ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3962

สรุปบท บทที่ 3962 ยอดฝีมือบู๊: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปตอน บทที่ 3962 ยอดฝีมือบู๊ – จากเรื่อง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

ตอน บทที่ 3962 ยอดฝีมือบู๊ ของนิยายนิยาย จีนเรื่องดัง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดยนักเขียน เมฆทอง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

เรือชูชีพที่อยู่ทางด้านซ้ายก็ตกกระแทกลงบนดาดฟ้าเรือ ทำให้ลำเรือนั้นพลันถูกหักออกเป็นท่อน

ทีนี้ เรือชูชีพก็ใช้การไม่ได้ทั้งสองลำ

คนพวกนี้อยากหนีก็ไม่โอกาสได้หนีอีกแล้ว

และ ณ วินาทีที่แรงระแทกได้หยุดลง ว่านพั่วจวินก็ออกคำสั่ง ทหารสิบนายของสำนักว่านหลงตามไปกับเขา ถืออาวุธปืนกระโดดจากเรือสินค้าไปยังดาดฟ้าเรืออีกฝั่งอย่างว่องไว ตามด้วยเสียงปืนที่ดังลั่นขึ้น!

ทหารของสำนักว่านหลงต่างก็เป็นยอดฝีมือบู๊ อีกทั้งยังเคยผ่านการฝึกที่แสนโหดในกองทัพมาก่อน แม้กระทั่งบนเรือที่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงก็สามารถยืนหยัดได้อย่างมั่นคง ยกปืนขึ้นมายิงก็ไม่ได้รับผลกระทบอะไรแม้แต่น้อย

ดังนั้น บอดี้การ์ดของอีกฝ่ายที่มีอาวุธอยู่ในมือก็พลันถูกกระสุนเจาะหัวทั้งหมดภายในเวลาเพียงสิบกว่าวินาที!

ส่วนหัวหน้าของพวกเขาก็ถูกว่านพั่วจวินพุ่งตัวเข้ามาบีบคอทันทีที่เขาเล็งปากกระบอกปืนไปที่ว่านพั่วจวิน

หัวหน้าเอ่ยปากพูดอย่างลำบากด้วยความสะพรึงกลัวว่า “นาย......นายเป็นยอดฝีมือบู๊งั้นเหรอ?!”

ว่านพั่วจวินพยักหน้า พลันเอ่ยยิ้มๆว่า “นายก็ไม่เลว ดูเหมือนว่าก็ใกล้จะบรรลุเป็นนักบู๊สามดาวแล้วนี่”

หัวหน้าตะลึงตกใจ รีบเอ่ยทันทีว่า “รุ่นพี่ดูแข็งแกร่งขนาดนี้ ทำไมต้องมาก้มหัวรับใช้แก๊งอิตาลีกระจอกนี่ด้วย?”

ว่านพั่วจวินเอ่ยกลับยิ้มๆ “ใครบอกว่าฉันรับใช้แก๊งอิตาลี? นายหัวของฉัน แข็งแกร่งเหนือกว่าฉันเป็นหลายเท่า แก๊งอิตาลีนี่ ก็แค่เศษธุลีเท่านั้น”

พูดไปพลาง ว่านพั่วจวินก็มองเขาอย่างสนใจ ก่อยเอ่ยถามว่า “ว่าแต่นายเถอะ ในเมื่อเป็นนักบู๊ ทำไมต้องมาทำเรื่องชั่วๆกับสวะค้ามนุษย์พวกนี้ด้วย?”

หัวหน้าได้ยินดังนั้น ก็หลุบตาลงด้วยความละอายใจทันที

เมื่อเห็นลูกน้องถูกกระสุนยิงศีรษะล้มลงทีละคน ชายหนุ่มก็ตื่นกลัวจนตัวสั่นไปทั้งร่าง พลันล้มนั่งลงบนดาดฟ้าเรือ ใช้ขากระเถิบถอยไปข้างหลังอย่างตระหนก

ตอนนี้ว่านพั่วจวินมาถึงตรงหน้าเขาแล้ว

ชายหนุ่มมองว่านพั่วจวินด้วยแววตาสิ้นหวัง ก่อนจะเอ่ยว่า “ฉัน......ฉันคือคุณชายสามตระกูลเฉียวของอเมริกา ถ้าแกกล้าฆ่าฉัน ตระกูลเฉียวไม่มีวันปล่อยพวกแกไปแน่......”

ว่านพั่วจวินยิ้มขำ พลางเอ่ยตอบว่า “มันเป็นเทรนด์หรือไงที่ต้องบอกชื่อแซ่ตระกูลตัวเองตั้งแต่เจอกันครั้งแรก? งั้นดี มาทำความรู้จักกันสักหน่อย ฉันคือว่านพั่วจวินแห่งสำนักว่านหลง”

ทันทีที่ชายหนุ่มได้ยินคำว่าสำนักว่านหลงและว่านพั่วจวิน ก็พลันเหมือนถูกสายฟ้าฟาด ใบหน้าเต็มไปด้วยความสะพรึงกลัว

เขาต้องเคยได้ยินชื่อของว่านพั่วจวินอยู่แล้ว เขารู้ว่าว่านพั่วจวินคือประมุขของสำนักว่านหลง แต่เขากลับไม่อยากจะเชื่อ ว่าคนที่แข็งแกร่งแบบว่านพั่วจวิน จะมาลงมือกับเขาได้ 

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน