ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4049

เพราะว่า ห้องจัดเลี้ยงข้างๆ งานเลี้ยงการกุศลได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว เสียงพูดของเจ้าภาพ และเสียงปรบมือในงาน ทำให้พวกเธอไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวนอกประตูด้วยซ้ำ

และในเวลานี้ เฉินตัวตัวยังคงพึมพำด้วยความสับสนว่า: “เอ๊ะ ทำไมไม่มีอินเทอร์เน็ต…….”

อีกด้านหนึ่งเฉินจ้างโจงรู้สึกประหม่าอย่างยิ่งแล้ว เขารู้ว่า โทรศัพท์ไม่มีอินเทอร์เน็ต จะต้องเป็นอีกฝ่ายเตรียมตัวลงมือกับสัญญาณ ตัวเองพลาดโอกาสสุดท้ายไปแล้ว ตอนนี้เกรงว่าจะมีเพียงรอตายทางเดียว

มีเพียงเย่เฉินคนเดียว อาศัยประสาทสัมผัสที่มีไหวพริบ และได้ยินทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนอกประตู

เขาย้อนคิดถึงประสบการณ์ตอนนั้นที่ตัวเองอยู่ประเทศญี่ปุ่นเผชิญหน้ากับนินจาตระกูลฟูจิบายาชิ รู้สึกว่าอาวุธที่คู่ต่อสู้ใช้อยู่ภายนอก น่าจะเป็นมีดคุไนที่ฟูจิบายาชิ โอตะนินจาฟูจิบายาชิใช้ในตอนนั้น!

เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่นว่า: “โธ่เอ๊ย เป็นนินจานี่เอง!”

จากนั้น แอบถือมีดทะลุวิญญาณไว้ในฝ่ามือแล้ว

เมื่อกู้ชิวอี๋ได้ยินคำพูดนี้ ถามด้วยความประหลาดใจว่า: “พี่เย่เฉิน พี่ว่านินจาญี่ปุ่นอะไรนะ…….”

คำพูดยังไม่ทันได้พูดจบ ประตูก็ถูกเตะเปิดออกอย่างกะทันหัน!

จากนั้น คาซูโอะ ฮันโซนำนินจาอิงะทั้งเจ็ดคนพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง

หญิงสาวทั้งสองกรีดร้องด้วยความตกใจ และคาซูโอะ ฮันโซสั่งนินจาข้างกาย ด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “นอกเหนือจากผู้หญิง ที่เหลือฆ่าทิ้งให้หมด ไม่ไว้ชี……..”

เหมือนกับกู้ชิวอี๋ คาซูโอะ ฮันโซพูดคำสุดท้ายไม่จบ เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นเย่เฉินที่นั่งตรงกับประตูอย่างกะทันหัน และชาไปตั้งหัวจรดเท้าอย่างรวดเร็ว

คาซูโอะ ฮันโซใช้ความปรารถนาด้วยความหวาดกลัว หวาดกลัวแล้วก็แฝงไปด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก และน้ำเสียงสั่นเทา: “อา…….อาจารย์เย่?! คุณ…….คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง…….”

เมื่อนินจาอีกทั้งเจ็ดคนได้ยินสิ่งนี้ ทยอยมองไปตามสายตาของคาซูโอะ ฮันโซ