ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3958

ฉะนั้น เขาจะต้องห้ามให้โดรนตัวนี้เข้ามาใกล้ที่นี่เด็ดขาด ไม่งั้นหากอีกฝ่ายรู้ตัวเข้าแล้วขับเรือหนี ไม่มีทางที่เขาจะตามทันเลยด้วยซ้ำ

ดังนั้น เขาจึงกำมีดทะลุวิญญาณไว้ในมือแน่น สายตาก็พลางจดจ้องโดรนไร้คนขับที่กำลังบินเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาสะกดปราณทิพย์เล็กน้อย พร้อมทั้งปามีดทะลุวิญญาณไปที่โดรนนั้นทันที

มีดทะลุวิญญาณของเย่เฉินถูกซ้อนทับด้วยยันต์มีดบินสิบชั้น มีดที่ปาออกไปเมื่อกี้ เพิ่งใช้ไปเพียงแค่ชั้นเดียวเท่านั้น

พลังงานบางอย่างที่ไร้เสียงไร้รูปพุ่งตรงไปยังโดรนไร้คนขับอย่างรวดเร็ว

ขณะเดียวกัน ว่านพั่วจวินก็ได้ยินบางอย่าง แม้ว่ามีดทะลุวิญญาณจะไร้รูปไร้เสียง แต่ว่านพั่วจวินเป็นถึงนักบู๊แปดดาวที่อยู่ในสภาวะขั้นสูงสุด ประสาทสัมผัสที่เหนือคนของเขาทำให้เขารับรู้ถึงพลังนี้ได้อย่างชัดเจน

ในใจเขาพลันรู้สึกสะพรึงและตระหนก

เพราะเขาคิดไม่ถึง ว่าเย่เฉินจะสามารถปลดปล่อยพลังจากภายในผ่านอากาศแบบนี้ได้ เพราะสำหรับผู้ฝึกวิชากำลังภายในโลกยุทธ์แล้วมันแทบเป็นไปไม่ได้

พลังในของผู้ฝึก จะสามารถทำให้ประสาทสัมผัสว่องไวขึ้นและมีพละกำลังมากขึ้น ทว่ามันไม่สามารถแยกตัวออกจากร่างกายของผู้ฝึกได้

เหมือนนักบู๊แปดดาวอย่างว่านพั่วจวิน หากพลังในมาบรรจบกันที่หมัดทั้งสองข้าง ก็จะสามารถโจมตีทะลุได้แม้กระทั่งเกราะ แต่ไม่ว่าเขาจะใช้พลังในมากเท่าไหร่ ก็ไม่มีทางที่จะทำให้กระจกแตกได้ในระยะสิบเมตรขึ้นไปแบบไร้สัมผัสได้

ทว่า มีดทะลุวิญญาณของเย่เฉินเมื่อกี้นี้ สำหรับว่านพั่วจวินแล้ว ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นกบในกะลาที่ได้เปิดโลกกว้าง ซ้ำยังกลับตาลปัตรความรู้เกี่ยวกับพลังของเขาจากหน้ามือเป็นหลังมือในทันที

ขณะเดียวกัน โดรนตัวนั้นก็กำลังเร่งความเร็วขึ้น ณ บนเรืออีกฝั่ง ชายเสื้อดำคนหนึ่งกำลังส่องกล้องส่องทางไกล สายตาเขาพลางจดจ้องภาพที่ถูกส่งมาจากโดรน และกำลังจะให้โดรนมุ่งไปยังดาดฟ้าเรือ

ทว่าจู่ๆ โดรนไร้คนขับที่กำลังบินอยู่บนอากาศกลับมีแสงไฟเรืองขึ้น พร้อมทั้งภาพที่ถูกแปรเปลี่ยนเป็นสีดำในพริตา

ชายเสื้อดำสะดุ้งตกใจ ก่อนจะแผดเสียงว่า “โดรนระเบิดแล้ว!”

ทว่าโดรนบินขึ้นไปได้ไม่ทันไร ก็ดันชะตากรรมเดียวกับเครื่องเก่า

แบตเตอรีลิเธียมถูกมีดทะลุวิญญาณโจมตีจนแหลก พลันระเบิดบนอากาศในพริบตา ถูกสลายเป็นก้อนไฟดำดิ่งลงสู่น้ำทะเล

หัวหน้าเห็นดังนั้น ก็เอ่ยถามรัวๆทันทีว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้นอีก?! หรือว่าแบตเตอรีมีปัญหาอีกแล้วงั้นเหรอ?”

ชายเสื้อดำเองก็แปลกใจไม่น้อย ก่อนจะขมวดคิ้วเอ่ยว่า “ไม่น่าเป็นไปได้สิ ครั้งนี้ผมก็ตรวจดูแบตเตอรีแล้วก็ไม่ปัญหาอะไร......”

หัวหน้าตื่นตัวขึ้นมาทันที พลันรีบสั่งว่า “ทุกคนหลบให้ดี น่าจะมีพลซุ่มยิงอยู่แถวนี้!”

สิ้นเสียง ทุกคนที่อยู่บนดาดฟ้าเรือก็ย่อตัวลงหาที่หลบภัยทันที