ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3963

แม้ว่าตระกูลเฉียวจะพอมีชื่อเสียงบ้างในอเมริกา แต่ยังไงก็เป็นได้แค่พวกชนชั้นกลางตอนบน จะกล้ามามีเรื่องกับสำนักว่านหลงได้ยังไงกัน?　

คิดได้ดังนั้น เขาก็เอ่ยปากโดยไม่รู้ตัวว่า “นาย......นายจะเป็นว่านพั่วจวินได้ยังไงกัน......ตระกูลเฉียวไม่เคยทำอะไรให้สำนักว่านหลงด้วยซ้ำ......สำนักว่านหลงจะมาลงมือกับฉันได้ยังไง?”

ว่านพั่วจวินยิ้มเย็น “ทำไมต้องลงมือกับนาย เดี๋ยวนายก็รู้เอง”

พูดเสร็จ เขาก็เดินเข้าไปหิ้วตัวชายหนุ่มเหมือนจับลูกไก่ และพากลับไปยังเรือสินค้า

ณ ตอนนี้ ศพสิบกว่าร่างโผล่พ้นขึ้นมาล่องลอยบนผิวน้ำ ดาดฟ้าเรือบนเรือสำราญเองก็เกลื่อนไปด้วยร่างไร้ลมหายใจนับสิบ

ทหารหลายนายของสำนักว่านหลงเริ่มตรวจค้นเรือสำราญ พวกเขาเดินตระเวนลึกเข้าไปภายในเรือ ก่อนจะพบสรั่งเรืออีกห้าคนที่ซ่อนตัวอยู่ข้างใน　

หลังจากยิงทั้งห้าคนทิ้ง พวกเขาไม่พบเด็กผู้หญิงที่ถูกลักพาตัวอยู่ในเรือสำราญ จึงรีบถอนตัวออกมาจากด้านใน

ท้ายเรือของเรือสำราญยิ่งจมเร็วขึ้น หัวเรือเองก็ยิ่งเชิดสูงขึ้นทำมุมกว้าง

หลังจากที่ทหารทุกนายของสำนักว่านหลงถอนตัวกลับมายังเรือสินค้า เรือสำราญนั่นก็ทำมุมลาดเอียงมากกว่าสี่สิบห้าองศา

ไม่กี่นาทีผ่านไป ส่วนครึ่งท้ายเรือทั้งลำก็จมลงไปในน้ำ ส่วนครึ่งหัวเองก็ตั้งฉากกับผิวน้ำพอดี

บนผิวน้ำ ณ ตอนนี้ เหลือไว้เพียงศพที่ล่องลอย และส่วนประกอบแผ่นเหล็กต่างๆที่กระจัดกระจายจากการระเบิด

เย่เฉินจดจ้องผิวน้ำอย่างละเอียดเพียงชั่วครู่ เมื่อมั่นใจว่าพวกว่านพั่วจวินกำจัดคนทิ้งไปจนหมด ก็จึงจะหันกลับมามองคนสองคนที่กำลังตัวสั่นและถูกเชือกมัดตัว เขาเดินไปยังตรงหน้าของชายหนุ่ม พลันเอ่ยเสียงเย็นว่า “มา มาแนะนำตัวกันหน่อยจะดีกว่า”