หลังจากกำหนดสิ่งเหล่านี้เรียบร้อย เย่เฉินมองดูเวลาแล้วพูดกับป้าหลี่และอีกสองคนว่า “ป้าหลี่ เสี่ยวเฟิน คลอเดีย ฉันต้องกลับไปอเมริกาก่อน ที่แคนาดาน่าจะปลอดภัยสักพัก มีทหารของสำนักว่านหลงปกป้องพวกคุณอย่างลับๆ พวกคุณทั้งสามทำงานและใช้ชีวิตปกติได้ ไม่ต้องห่วงเรื่องอื่นๆ”
ป้าหลี่พยักหน้าและกล่าวว่า “เย่เฉิน รีบกลับมาและไปอยู่เป็นเพื่อนชูหรันเถอะ เธอเป็นผู้หญิงคนเดียว อยู่ต่างประเทศคนเดียว อาจจะไม่คุ้นชินเท่าไหร่”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า “เมื่อฉันแก้ไขปัญหานี้ได้เรียบร้อย ฉันจะส่งคนมารับพวกคุณทั้งสามคนกลับไปที่เมืองจินหลิง จากนั้นฉันจะจัดสิ่งที่ที่พักอาศัยอาหารเอาไว้ให้พร้อม”
หลี่เสี่ยวเฟินรีบเตือนว่า “พี่เย่เฉิน อย่าลืมเรื่องที่คลอเดียจะต้องกลับไปเรียนที่เมืองจินหลิง...”
เย่เฉินยิ้มและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ลืมหรอก"
หลังจากนั้น เย่เฉินกล่าวคำอำลาป้าหลี่ หลี่เสี่ยวเฟิน และคลอเดียทีละคน แล้วเขารีบไปที่สนามบินและบินกลับไปที่เมืองพรอวิเดนซ์
ก่อนที่จะออกเดินทาง เย่เฉินได้โทรหาเซียวชูหรัน และถามเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ของเธอในพรอวิเดนซ์ เซียวชูหรันบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี แล้วจึงถามเย่เฉินด้วยความเป็นห่วงว่า " คุณสามี เรื่องของเสี่ยวเฟินจัดการเรียบร้อยหรือยัง?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า " จัดการเรียบร้อยแล้ว พวกอันธพาลคิดไม่ดีกับเสี่ยวเฟิน เพื่อนของเสี่ยวเฟินตามให้ผมไปช่วย ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว เสี่ยวเฟินไม่เป็นอันตรายอะไร คุณสบายใจได้”
ในที่สุดเซียวชูหรันถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เมื่อคืนฉันเป็นห่วงจนนอนไม่หลับทั้งคืน ฉันอยากโทรถามคุณ แต่ก็กลัวว่าจะรบกวนงานของคุณ......”
เย่เฉินรีบพูดว่า “ไม่เป็นไร ผมมาถึงสนามบินแล้ว เครื่องบินก็ลังจะบิน คาดว่าอีกสี่ชั่วโมงจะถึงที่หมาย”
เซียวชูหรันถามอย่างตื่นเต้น “จริงเหรอคะ เยี่ยมไปเลย!”
หลังจากพูดจบ เธอรีบถามอีกว่า " เสี่ยวเฟินสามารถกลับไปได้อย่างสบายใจแล้วใช่หรือไม่? ถ้าไม่มีทางจริงๆ เชิญพวกเธอมาที่อเมริกาสิ!"
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ปัญหาที่นี่จัดการเรียบร้อยแล้ว ผมขอให้ลูกค้าช่วย ให้หาเส้นสายในพื้นที่ไปดูแลเสี่ยงเฟินและป้าหลี่ พวกเธอไม่เป็นไรหรอก ฉะนั้นผมจึงสามารถกลับไปหาคุณได้อย่างสบายใจไงล่ะ”
หลังจากรับสายกู้ชิวอี๋ก็ถามอย่างเร่งรีบ “พี่เย่เฉิน พี่กำลังทำอะไรอยู่ ทำไมติดต่อไม่ได้เลย!”
เย่เฉินพูดตอบกลับอย่างสบาย “ตอนนี้ฉันอยู่บนเครื่องบิน กำลังจะลงจอด เพิ่งมีสัญญาณ มีอะไรเหรอ? มีเรื่องด้วยหรือ?”
กู้ชิวอี๋ยิ้มและพูดว่า "ไม่มีอะไรเร่งด่วนหรอก ฉันแค่อยากจะบอกพี่ว่า แผนทัวร์อเมริกาเหนือของฉันมีการเปลี่ยนแปลง”
“การเปลี่ยนแปลงใหม่?” เย่เฉินรีบถาม “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
กู้ชิวอี๋ยิ้มและพูดว่า "ฉันเพิ่งปรับลำดับของการแสดงและลำดับเวลาไป ก่อนหน้านี้วางแผนไว้ว่าไปทัวร์แคนนาดาก่อนแล้วค่อยไปสหรัฐอเมริกาหลังจากทัวร์เมืองใหญ่หลายแห่งในแคนาดาแล้ว ตอนนี้เปลี่ยนที่ไปอเมริกาก่อนแล้วค่อยไปแคนาดา”
กู้ชิวอี๋พูดอีกครั้งว่า “อีกเรื่องหนึ่ง ที่แรกที่ฉันจะไปทัวร์ในอเมริกาคือนิวยอร์ก!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...