เย่เฉินเอ่ยเสียงเย็นว่า “ดูเหมือนว่าจะเป็นองค์กรขนาดใหญ่ที่มีระบบโครงสร้างค่อนข้างจะซับซ้อนสินะ”
“ครับ” ว่านพั่วจวินพยักหน้า ก่อนเอ่ยต่อว่า “เหมือนว่าในแถบยุโรปอเมริกา นี่ถือว่าเป็นอุตสาหกรรมห่วงโซ่ธุรกิจสีเทาขนาดใหญ่เลยครับ”
เย่เฉินขมวดคิ้ว พลันเอ่ยว่า “เพียงแต่แก๊งอิตาลีนี่ก็ลักพาตัวเด็กผู้หญิงทีเดียวเป็นห้าหกคน ถ้าทำแบบนี้เหมือนกันหลายๆแก๊ง แต่ละแก๊งส่งคนไปประมาณห้าหกคนล่ะก็ งั้นก็แปลว่าแต่ละครั้งต้องมีคนสูญหายยี่สิบสามสิบคนในคราวเดียว ถ้าเป็นแบบนี้พวกมันก็ใจกล้าไปหน่อยแล้วล่ะมั้ง ไม่กลัวพวกตำรวจแวนคูเวอร์จะตววจค้นเลยหรือไง?”
ว่านพั่วจวินพยักหน้า ก่อนเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เริ่มแรกผมก็รู้สึกแปลกใจอยู่เหมือนกัน แต่หลังจากที่สอบปากคำพวกมันแล้วก็พบว่า พวกมันมีความสัมพันธ์กับตำรวจค่อนข้างที่จะซับซ้อน แถมเป้าหมายส่วนใหญ่ของพวกมันก็เป็นผู้อพยพผิดกฎหมาย นอกจากนี้ ก็ยังมีการข่มขู่ครอบครัวของผู้เสียหาย ใช้วิธีสกปรกมากมายบังคับให้พวกเขาไม่กล้าพูดออกไป ฉะนั้น จำนวนผู้หายสาบสูญในแวนคูเวอร์ที่ถูกรายงานบนกระดาษก็เลยยังอยู่ในตัวเลขที่ค่อนข้างปกติ”
พูดมาถึงตรงนี้ วานพั่วจวินก็กล่าวต่ออีกว่า “ผมได้ยินมาว่า คนกลางของพวกมันดูน่าจะมีอำนาจที่ใหญ่โตกว่า อย่างคุณหลี่ที่พวกมันมองว่าเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยม ปกติแล้วก็จะส่งไปให้พวกคนยุโรปอเมริกามีเงินที่มีรสนิยมชอบของแปลกใหม่ ซึ่งในนั้นก็จะมีทั้งพวกคนรวยและคนมีชื่อเสียงในยุโรปอเมริกา เบื้องหลังนั้นซับซ้อนกว่าที่คิดไว้มาก”
เย่เฉินเอ่ยถามว่า “แล้วถามมาหรือยังว่าพวกมันส่งคนไปยังไง?”
“ถามมาเรียบร้อยครับ” ว่านพั่วจวินเอ่ย “ปกติพวกมันจะส่งประวัติของเด็กผู้หญิงที่พวกมันจะส่งมอบไปก่อน อีกฝ่ายก็จะกำหนดเวลานัดส่ง ซึ่งไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้าที่จะถึงเวลาตามนัด อีกฝ่ายก็จะส่งพิกัดจุดนัดพบมาให้ จากนั้นพวกมันถึงจะขับเรือไปยังจุดที่นัดเจอกันไว้”
เย่เฉินถามเสียงเย็นว่า “แล้วตามกำหนดการเดิมของคืนนี้ พวกมันจะออกเดินเรือกี่โมง?”
ว่านพั่วจวินเอ่ยตอบว่า “ตอนตีสามครับ”
เย่เฉินมองดูเวลา ตอนนี้ก็ประมาณตีสองกว่าๆแล้ว เขากัดฟัน ก่อนจะเอ่ยพึมพำว่า “ในเมื่อยื่นมือเข้ามาแล้ว ก็ต้องทำให้สุดเท่าที่พอจะทำได้ ณ ตอนนี้!”
พูดเสร็จ เขาก็เอ่ยกับว่านพั่วจวินว่า “พั่วจวิน นายให้คนอื่นจัดการตรงนี้แทน ให้พวกเขารวบรวมตัวคนที่มีชื่อบนลิสต์ให้ครบก่อนฟ้าสาง นายไปเรียกตัวลูกน้องฝีมือดีมาสักไม่กี่คน แล้วเอาตัวสมาชิกในแก๊งอิตาลีที่พวกนายจับตัวได้ไปด้วย เราจะออกเรือไปพบคนกลางของพวกมันสักหน่อย!”
ว่านพั่วจวินเอ่ยรับคำสั่งทันทีว่า “รับทราบครับคุณเย่ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอครับ 6096...
ทำไหมไม่ต่อครับ รอมาหลายเดือนแล้วครับ...