดของว่านพั่วจวิน ทำเอาสมาชิกแก๊งทุกคนไม่พอใจขึ้นมาสุดขีดทันที รวมทั้งอังเดรด้วย!

อังเดรถึงขั้นขึ้นนกของปืนพก ราวกับว่าถ้านายกล้าพูดความจริงออกมาอีก ฉันจะฆ่าแกทิ้งซะ

แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดล้วนรู้ว่าแก๊งของพวกเขาไม่อยู่ในสามอันดับแรกในแวนคูเวอร์ อีกทั้งยังรู้ด้วยว่าประสิทธิภาพการต่อสู้ของพวกตนยังไม่ติดห้าอันดับแรก แต่ถูกคนมาฉีกหน้าแบบนี้ ทำให้พวกเขารู้สึกถูกดูหมิ่นจริงๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งประโยคสุดท้ายของว่านพั่วจวิน ที่เจาะจุดอ่อนของพวกเขาเต็มๆ

แก๊งอิตาลีโชคร้ายจริงๆ ในช่างหลายปีมานี้

ก่อนหน้านี้พวกเขามีสถานะไม่เลวในแคนาดา ทั้งหมดก็ล้วนเพราะพวกเขามาก่อน

ก่อนที่ผู้อพยพชาวเอเชียจำนวนมากจะหลั่งไหลเข้าสู่แวนคูเวอร์ พวกเขาได้ออกจากซิซิลีและมาตั้งแก๊งของตนเองขึ้นในสหรัฐอเมริกาและแคนาดา

อย่างไรก็ตาม หลังสงครามเวียดนาม ทหารเวียดนามที่ปลดประจำการและพ่ายแพ้จำนวนมากได้เดินทางมาแคนาดา และอาศัยคุณสมบัติทางการทหารที่ยอดเยี่ยม ในไม่ช้าพวกเขาก็เข้ายึดพื้นที่ในแคนาดาไปได้

ตั้งแต่นั้นมา ชีวิตของแก๊งอิตาลีก็ไม่ง่ายอีกต่อไป

ต่อมาการเพิ่มขึ้นของแก๊งชาวจีนและการแทรกซึมของกองกำลังยุโรปตะวันออก แม้กระทั่งชาวเวียดนามก็อยู่ยากขึ้นเรื่อย ๆ นับประสาอะไรกับแก๊งอิตาลี

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา แก๊งอิตาลีทั้งหมดต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดท่ามกลางรอยแตกร้าว และใช้ชีวิตอย่างกดดันจริงๆ

ว่านพั่วจวินในเวลานี้ไม่ใส่ใจปืนพกของอังเดร และไม่แม้แต่จะมองดูเขา แต่กลับพูดกับเย่เฉินอย่างสงบว่า "คุณเย่ สถานที่เล็กๆ ที่มีประชากรไม่ถึงหนึ่งล้านอย่างแวนคูเวอร์ ถ้าคุณสนใจ แค่ให้เวลาผมหนึ่งคืน ผมจะทำให้หัวหน้าแก๊งทั้งหมดในแวนคูเวอร์มาคุกเข่ายอมศิโรราบต่อหน้าคุณ!"