เฉียวเฟยหยุนกระทำเรื่องผิดมโนธรรมมามากมายในชีวิตนี้ แต่เรื่องราวหายตัวไปของเฟ่ยฮ่าวหยาง เขาสามารถตบหน้าอกสาบานต่อทั่วโลกได้ว่า ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาเลยสักนิดอย่างแน่นอน
เขายากมากที่จะเจอกับเรื่องอะไร ที่ไม่รู้สึกละอายใจในการตรวจสอบตนเองอย่างเรื่องนี้
ดังนั้น เขาไม่ได้กังวลเลยว่าการหายตัวไปของเฟ่ยฮ่าวหยางจะมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับตัวเอง ความกังวลเพียงอย่างเดียวคือ ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเฟ่ยฮ่าวหยาง ตัวเองอาจจะสูญเสียที่คุ้มครองไปชั่วขณะ
แบบนั้น ถ้าเกิดฆาตกรที่ฆ่าน้องชายตายยังคงไล่ฆ่าตัวเองอยู่ ถ้าอย่างนั้นตัวเองก็มีปัญหาใหญ่แล้ว
แต่ว่า เฉียวเฟยหยุนเปลี่ยนความคิด แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ควรกังวลเกินไปในขณะนี้
ยังไงซะ ตอนนี้ตัวเองก็อาศัยอยู่ในตระกูลเฟ่ย อยู่ด้วยความสงบและไม่มีเหตุทะเลาะเบาะแว้งมาในหลายวันนี้ ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตรวจสอบถึงตระกูลเฟ่ย ตอนนี้ตัวเองยังปลอดภัย
ดังนั้น สิ่งที่ตัวเองต้องทำต่อไป ก็คือไม่ว่าเฟ่ยฮ่าวหยางจะกลับมาอย่างปลอดภัยหรือไม่ ก็ใช้เวลาอยู่ในตระกูลเฟ่ยให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
นี่ไม่ใช่เรื่องยากอะไรสำหรับเฉียวเฟยหยุน เพราะเฟ่ยฮ่าวหยางจัดให้เขาอยู่ในคฤหาสน์หลังนั้นที่คนในตระกูลเฟ่ยย้ายออกไปแล้ว คฤหาสน์หลังนั้นก็ว่างอยู่ไม่ได้ใช้งานแล้ว ดังนั้นตราบใดที่เขาอยู่ในนั้น คนในตระกูลเฟ่ยคงไม่ได้สนใจเขา
ต่อให้สนใจก็ไม่เป็นไร เขาสามารถบอกกับคนในตระกูลเฟ่ยได้อย่างซื่อสัตย์ว่า ตัวเองเป็นเพื่อนของเฟ่ยฮ่าวหยาง คิดว่าตระกูลเฟ่ยก็ไม่มีทางขับไล่ตัวเองออกไป
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ สภาพจิตใจของเฉียวเฟยหยุนก็สงบลงเล็กน้อย
……
ในเวลาเดียวกัน โรงแรมแมนชั่นของตระกูลเฟ่ย
ไม่นาน ก็ถึงคราวของลูกจ้างชั่วคราวที่เพิ่งได้รับการว่าจ้างให้มาช่วยในวันนี้
ลูกจ้างชั่วคราวคนนี้เป็นหนุ่มจีน เดิมทีเขาเป็นนักศึกษาต่างชาติที่มหาวิทยาลัยธรรมดาแห่งหนึ่งในนครนิวยอร์ก ครอบครัวทำทุกวิถีทางส่งเขาไปเรียนที่ต่างประเทศ หวังว่าเขาจะประสบความสำเร็จ แต่คาดไม่ถึงว่า หลังจากที่เขามาถึงสหรัฐอเมริกาค่อยๆสูญเสียความเป็นตัวเอง ทุกวันก็จมอยู่กับใช้ชีวิตสำมะเลเทเมาไม่สามารถถอนตัวไปได้ เมื่อกลับมาก็ใช้เงินค่าเล่าเรียนที่พ่อแม่โอนให้เขาอย่างฟุ่มเฟือยจนหมดเกลี้ยง
เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเล่าเรียนได้ เขาจึงถูกไล่ออกจากมหาวิทยาลัยตามเงื่อนไข
ตามนโยบายวีซ่านักเรียนของสหรัฐอเมริกา เมื่อคุณถูกไล่ออกจากโรงเรียน วีซ่าจะใช้งานไม่ได้ สถานการณ์แบบนี้ ตามกระบวนการปกติ คุณสามารถออกจากสหรัฐอเมริกาก่อนแล้วค่อยคิดหาวิธี
แต่ว่า ชายหนุ่มคนนี้ไม่มีหน้ากลับไปหาพ่อแม่ ดังนั้นจึงอยู่ในนครนิวยอร์กอย่างผิดกฎหมาย

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...