ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4066

ตำรวจหลายนายรู้จักตัวตนของเฟ่ยเสวปิง เมื่อเห็นเขาบันดาลโทสะ ก็ไม่กล้าแข็งข้อก้าวไปข้างในทันที

หลี่ญ่าหลินหันหน้ากลับมา และพูดออกมาว่า: “ได้ เฟ่ยเสวปิง ในเมื่อคุณหัวแข็งขนาดนี้ งั้นก็รออยู่ที่นี่เถอะ”

เมื่อเฟ่ยเสวปิงเห็นหลี่ญ่าหลินประนีประนอม ในที่สุดก็รู้สึกดีเล็กน้อย คืนนี้เขาถูกกดหัวมาโดยตลอด ความรู้สึกแย่มากแบบนี้ ในที่สุดก็เอาชนะได้ครั้งหนึ่ง

ดังนั้น เขาทำเสียงหึ และพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า: “หลี่ญ่าหลิน ความฝืนทนในครั้งนี้นับว่าแกมีสติรู้ตัว!”

เมื่อหลี่ญ่าหลินเห็นเขาหยิ่งผยองขนาดนี้ ก็ไม่โกรธ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ใช่แล้วเฟ่ยเสวปิง เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ พวกเราจำเป็นต้องเปิดเผยต่อสาธารณะ เดี๋ยวคาดว่ามีสื่อมากมายจะรายงาน คุณก็อยู่พูดคุยกับสื่อดีๆ”

จากนั้น หลี่ญ่าหลินก็กำชับว่า: “คุณห้ามกลับไปเด็ดขาดนะ เดี๋ยวจัดงานแถลงข่าวสั้นๆ คุณก็เป็นแขกรับเชิญพิเศษได้พอดี”

เมื่อเฟ่ยเสวปิงได้ยินแบบนี้ คนทั้งคนก็ควบคุมอารมณ์ไม่ได้

เดิมทีเขาก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องอยู่ที่นี่ เพียงแต่ว่าหลี่ญ่าหลินขับไล่ตัวเอง ทำให้ตัวเองทนกล้ำกลืนกับความแค้นในใจ ดังนั้นถึงได้ต่อสู้กับเขา

แต่ใครจะรู้ว่า หมอนี่จะจัดงานแถลงข่าวที่นี่!

สำหรับเฟ่ยเสวปิง ก็คือตีเขาให้ตาย เขาก็ไม่มีทางร่วมงานแถลงข่าวอะไรทั้งนั้น และบอกให้โลกรู้ว่าลูกชายของตัวเองถูกลักพาตัวไป ​​　

เขาอับอายขายหน้าไหวเหรอ?!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขากัดฟันพูดว่า: “ฉันไม่มีเวลาอยู่เล่นกับแกที่นี่หรอก! แกแถลงข่าวไปคนเดียวเถอะ ฉันยังต้องไปตามหาลูกชายของฉัน!”

หลี่ญ่าหลินแสยะยิ้ม และพูดเยาะเย้ยว่า: “ทำไม? ฉันให้คุณกลับก็คือรังแกคนเกินไป คุณกลับไปเองหมายความว่ายังไง?”

เฟ่ยเสวปิงพูดอย่างลนลานว่า: “ฉันอยากอยู่ก็อยู่ อยากกลับก็กลับ หมายความว่ายังไงทำไมต้องอธิบายให้กับแกด้วย?”

หลังจากที่พูดจบ เฟ่ยเสวปิงก็เต็มไปด้วยความโกรธ หันหลัง เดินไปโดยไม่หันกลับมามอง

…….