อย่างไรก็ตาม คำขอแบบนี้เขาเอ่ยปากยาก เพราะสำหรับเฟ่ยฮ่าวหยางแล้ว ตัวเขาเองเป็นแค่คนที่ทำงานหนักๆและสกปรกให้เขา ฉะนั้นเขาเข้าใจอย่างมากว่าหลายๆครั้ง เฟ่ยฮ่าวหยางมักจะรักษาระยะห่างกับตนในชีวิตจริง
โชคดีที่ตอนนี้เฟ่ยฮ่าวหยางเอาแต่คิดว่าจะจัดการกู้ชิวอี๋อย่างไรดี และเมื่อได้ยินว่าเฉียวเฟยหยุนกำลังจะมาที่นิวยอร์ก เขาจึงอยากให้ตนอาศัยที่บ้านของเขาไปตามธรรมชาติ และทั้งสองจะได้พูดคุยเรื่องนี้ได้สะดวกเช่นกัน
ดังนั้นเฉียวเฟยหยุนจึงพูดโดยไม่ลังเล " ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น ผมขอเตรียมตัวก่อนแล้วจะบินไปทันที!"
เฟ่ยฮ่าวหยางเองก็ยินดีอย่างมาก เขาเอ่ยปากกล่าวว่า " ก่อนจะบินบอกฉันด้วย ฉันจะให้พ่อบ้านไปรับนายที่สนามบิน”
“ครับคุณชายเฟ่ย รบกวนท่านด้วยนะครับ!”
เฉียวเฟยหยุนกล่าวขอบคุณเขา เมื่อวางสายแล้วเขาได้โทรหาผู้ช่วยของทันที และสั่งว่า “บอกลูกทีมเตรียมตัวให้พร้อม ฉันจะไปนิวยอร์ก”
ผู้ช่วยชี้ไปที่ศพของเฉียวเฟยหยู่แล้วถามเขาด้วยเสียงต่ำๆว่า “คุณชาย หากไปนิวยอร์กตอนนี้ แล้ว
งานศพของคุณชายสามจะทำอย่างไรครับ?”
เฉียวเฟยหยุนสั่ง " เก็บศพของเฟยหยู่ไว้ที่ฌาปนสถานก่อน และปิดข่าวให้มิด อย่าให้ใครรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ หลังจากที่ฉันไปนิวยอร์กแล้ว ไปปลอบโยนครอบครัวของลูกเรือ โดยบอกไปว่าเรืออับปางพวกเขาหายตัวไป และให้เงินบำนาญพวกเขาไป ให้พวกเขาอยู่เงียบๆ”
ผู้ช่วยถามอีกว่า " คุณชาย แล้วทางคุณท่านและนายหญิงล่ะ? จะบอกพวกท่านหรือไม่?”
พวกเขาใช้เครือข่ายข่าวกรองของตัวเอง จับตาดูบ้านและบริษัทของเฉียวเฟยหยุนเอาไว้แล้ว เมื่อพวกเขาพบว่าเฉียวเฟยหยุนออกจากบ้านและเร่งตรงไปที่ฌาปนสถาน พวกเขาได้ตามเขาไปอย่างเงียบๆ
ไม่นาน เฉียวเฟยหยุนเร่งขึ้นรถไปภายใต้การรายล้อมของบอดี้การ์ด เขาเตรียมออกจากฌาปนสถานและตรงไปที่สนามบิน และทหารของสำนักว่านหลงของพบการเคลื่อนไหวนี้เช่นกัน
หลังจากที่ทหารของสำนักว่านหลงตามเขาไปสักพัก ก็พบว่ารถที่เขานั่งอยู่กำลังมุ่งหน้าไปที่สนามบิน หัวหน้าทีมที่นำทีมจึงรายงานไปยังว่านพั่วจวินทันที “ท่านประมุขครับ เราพบว่าเฉียวเฟยหยุนกำลังมุ่งหน้าไปที่สนามบิน ให้สกัดเขาเดี๋ยวนี้เลยหรือไม่ครับ?”
ว่านพั่วจวินเร่งรายงานสถานการณ์ต่อเย่เฉินทันที ให้เย่เฉินออกคำสั่ง
แต่เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ออกมาจากฌาปนสถานก็ตรงไปที่สนามบินทันที เขากลัวแล้วแน่นอน คิดจะหนีไป ให้เขาไปก่อนดีกว่า รอดูว่าเขาจะไปที่ไหน และไปพบใคร!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...