ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3970

สรุปบท บทที่ 3970 ใช้ชีวิตตามปกติ: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอน บทที่ 3970 ใช้ชีวิตตามปกติ จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 3970 ใช้ชีวิตตามปกติ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

หลังจากที่เย่เฉินมาถึงบนบก สมาชิกแก๊งอิตาลีบนเรือ และจ้าวอิ่นซานต่างก็ถูกย้ายไปบนเรือสินค้าอีกลำที่กำลังจะออกจากท่าเรือ

ว่านพั่วจวินแบ่งกำลังคนครึ่งหนึ่งไปที่เรือสินค้าลำนี้ จากนั้นเรือสินค้าก็เร่งความเร็วเต็มกำลังออกจากพอร์ตแวนคูเวอร์ และมุ่งหน้าไปยังตะวันออกกลาง

ชายแปดร้อยกว่าคนที่มาจากเกาะซิซิลีอันงดงาม ที่ปกติมักจะสวมเสื้อโค้ทขนสัตว์ ปากดูดซิการ์ และถือปืนก่อกรรมทำชั่วไปทั่ว ในที่สุดพวกเขาก็ถูกบังคับให้ขึ้นมาบนเส้นทางใหม่ที่ต้องใช้ชีวิตเป็นชนชั้นแรงงานต่างด้าวในตะวันออกกลาง

ณ วินาทีที่เรือออกเดินทาง ชายทั้งแปดร้อยกว่าคนต่างล้อมวงกอดคอกันร้องไห้อย่างเจ็บใจ เสียงร่ำไห้สะท้อนในโกดังสินค้าขนาดใหญ่อย่างต่อเนื่อง บรรยากาศพลันเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ

พวกเขาไม่รู้ ว่าการไปซีเรียในครั้งนี้ จะได้กลับมาอีกทีตอนไหน ชีวิตนับต่อจากนี้ ก็มีแต่ความหม่นหมอง

คนส่วนใหญ่ในพวกเขาต่างรู้สึกเสียใจภายหลัง เสียใจที่ตัวเองเพิ่งจะยังอายุน้อย มีแขนมาขาครบทุกประการ แต่ทำอะไรไม่ทำดันมาเป็นมาเฟียซะงั้น

ทว่า มานึกเสียใจภายหลังในตอนนี้ก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว เพราะเย่เฉินไม่คิดจะเหลือทางเลือกอื่นให้กับพวกเขาเลย

เมื่อส่งเรือลำนี้ออกจากพอร์ตด้วยสายตาแล้ว ว่านพั่วจวินก็หันมาถามเย่เฉินว่า “คุณเย่ แล้วเด็กผู้หญิงพวกนั้นที่กำลังสลบอยู่จะเอายังไงดีครับ?”

เย่เฉินครุ่นคิดครู่หนึ่ง พลันเอ่ยว่า “เดี๋ยวนายให้คนไปหาที่ที่ปลอดภัย แล้วให้พวกเธอพักอยู่ตรงนั้นชั่วคราว รอพวกฉันออกจากที่นี่เมื่อไหร่ ก็ค่อยโทรเรียกให้รถฉุกเฉินมารับ ถึงเวลาโรงพยาบาลจะเป็นคนติดต่อครอบครัวของพวกเขาเอง” 

พูดเสร็จ เย่เฉินก็เอ่ยต่อว่า “ส่วนพวกแก๊งท้องถิ่นในแวนคูเวอร์ เดาว่าหลังจากเช้านี้ก็คงน่าจะไม่มีใครกล้าหือและเหิมเกริมจะทำเรื่องที่เลยเถิดอีก ฉะนั้นเสี่ยวเฟินก็จะยังคงปลอดภัยชั่วคราว”

เย่เฉินหันไปมองหลี่เสี่ยวเฟินที่ยืนอยู่ข้างกาย ก่อนจะเอ่ยว่า “ เสี่ยวเฟิน ช่วงนี้เธออย่าเพิ่งออกจากแวนคูเวอร์ เพราะที่นี่เป็นที่ปลอดภัยสำหรับเธอ ณ ตอนนี้ ถ้าเธอออกจากที่นี่เมื่อไหร่ พวกที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ก็จะตามหาเธอเจอทันที”

หลี่เสี่ยวเฟินเอ่ยตอบโดยไม่แม้แต่จะหยุดคิดทันทีว่า “ค่ะพี่เย่เฉิน ถ้าพี่บอกให้อยู่ที่นี่ หนูก็จะอยู่ที่นี่ต่อไป”

เย่เฉินพยักหน้า พลันพูดปลอบว่า “เธอเองก็ไม่ต้องกังวลเกินไป จะมีทหารฝีมือดีในสำนักว่านหลงอยู่ปกป้องเธอที่นี่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง หลังจากนั้นฉันก็จะให้ว่านพั่วจวินย้ายกำลังคนมาที่แคนาดาเพิ่มอีก เพื่อให้มั่นใจว่าพวกเธอทุกคนจะปลอดภัย ฉะนั้น เธอกับคลอเดีย แล้วก็ป้าหลี่ ก็อยู่ที่แวนคูเวอร์ไปก่อนชั่วคราว ใช้ชีวิตตามปกติได้เลย”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน