ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3962

เรือชูชีพที่อยู่ทางด้านซ้ายก็ตกกระแทกลงบนดาดฟ้าเรือ ทำให้ลำเรือนั้นพลันถูกหักออกเป็นท่อน

ทีนี้ เรือชูชีพก็ใช้การไม่ได้ทั้งสองลำ

คนพวกนี้อยากหนีก็ไม่โอกาสได้หนีอีกแล้ว

และ ณ วินาทีที่แรงระแทกได้หยุดลง ว่านพั่วจวินก็ออกคำสั่ง ทหารสิบนายของสำนักว่านหลงตามไปกับเขา ถืออาวุธปืนกระโดดจากเรือสินค้าไปยังดาดฟ้าเรืออีกฝั่งอย่างว่องไว ตามด้วยเสียงปืนที่ดังลั่นขึ้น!

ทหารของสำนักว่านหลงต่างก็เป็นยอดฝีมือบู๊ อีกทั้งยังเคยผ่านการฝึกที่แสนโหดในกองทัพมาก่อน แม้กระทั่งบนเรือที่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงก็สามารถยืนหยัดได้อย่างมั่นคง ยกปืนขึ้นมายิงก็ไม่ได้รับผลกระทบอะไรแม้แต่น้อย

ดังนั้น บอดี้การ์ดของอีกฝ่ายที่มีอาวุธอยู่ในมือก็พลันถูกกระสุนเจาะหัวทั้งหมดภายในเวลาเพียงสิบกว่าวินาที!

ส่วนหัวหน้าของพวกเขาก็ถูกว่านพั่วจวินพุ่งตัวเข้ามาบีบคอทันทีที่เขาเล็งปากกระบอกปืนไปที่ว่านพั่วจวิน

หัวหน้าเอ่ยปากพูดอย่างลำบากด้วยความสะพรึงกลัวว่า “นาย......นายเป็นยอดฝีมือบู๊งั้นเหรอ?!”

ว่านพั่วจวินพยักหน้า พลันเอ่ยยิ้มๆว่า “นายก็ไม่เลว ดูเหมือนว่าก็ใกล้จะบรรลุเป็นนักบู๊สามดาวแล้วนี่”

หัวหน้าตะลึงตกใจ รีบเอ่ยทันทีว่า “รุ่นพี่ดูแข็งแกร่งขนาดนี้ ทำไมต้องมาก้มหัวรับใช้แก๊งอิตาลีกระจอกนี่ด้วย?”

ว่านพั่วจวินเอ่ยกลับยิ้มๆ “ใครบอกว่าฉันรับใช้แก๊งอิตาลี? นายหัวของฉัน แข็งแกร่งเหนือกว่าฉันเป็นหลายเท่า แก๊งอิตาลีนี่ ก็แค่เศษธุลีเท่านั้น”

พูดไปพลาง ว่านพั่วจวินก็มองเขาอย่างสนใจ ก่อยเอ่ยถามว่า “ว่าแต่นายเถอะ ในเมื่อเป็นนักบู๊ ทำไมต้องมาทำเรื่องชั่วๆกับสวะค้ามนุษย์พวกนี้ด้วย?”

หัวหน้าได้ยินดังนั้น ก็หลุบตาลงด้วยความละอายใจทันที