ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3953

อังเดรได้ยินดังนั้น ยังกล้าระแวงและลังเลอีกสักที่ไหนกัน?

จุดจบของกัวเหล่ย เขาเห็นมันกับตาตั้งแต่ต้นยันจบ สิ่งที่สำคัญที่สุด ณ ตอนนี้ ก็คือการมีชีวิตรอดต่อไป

เขาจึงรีบพยักหน้าตอบทันทีว่า “คุณเย่ ผมตกลง......ผมยอมถวายตัวรับใช้สำนักว่านหลง!”

เย่เฉินพยักหน้า ก่อนปริปากเอ่ยว่า “ผมให้เวลาคุณสิบนาที คุณและลูกน้องของคุณ เอาลิสต์รายชื่อของสมาชิกทุกคนในแก๊งมาให้ผมหนึ่งฉบับ ย้ำอีกครั้ง ว่าชื่อของสมาชิกทุกคน ห้ามขาดหายแม้แต่ตัวอักษรเดียวเด็ดขาด!”

อังเดรไม่กล้าฝืนคำสั่ง รีบเรียกเหล่าหัวหน้าลูกน้องมารวมตัวลิสต์รายชื่อสมาชิกในแก๊งทันที

สิบนาทีผ่านไป ใบรายชื่อหนึ่งฉบับที่มีชื่อสมาชิกกว่าแปดร้อบเจ็ดสิบคนถูกจัดเรียงออกมา

เย่เฉินอ่านดูแล้ว ก็เอ่ยกับอังเดรต่อว่า “นับจากนี้เป็นต้นไป สมาชิกที่มีชื่ออยู่บนลิสต์แต่ไม่ได้อยู่ที่นี่ ไปบอกให้พวกเขารีบมาที่ท่าเรือเดี๋ยวนี้ ส่วนใครที่ไม่สามารถติดต่อได้ ก็ทำหมายเหตุไว้ตรงหลังชื่อซะ”

อังเดรไม่กล้ามากความอะไร เขารีบนำพวกหัวหน้าลูกน้องโทรศัพท์หาและส่งข้อความเร่งให้ลูกน้องคนอื่นๆมาที่ท่าเรือทันที โดยมีทหารของสำนักว่านหลงคอยจับตาดูอยู่ตลอดเวลา

ขณะเดียวกันเย่เฉินก็เรียกว่านพั่วจวิน พลันสั่งว่า “พั่วจวิน นายไปสั่งให้คนของเราออกไปตามหาซะว่าคนที่พวกเขาติดต่อไม่ได้ไปอยู่ไหนกันบ้าง แล้วมัดตัวพวกนั้นกลับมาให้หมดก่อนฟ้าสาง!”

ว่านพั่วจวินตอบอย่างนอบน้อมทันทีว่า “ครับคุณเย่ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”

ก่อนหน้านี้ เย่เฉินได้มอบหมายภารกิจให้กับว่านพั่วจวินอยู่สามอย่าง

ภารกิจแรก ก็คือปกป้องหลี่เสี่ยวเฟินให้ปลอดภัย ขณะเดียวกันก็ต้องกำจัดพวกคนที่หวังร้ายต่อหลี่เสี่ยวเฟินให้หมดสิ้น