ในเวลาเดียวกัน โรงแรมแมนชั่น นินจาอิงะทั้งแปดคนนำโดยคาซูโอะ ฮันโซ ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นบริกรแล้ว และเริ่มแกล้งทำเป็นว่ายุ่งอยู่หลังฉากของห้องจัดเลี้ยง
เนื่องจากค่อนข้างขาดแคลนกำลังคนในวันนี้ เฉินฝูก็หาพนักงานชั่วคราวมาช่วยงานยี่สิบคนรวดเดียว และย้ายพนักงานที่มีประสบการณ์ทั้งหมดไปบริการแขกที่ด้านหน้า พวกที่ไม่มีประสบการณ์อะไร ก็อยู่ทำงานเรื่องจุกจิกอยู่เบื้องหลัง
นี่ก็เป็นกิจวัตรทั่วไปในโรงแรม ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ
18:30 น. ขบวนรถของกู้ชิวอี๋ ขับรถเข้าไปในโรงแรมแมนชั่น จากนั้นภายใต้การชี้นำของพนักงาน ขบวนรถก็ขับเข้าไปในช่องทางเดินวีไอพีของห้องจัดเลี้ยง
ช่องทางเดินวีไอพีอยู่ที่ด้านหลังของห้องจัดเลี้ยง สถานที่แห่งนี้ไม่เปิดให้แขกคนอื่นๆ ดังนั้นก็จึงสามารถปกกันความเป็นส่วนตัวของแขกกิตติมศักดิ์ได้ดี
หลังจากที่ขบวนรถหยุดนิ่ง บอดี้การ์ดสหรัฐอเมริกาที่รับผิดชอบการขับรถก็พูดกับเฉินตัวตัวที่นั่งข้างคนขับว่า: “คุณเฉิน พวกคุณได้โปรดรอในรถสักครู่ พวกเราจะลงไปยืนยันความปลอดภัยก่อน”
เฉินตัวตัวพยักหน้า ต่อจากนั้น บอดี้การ์ดยี่สิบกว่าคนในชุดเกราะกันกระสุนก็ลงมาจากรถหลายคันของข้างหน้าและข้างหลังในคราวเดียว
คนพวกนี้มีความเป็นมืออาชีพ ในด้านสายงานของพวกเขามากจริงๆ เมื่อลงรถ พวกเขาก็ปิดกั้นขบวนรถทั้งสองด้านในทันที แล้วก็ทำการตรวจสอบความปลอดภัยอย่างละเอียดทั้งสองด้านทั้งด้านซ้ายและด้านขวา
ถึงขนาด ยังมีบอดี้การ์ดหลายคนที่เดินตรงเข้าไปในช่องทางวีไอพี และดำเนินการยืนยันและตรวจสอบเส้นทางการเดินของกู้ชิวอี๋
หลังจากยืนยันว่าไม่มีอันตรายอะไรแล้ว เสียงของเพื่อนร่วมทีมก็ดังขึ้นจากวิทยุสื่อสารของคนขับ: “ทุกอย่างเรียบร้อยดี ให้คุณกู้ลงรถได้”
คนขับพูดในทันทีว่า: “คุณกู้ครับ ลงรถได้แล้วครับ”
หลังจากที่พูดจบ ก็ผลักประตูรถ และเปิดประตูหลังให้กู้ชิวอี๋
หลวนเซียนหนิงพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “โธ่เอ๊ย อาไม่ได้เจอหนูตั้งนาน หนูมาสหรัฐอเมริกาหลายวันนี้ ทำไมไม่ไปเที่ยวที่บ้านอาเลยล่ะ? น้าซุนของหนูบ่นคิดถึงหนูตลอดเลยนะ!”
กู้ชิวอี๋กล่าวอย่างสุภาพว่า: “คุณอาหลวน ช่วงนี้ธุระค่อนข้างเยอะ ไม่มีเวลาไปเที่ยวหาที่บ้านเลย ถ้าหากอาและน้าซุนมาเวลา พรุ่งนี้หนูถือโอกาสไปทานอาหารที่บ้านของอาสักมื้อนะคะ!”
หลวนเซียนหนิงพูดอย่างมีความสุขว่า: “ได้สิ! ลูกสาวคนนั้นของอา ชื่นชมหนูมากที่สุด! ถ้ารู้ว่าหนูจะไปทานข้าวที่บ้าน คืนนี้คงจะตื่นเต้นจนนอนไม่หลับแน่ๆ!”
จากนั้น หลวนเซียนหนิงรีบพูดว่า: “ใช่แล้วชิวอี๋ อาขอแนะนำให้หนูหน่อย ชายหนุ่มคนนี้ผู้ที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ก็คือคุณชายของตระกูลเฟ่ยในสหรัฐอเมริกา งานเลี้ยงการกุศลในครั้งนี้ ก็จัดขึ้นโดยคุณชายเฟ่ย”
เฟ่ยฮ่าวหยางยิ้มเล็กน้อย พยักหน้าไปทางกู้ชิวอี๋อย่างสุภาพบุรุษแล้วพูดว่า: “สวัสดีครับคุณกู้! ผมชื่อเฟ่ยฮ่าวหยาง ได้ยินชื่อคุณมานานแล้ว วันนี้ในที่สุดก็ได้เจอตัวของคุณกู้อย่างสมปรารถนาสักทีนะครับ!”
กู้ชิวอี๋ก็พยักหน้าส่งสัญญาณพูดว่า: “คุณชายเฟ่ยก็พูดเกินไปแล้วค่ะ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...