“นิวยอร์ก?!” เย่เฉินประหลาดใจมากในทันใด
ก่อนที่เขาจะออกเดินทาง เขาได้ยินว่าเฉียวเฟยหยุนก็หนีมาที่นิวยอร์กด้วย แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่ากู้ชิวอี๋จะมาที่นิวยอร์กด้วย
ฉะนั้น เขาจึงถามด้วยความเป็นห่วงว่า "หนานหนาน แผนทัวร์ของคุณกำหนดไว้แต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมจู่ๆถึงทำการเปลี่ยนแปลงใหญ่ขนาดนี้ล่ะ?”
กู้ชิวอี๋ยิ้มและพูดว่า "ฉันรู้ว่าพี่อยู่พรอวิเดนซ์ มันใกล้กับนิวยอร์กใช่ไหม?”
เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ “คุณรู้ได้อย่างไร”
"ฉันถามคนอื่นแล้ว!" กู้ชิวอี๋กล่าวว่า "ฉันถามผู้จัดการทั่วไปเฉินของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง เขาบอกว่าพี่ไปสหรัฐอเมริกาไปศึกษา”
หลังจากพูดกู้ชิวอี๋ก็แสร้งทำเป็นโกรธและพึมพำ " ตอนแรกเค้าจะหาเวลาไปเยี่ยมพี่ที่เมืองจินหลิง เพื่อเซอร์ไพรส์ ฉะนั้นจึงอยากโทรหาผู้จัดการเฉินเพื่อเตรียมการก่อน จึงได้รู้ว่าพี่ไม่ได้อยู่ที่เมืองจินหลิงแล้ว พี่เย่เฉิน พี่ไปอเมริกาทำไมไม่บอกกัน”
เย่เฉินกล่าวอย่างเขินอาย "ฉันกลัวว่าจะกระทบงานของเธอไงล่ะ อีกอย่างฉันไม่ได้มาเที่ยว มาเรียนเป็นเพื่อนพี่สะใภ้ของเธอ”
กู้ชิวอี๋รีบพูด “อ๊ะ อย่าพูดแบบนั้น ฉันไม่เคยยอมรับว่าเธอเป็นพี่สะใภ้ของฉัน อันที่จริงฉันไม่ยอมรับว่าใครเป็นพี่สะใภ้ของฉันทั้งนั้น ฉันยอมรับแค่ตัวเองเป็นพี่สะใภ้ของตน”
เย่เฉินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “โอเค มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันควรจะบอกเธอก่อนจะออกเดินทาง และฉันจะไม่ทำอีก โอเคไหม?”
“ค่อยยังชั่วหน่อย” กู้ชิวอี๋พอใจ เธอกล่าวด้วยความไม่สบอารมณ์ว่า “ครั้งนี้จะให้อภัยพี่แล้วกัน”
กู้ชิวอี๋กล่าวว่า "ฉันเตรียมตัวมาสองวันแล้ว อาจรีบไปโดยเร็วที่สุดหลังจากเสร็จงานที่นี่ เวลาออกเดินทางอาจเป็นหนึ่งสัปดาห์ถัดไป หรืออย่างช้าที่สุดก็อีกสิบวัน เพราะบทเพลง นักเต้นและอุปกรณ์ต่าง ๆ ของทัวร์อเมริกาเหนือทั้งหมดใช้เหมือนกัน และการแสดงในภายหลังถูกจัดเรียงอย่างหนาแน่น ดังนั้นฉันต้องเผื่อเวลาเพิ่มเติมสำหรับการดีบักและฝึกซ้อมในสถานที่และกำหนดขั้นตอนการแสดงทั้งหมดให้เรียบร้อย เพื่อให้การแสดงต่อๆไปดำเนินได้ง่ายขึ้น
ตามคำกล่าวของกู้ชิวอี๋ เธอจะบินไปสหรัฐอเมริกาภายใน 7 ถึง 10 วัน และเธอจะไปนิวยอร์กก่อนอย่างแน่นอน ซึ่งทำให้เย่เฉินกังวลเล็กน้อย
เพราะเมื่อเขานึกขึ้นได้ว่าเฉียวเฟยหยุนไปนิวยอร์ก สัญชาตญาณของเย่เฉินบอกเขาว่า เฉียวเฟยหยุนมาที่นี่คงเป็นเพราะมีผู้ร่วมกระบวนการหรือไม่ก็มีลูกค้าจำนวนมากในนิวยอร์ก
ดังนั้นเมื่อเขาอยู่บนเครื่องบิน เขากำลังคิดว่าเขาจะต้องวางกับดักให้ดี เพื่อจัดการเฉียวเฟยหยุน คู่ค้าทั้งบนล่างของเขา ตั้งแต่รายใหญ่จนถึงรายเล็กๆย่อยๆทั้งหมดให้สิ้น
ในเมื่อจะวางกับดักที่ใหญ่ขนาดนี้ เช่นนั้นต้องใช้เวลามากพอสมควรในการเตรียมการ ฉะนั้นเวลาในการจัดการจึงไม่เร็วมากนัก

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...