เรือชูชีพที่อยู่ทางด้านซ้ายก็ตกกระแทกลงบนดาดฟ้าเรือ ทำให้ลำเรือนั้นพลันถูกหักออกเป็นท่อน
ทีนี้ เรือชูชีพก็ใช้การไม่ได้ทั้งสองลำ
คนพวกนี้อยากหนีก็ไม่โอกาสได้หนีอีกแล้ว
และ ณ วินาทีที่แรงระแทกได้หยุดลง ว่านพั่วจวินก็ออกคำสั่ง ทหารสิบนายของสำนักว่านหลงตามไปกับเขา ถืออาวุธปืนกระโดดจากเรือสินค้าไปยังดาดฟ้าเรืออีกฝั่งอย่างว่องไว ตามด้วยเสียงปืนที่ดังลั่นขึ้น!
ทหารของสำนักว่านหลงต่างก็เป็นยอดฝีมือบู๊ อีกทั้งยังเคยผ่านการฝึกที่แสนโหดในกองทัพมาก่อน แม้กระทั่งบนเรือที่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงก็สามารถยืนหยัดได้อย่างมั่นคง ยกปืนขึ้นมายิงก็ไม่ได้รับผลกระทบอะไรแม้แต่น้อย
ดังนั้น บอดี้การ์ดของอีกฝ่ายที่มีอาวุธอยู่ในมือก็พลันถูกกระสุนเจาะหัวทั้งหมดภายในเวลาเพียงสิบกว่าวินาที!
ส่วนหัวหน้าของพวกเขาก็ถูกว่านพั่วจวินพุ่งตัวเข้ามาบีบคอทันทีที่เขาเล็งปากกระบอกปืนไปที่ว่านพั่วจวิน
หัวหน้าเอ่ยปากพูดอย่างลำบากด้วยความสะพรึงกลัวว่า “นาย......นายเป็นยอดฝีมือบู๊งั้นเหรอ?!”
ว่านพั่วจวินพยักหน้า พลันเอ่ยยิ้มๆว่า “นายก็ไม่เลว ดูเหมือนว่าก็ใกล้จะบรรลุเป็นนักบู๊สามดาวแล้วนี่”
หัวหน้าตะลึงตกใจ รีบเอ่ยทันทีว่า “รุ่นพี่ดูแข็งแกร่งขนาดนี้ ทำไมต้องมาก้มหัวรับใช้แก๊งอิตาลีกระจอกนี่ด้วย?”
ว่านพั่วจวินเอ่ยกลับยิ้มๆ “ใครบอกว่าฉันรับใช้แก๊งอิตาลี? นายหัวของฉัน แข็งแกร่งเหนือกว่าฉันเป็นหลายเท่า แก๊งอิตาลีนี่ ก็แค่เศษธุลีเท่านั้น”
พูดไปพลาง ว่านพั่วจวินก็มองเขาอย่างสนใจ ก่อยเอ่ยถามว่า “ว่าแต่นายเถอะ ในเมื่อเป็นนักบู๊ ทำไมต้องมาทำเรื่องชั่วๆกับสวะค้ามนุษย์พวกนี้ด้วย?”
หัวหน้าได้ยินดังนั้น ก็หลุบตาลงด้วยความละอายใจทันที
เมื่อเห็นลูกน้องถูกกระสุนยิงศีรษะล้มลงทีละคน ชายหนุ่มก็ตื่นกลัวจนตัวสั่นไปทั้งร่าง พลันล้มนั่งลงบนดาดฟ้าเรือ ใช้ขากระเถิบถอยไปข้างหลังอย่างตระหนก
ตอนนี้ว่านพั่วจวินมาถึงตรงหน้าเขาแล้ว
ชายหนุ่มมองว่านพั่วจวินด้วยแววตาสิ้นหวัง ก่อนจะเอ่ยว่า “ฉัน......ฉันคือคุณชายสามตระกูลเฉียวของอเมริกา ถ้าแกกล้าฆ่าฉัน ตระกูลเฉียวไม่มีวันปล่อยพวกแกไปแน่......”
ว่านพั่วจวินยิ้มขำ พลางเอ่ยตอบว่า “มันเป็นเทรนด์หรือไงที่ต้องบอกชื่อแซ่ตระกูลตัวเองตั้งแต่เจอกันครั้งแรก? งั้นดี มาทำความรู้จักกันสักหน่อย ฉันคือว่านพั่วจวินแห่งสำนักว่านหลง”
ทันทีที่ชายหนุ่มได้ยินคำว่าสำนักว่านหลงและว่านพั่วจวิน ก็พลันเหมือนถูกสายฟ้าฟาด ใบหน้าเต็มไปด้วยความสะพรึงกลัว
เขาต้องเคยได้ยินชื่อของว่านพั่วจวินอยู่แล้ว เขารู้ว่าว่านพั่วจวินคือประมุขของสำนักว่านหลง แต่เขากลับไม่อยากจะเชื่อ ว่าคนที่แข็งแกร่งแบบว่านพั่วจวิน จะมาลงมือกับเขาได้

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...