อังเดรได้ยินดังนั้น ยังกล้าระแวงและลังเลอีกสักที่ไหนกัน?
จุดจบของกัวเหล่ย เขาเห็นมันกับตาตั้งแต่ต้นยันจบ สิ่งที่สำคัญที่สุด ณ ตอนนี้ ก็คือการมีชีวิตรอดต่อไป
เขาจึงรีบพยักหน้าตอบทันทีว่า “คุณเย่ ผมตกลง......ผมยอมถวายตัวรับใช้สำนักว่านหลง!”
เย่เฉินพยักหน้า ก่อนปริปากเอ่ยว่า “ผมให้เวลาคุณสิบนาที คุณและลูกน้องของคุณ เอาลิสต์รายชื่อของสมาชิกทุกคนในแก๊งมาให้ผมหนึ่งฉบับ ย้ำอีกครั้ง ว่าชื่อของสมาชิกทุกคน ห้ามขาดหายแม้แต่ตัวอักษรเดียวเด็ดขาด!”
อังเดรไม่กล้าฝืนคำสั่ง รีบเรียกเหล่าหัวหน้าลูกน้องมารวมตัวลิสต์รายชื่อสมาชิกในแก๊งทันที
สิบนาทีผ่านไป ใบรายชื่อหนึ่งฉบับที่มีชื่อสมาชิกกว่าแปดร้อบเจ็ดสิบคนถูกจัดเรียงออกมา
เย่เฉินอ่านดูแล้ว ก็เอ่ยกับอังเดรต่อว่า “นับจากนี้เป็นต้นไป สมาชิกที่มีชื่ออยู่บนลิสต์แต่ไม่ได้อยู่ที่นี่ ไปบอกให้พวกเขารีบมาที่ท่าเรือเดี๋ยวนี้ ส่วนใครที่ไม่สามารถติดต่อได้ ก็ทำหมายเหตุไว้ตรงหลังชื่อซะ”
อังเดรไม่กล้ามากความอะไร เขารีบนำพวกหัวหน้าลูกน้องโทรศัพท์หาและส่งข้อความเร่งให้ลูกน้องคนอื่นๆมาที่ท่าเรือทันที โดยมีทหารของสำนักว่านหลงคอยจับตาดูอยู่ตลอดเวลา
ขณะเดียวกันเย่เฉินก็เรียกว่านพั่วจวิน พลันสั่งว่า “พั่วจวิน นายไปสั่งให้คนของเราออกไปตามหาซะว่าคนที่พวกเขาติดต่อไม่ได้ไปอยู่ไหนกันบ้าง แล้วมัดตัวพวกนั้นกลับมาให้หมดก่อนฟ้าสาง!”
ว่านพั่วจวินตอบอย่างนอบน้อมทันทีว่า “ครับคุณเย่ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”
ก่อนหน้านี้ เย่เฉินได้มอบหมายภารกิจให้กับว่านพั่วจวินอยู่สามอย่าง
ภารกิจแรก ก็คือปกป้องหลี่เสี่ยวเฟินให้ปลอดภัย ขณะเดียวกันก็ต้องกำจัดพวกคนที่หวังร้ายต่อหลี่เสี่ยวเฟินให้หมดสิ้น
“สลบอยู่ครับ” ว่านพั่วจวินอธิบายต่อว่า “พวกเราได้จับคนของมันมาซ้อมทรมานไม่กี่คน จนพวกมันยอมหลุดปากมาว่า เด็กผู้หญิงพวกนี้ถูกฉีดยากดประสาทในปริมาณมาก พรุ่งนี้ก่อนเที่ยงก็จะยังไม่ฟื้นครับ”
เย่เฉินถามต่อว่า “แล้วแผนการเดิมของพวกมันล่ะ?”
ว่านพั่วจวินรีบเอ่ยตอบทันทีว่า “แผนการเดิมของพวกมันก็คือ หลังจากที่ลักพาตัวคุณหลี่แล้วก็ค่อยส่งตัวเด็กผู้หญิงทั้งหกคนไปยังทะเลหลวง ที่นั่นจะมีคนกลางของพวกมันมารับตัวเด็กผู้หญิงที่ถูกส่งไป”
เย่เฉินถามต่ออีกว่า “คนกลางของพวกมันเป็นใคร?”
ว่านพั่วจวินอธิบายว่า “พวกมันเองก็ไม่รู้รายละเอียดว่าคนกลางคือใคร ตัวตนของคนกลางถูกเก็บเป็นความลับ พวกมันมีหน้าที่แค่ส่งคนไปตามที่นัดหมายไว้ แล้วจากนั้นคนกลางค่อยเป็นคนทำการค้ามนุษย์ที่ประเทศอื่น แล้วค่อยให้ส่วนแบ่งกับพวกมันทีหลัง อีกอย่างวิธีการชำระเงินที่ใช้ก็เป็นการโอนผ่านสกุลเงินดิจิทัล ไม่สามารถติดตามตัวได้เลยแม้แต่น้อย”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...