กู้ชิวอี๋ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่จ้องมองเขาด้วยสายตาที่โกรธจัด จ้องมองจนเฟ่ยฮ่าวหยางหวาดกลัว
และในเวลานี้ เย่เฉินแสยะยิ้ม และพูดออกมาว่า: “คุณชายเฟ่ยไม่ต้องกังวลว่าจะอับอายขายหน้า เพราะว่า แกไม่มีโอกาสได้ขึ้นเวทีแล้ว!”
เฟ่ยฮ่าวหยางเบิกตากว้าง และถามออกมาว่า: “แก……แกหมายความว่ายังไง?!”
ทันทีที่เสียงลดลง ได้ยินเสียงโจมตีดังขึ้นข้างหลัง เฟ่ยฮ่าวหยางยังไม่ทันรู้ตัว ผู้ช่วยซูนฮ่าวข้างกายของเขา ก็ล้มตรงไปข้างหน้า
เสียงตูมตาม ซูมฮ่าวทั้งคนก็นอนอยู่บนพื้นโดยไม่ขยับเขยื้อนในทันที และในเวลานี้เฟ่ยฮ่าวหยางถึงได้ค้นพบอย่างสยองขวัญว่า ข้างหลังของซูนฮ่าว มีกริชสีดำสนิทสี่เล่มปักอยู่
และกริชนี้ ก็เป็นมีดคุไนที่คาซูโอะ ฮันโซเป็นคนขว้างออกมา!
เฟ่ยฮ่าวหยางหวาดกลัวอย่างยิ่งในทันที กำลังจะร้องขอความช่วยเหลือ ก็ถูกคนควบคุมจากด้านหลังในทันที ต่อจากนั้นถูกตีที่คออย่างแรง และคนก็หมดสติไป
คาซูโอะ ฮันโซก้าวไปข้างหน้าทันทีและประคองเฟ่ยฮ่าวหยางที่หมดสติ และพูดกับเย่เฉินอย่างรวดเร็วว่า: “อาจารย์เย่ ผมพาตัวคนไปก่อน!”
เย่เฉินพยักหน้า และพูดออกมาว่า: “ย้ายศพทั้งหกคนนั้นกลับมา!”
คาซูโอะ ฮันโซไม่กล้าขัดคำสั่ง รีบส่งสายตาให้กับคนอื่นๆที่ปรากฏตัวแล้ว
ดังนั้น หลายคนนำตัวของเฟ่ยฮ่าวหยางไปที่รถบรรทุกขยะอย่างรวดเร็ว แล้วก็ลากศพทั้งหกกลับไปทิ้งไว้ที่หน้าประตูใหม่
ในเวลานี้ ร่างและท่าทางของทั้งหกคนนี้ ก็เหมือนกับตอนที่พวกเขาเพิ่งถูกคาซูโอะ ฮันโซฆ่าตายทุกประการ
หลังจากที่เย่เฉินตรวจสอบที่เกิดเหตุ ก็ให้ข้อมูลการติดต่อของว่านพั่วจวินกับคาซูโอะ ฮันโซ และสั่งการว่า: “หลังจากที่แกออกไปก็ติดต่อกับเขา ส่งมอบคนให้กับเขา”
“ได้ครับอาจารย์เย่!”คาซูโอะ ฮันโซก็ทุ่มสุดตัวแล้ว พยักหน้าอย่างรวดเร็ว และรีบหนีจากที่เกิดเหตุ
บอดี้การ์ดหลายคนของเฟ่ยฮ่าวหยางตกใจมากจนตัวแข็งทื่อในทันที พวกเขาคิดได้ที่ไหนกัน ว่าคุณชายของพวกเขาก็หายตัวไปในโรงแรมของตัวเอง
ในนั้น มีชายวัยกลางคนหนึ่งชื่อฉินลั่วตง เขาเป็นหลายชายของอาจารย์หยวนหยวนจื่อซูบอดี้การ์ดส่วนตัวของเฟ่ยเจี้ยนจง เป็นนักบู๊ยอดฝีมือที่มีหน้าที่คุ้มกันความปลอดภัยของเฟ่ยฮ่าวหยางเป็นพิเศษ
แต่ว่า ตั้งแต่ที่เขาคุ้มกันเฟ่ยฮ่าวหยางมาอย่างใกล้ชิด เฟ่ยฮ่าวหยางไม่ได้ทำเหมือนกับว่าเขาเป็นคนกันเอง ดังนั้นเขามักจะถูกเฟ่ยฮ่าวหยางแยกตัวออกไปด้วยเหตุผลหลายประการ ถึงขนาดเฟ่ยฮ่าวหยางยังมักจะเปลี่ยนแผนกิจกรรมโดยไม่ได้รับอนุญาตเพื่อสลัดเขาออกไป
เป็นแบบนี้นานมาแล้ว ฉินลั่วตงก็ค่อนข้างไม่พอใจกับเฟ่ยฮ่าวหยาง เขาถึงขนาดเคยพูดกับอาจารย์อาหยวนจื่อซู ขอร้องเขาให้หาศิษย์น้องคนหนึ่งรุ่นเดียวกันจากสำนักมาแทนที่ตัวเอง
แม้ว่าหยวนจื่อซูรับปากคำขอของเขา แต่ก็บอกซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าให้เขาอดทนในขณะนี้ ทุกอย่างรอหยวนจื่อซูกลับจากหัวเซี่ยค่อยว่ากัน
ในงานเลี้ยงการกุศลในวันนี้ เดิมทีฉินลั่วตงต้องการคุ้มกันอยู่ข้างกาย แต่เขาคาดไม่ถึงว่า เฟ่ยฮ่าวหยางดันให้เขาทำหน้าที่เฝ้าอยู่ในห้องจัดเลี้ยง ยิ่งไปกว่านั้นไม่อนุญาตให้เขาออกจากห้องจัดงานเลี้ยงแม้แต่ก้าวเดียว ถ้าไม่ใช่ว่าได้ยินว่าเกิดเรื่องใหญ่ เขาก็ไม่มีทางออกจากห้องจัดงานเลี้ยงอย่างหุนหันพลันแล่น

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...