คาดิลแลคจอดอยู่ที่หน้าประตูร้านห่านย่างกวางตุ้ง เฉินตัวตัวพูดกับเฉินเย่: “คุณเย่ ชิวอี๋รอคุณอยู่ข้างใน แต่เป็นเพราะว่าสถานะของเธอ เธอจึงไม่สามารถออกมารับคุณได้ด้วยตัวเอง”
เย่เฉินพยักหน้า หลังจากผลักประตูและลงจากรถ สังเกตร้านห่านย่างแห่งนี้ พบว่าป้ายที่แขวนตรงประตูว่าปิดกิจการชั่วคราว
เย่เฉินสงสัยอยู่ในใจ ไม่รู้ว่ากู้ชิวอี๋เป็นคนเย่นจิงแท้ๆ ทำไมถึงพาตนมากินมื้อเที่ยงที่ร้านห่านย่างกวางตุ้ง
เมื่อเขาผลักประตูร้านอาหารนี้ พื้นที่ชั้นที่หนึ่งมี 20 กว่าตารางเมตร ในนั้นมีเพียงที่นั่งเบาะโซฟาเพียง 4 ตัวเท่านั้น และพื้นที่อีกครึ่งหนึ่งถูกล้อมด้วยหลังครัว ภายในห้องกระจก มีวัตถุดิบอย่างห่านย่างและนกพิราบที่แขวนไว้อยู่
และทั้งชั้น มีเพียงคนเดียวที่สวมชุดพนักงานสีขาว เด็กวัยรุ่นกำลังเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ เห็นเย่เฉินเข้ามา ก็พูดทันที: “ขอโทษด้วย วันนี้หยุด”
เมื่อพูดจบ เฉินตัวตัวก็ผลักประตูเข้ามา เอ่ยปากพูดว่า: “เขาเป็นแขกที่คุณกู้เชิญมา”
เด็กวัยรุ่นจึงรีบลุกขึ้น กล่าวด้วยความเคารพว่า: “ที่แท้ก็เป็นแขกผู้มีเกียรติของคุณกู้ เชิญขึ้นชั้นสองเถอะ คุณกู้รออยู่บนชั้นสองนานแล้ว”
เย่เฉินกล่าวขอบคุณ และเดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นสอง ในใจยิ่งสงสัยมากขึ้นไปอีก
ขณะที่เขามาถึงชั้นสอง ข้างหน้าโต๊ะสี่เหลี่ยมตรงกลาง กู้ชิวอี๋กำลังนั่งตรงข้ามกับทางบันได
มองเห็นเย่เฉินเดินมา เธอโบกมือให้เย่เฉินอย่างตื่นเต้น: “พี่เย่เฉิน!”
และขณะนี้ ยังมีชายวัยกลางคนมีผมสีหงอก นั่งอยู่ตรงกันข้ามกับกู้ชิวอี๋ ซึ่งหันหลังให้เย่เฉินอยู่
กู้ชิวอี๋ที่อยู่ข้างๆกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “พี่เย่เฉิน ฉันไม่ได้บอกลุงโจงว่าคุณจะมา ฉันถึงขั้นไม่บอกลุงโจงว่าเราพบคุณแล้ว เดิมทีก็อยากเซอร์ไพรส์ลุงโจง คิดไม่ถึงว่าลุงโจงจะฉลาดขนาดนี้ เพียงครู่เดียวก็เดาตัวตนของคุณได้!”
เฉินจ้างโจงรีบพูดว่า: “คุณกู้ กลับเป็นว่ากระผมไม่ได้ฉลาดมากมาย เพียงแต่คุณชายเย่หน้าตาเหมือนกับคุณชายฉางอิงตอนที่ยังเป็นวัยรุ่นมากจริงๆ……”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “ลุงเฉิน ท่านและพ่อของฉัน รู้จักกันได้อย่างไร?”
เฉินจ้างโจถอนหายใจ และพูดอย่างจริงจังว่า: “ตอนนั้น เป็นเพราะความคึกคะนองในวัยรุ่นของผม ไปยั่วยุคนที่ไม่ควรยั่วยุ อีกฝ่ายออกคำบัญชาสังหารต้องการเอาชีวิตผม ทั้งเกาะฮ่องกงกู๋หว่าไจ๋ส่งกองกำลังมาเฟียออกมาไล่ล่า เพียงเพื่อหาตัวผมให้เจอและแทงจนตาย……”
พูดจนถึงตรงนี้ เฉินจ้างโจงตาแดงและกล่าว: “คุณชายฉางอิงส่งคนมาช่วยผมจากเกาะฮ่องกงในชั่วข้ามคืน และไปเกาะฮ่องกงเพื่อเจรจากับเจ้าพ่อด้วยตัวเอง จ่ายค่าตอบแทนมหาศาล ถึงจะแลกชีวิตของผมคืนมา……”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...