ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4039

เย่เฉินได้ยินถึงตรงนี้ ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

ได้ยินแล้ว เฉินจ้างโจงทุ่มเทเพื่อความรักมากมายขนาดนี้ สุดท้ายก็คว้าน้ำเหลว

จนกระทั่ง สามารถพูดได้ว่าสุดท้ายเสียเปล่าทั้งขึ้นทั้งล่อง

อีกอย่าง เดิมทีเขาอยู่ที่เกาะฮ่องกง จนกระทั่งสามารถให้พ่อไปเยี่ยมเยียน พูดได้ว่าเดิมทีชีวิตของเขา มีอนาคตอย่างไม่มีขอบเขต

แต่ว่า ท้ายที่สุด เขาไม่เพียงแต่ละทิ้งทุกสิ่งที่มี แถมยังล่วงเกินเจ้าพ่อที่ตัวเองไม่สามารถไปยั่วยุได้คนหนึ่งด้วย จนป่านนี้กลับเกาะฮ่องกงไม่ได้ และก็ไม่สามารถอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกาได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย

ชนชั้นสูงชั้นนำในสังคมคนหนึ่ง สุดท้ายทำได้เพียงเลือกที่จะทำงานผิดกฎหมายในไชน่าทาวน์เหมือนคนจีนหลายๆคนที่ลักลอบเข้าประเทศสหรัฐอเมริกา หลบอยู่ในไชน่าทาวน์ที่ทรุดโทรมมากว่า 20 ปี……

บอกว่าทั้งชีวิตเขาพังเพราะการตัดสินใจ จะว่าอย่างนี้ก็ได้

คิดถึงตรงนี้ เย่เฉินอดถามเขาไม่ได้ว่า: “ลุงโจง เรื่องเหล่านี้ ท่านเสียใจภายหลังบ้างไหม?”

เฉินจ้างโจงส่ายหน้า ยิ้มและกล่าวเบาๆ: “ไม่มีอะไรให้เสียใจภายหลังนะ คนเราต่างก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจ ตอนนั้นหวังจริงๆว่าจะสามารถไปกับเธอจนถึงสุดท้าย เพียงแค่ตอนนั้นผมถูกความรักทำให้เสียสติ ไม่สามารถมองและวิเคราะห์จากสภาพความจริงของความเป็นไปได้ในเรื่องนี้จากหลากหลายมุมมอง”

พูดจบ ก็ยิ้มและพูดว่า: “เขาต่างก็บอกว่าคนเก่งๆสุดท้ายมักมาตายเพราะเรื่องผู้หญิง ยิ่งกว่านั้นผมในตอนนั้นก็ไม่ใช่วีรบุรุษอะไร อีกอย่างอายุยังน้อยและมีความบุ่มบ่าม มักจะรู้สึกว่าสองเรื่องนี้สำคัญที่สุดเสมอ แต่ไม่เข้าใจว่าคน ๆ หนึ่งต่างเวลา ต่างสถานที่ จะทำการตัดสินใจที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง……”