ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3947

ดังนั้น วินาทีที่หลี่เสี่ยวเฟินเห็นกัวเหล่ย แม้ว่าเธอจะไม่พูดอะไร แต่ในดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความรังเกียจเดียดฉันท์

และเมื่อกัวเหล่ยเห็นหลี่เสี่ยวเฟิน ความหวังทั้งหมดในใจของเขาก็พังทลายลงไปในทันที

ในเวลานี้ เขาตระหนักได้อย่างลึกซึ้งว่าจินตนาการทั้งหมดของเขาไม่เหลืออีกต่อไป และครั้งนี้มีเหลือแค่เพียงความตายเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเย่เฉินถึงรู้ล่วงหน้าว่าเขาจะลงมือกับหลี่เสี่ยวเฟิน!

เขาถามเย่เฉินโดยไม่รู้ตัว: "อย่างนั้น ที่นายแพ้การพนันในคาสิโนถึงสองครั้ง เป็นการจงใจแสดงงั้นหรือ?!"

เย่เฉินเอ่ยเยาะเย้ย “แน่นอน ในเมื่อคิดจะตกปลา แล้วจะไม่เตรียมเหยื่อไว้ได้อย่างไร?”

กัวเหล่ยตกตะลึงและอดขมวดคิ้วถามขึ้นไม่ได้ "ฉันไม่เข้าใจ...นาย...นายไม่ได้อยู่ที่แคนาดา แล้วนายรู้เรื่องทั้งหมดนี้ได้อย่างไร?! เรื่องนี้เป็นความลับภายในแก๊งเรา ต่อให้เป็นในแก๊งก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้! อีกทั้งพวกเขาเองก็ไม่รู้จักนายเลยสักนิด เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะเปิดเผยข้อมูลให้นายรู้!"

คลอเดียพูดอย่างเย็นชา “กัวเหล่ย นายคิดหรือไงว่าฉันไม่รู้ว่าพวกนายทำเรื่องอะไรลงไปบ้าง? ที่นายให้คนไปทำเครื่องหมายที่ประตูบ้านป้าหลี่แล้ว ฉันรู้เรื่องนั้นมาตั้งนานแล้ว! อีกทั้งฉันยังรู้ดีว่ารหัสนั้นหมายถึงอะไร! เป็นฉันที่บอกคุณเย่ให้คุณเย่มาแคนาดาเพื่อปกป้องพี่เสี่ยวเฟิน!”

กัวเหล่ยจ้องมอง คลอเดีย ด้วยสายตาที่โกรธจัดจนแทบจะฉีกออกมา เขากัดฟันด่า "ที่แท้ก็เป็นเธอ! คลอเดีย ก่อนหน้านี้ เธอไม่น่าจะรู้ว่าฉันเป็นคนฆ่าครอบครัวของเธอ หลังจากที่เธอกลับมาจากการหายตัวไปช่วงหนึ่ง ฉันก็เห็นสีหน้าเธอไหม้เกรี้ยมเหมือนผี ก็เลยสงสารเธอและคิดจะปล่อยเธอไปสักครั้ง คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ! ถ้าฉันรู้เรื่องนี้ ฉันน่าจะฆ่าเธอด้วยมือของฉันเอง!"