ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4069

หลี่ญ่าหลินพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “นายวางใจได้ เมื่อกี้นี้ฉันบอกว่า ฉันมาตรวจสอบคดีใหญ่ จับกุมผู้อพยพผิดกฎหมายอย่างนาย ไม่ต้องให้พล.ต.ท.อย่างฉันคนนี้ออกโรงด้วยตัวเอง”

จากนั้น เขาโยนโทรศัพท์เครื่องหนึ่งไปตรงหน้าของจางเหิงไข่ และพูดออกมาว่า: “นายดูรูปภาพข้างในนี้ให้ดีๆ คิดดูดีๆว่าทุกคนที่เจอมาตั้งที่นายมาที่นี่จนถึงตอนนี้ จากนั้นบอกกับฉันว่า ข้างในขาดใครไปบ้าง ถ้าหากนายให้ความร่วมมือดีๆ งั้นฉันไม่เพียงแต่สามารถปล่อยนายไปได้ ยังสามารถที่จะให้เงินสดเป็นการตอบแทนให้กับนายได้บ้าง”

เมื่อจางเหิงไข่ได้ยินสิ่งนี้ ก็รับโทรศัพท์มาโดยไม่ต้องคิด ต่อจากนั้นก็เลื่อนเปิดดูรูปภาพข้างในทันที

เขาเลื่อนไปด้วย ก็พึมพำไปด้วยว่า: “ฉันไม่เคยเจอคนมากมายข้างในนี้มาก่อนนะ…….”

หลี่ญ่าหลินกำชับว่า: “ไม่ต้องสนว่านายเคยเจอหรือไม่เคยเจอ นายสนแค่ว่านายเคยเจอแต่ไม่อยู่ข้างในนี้”

จางเหิงไข่รีบพยักหน้า หลังจากที่เลื่อนเปิดดูรูปภาพทั้งหมดเสร็จ เขาพูดอย่างค่อนข้างสงสัยว่า: “เฮ้ย……คนญี่ปุ่นหลายคนนั้นที่มากับผม เหมือนจะไม่ได้อยู่ข้างในนี้นะ!”

หลี่ญ่าหลินก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาในทันที รีบมองดูเขาแล้วถามว่า: “คนญี่ปุ่นที่พูดถึงคือหมายความว่ายังไง?”

จางเหิงไข่ไม่กล้าเสียเวลา และรีบพูดว่า: “ผมถูกโรงแรมจ้างให้เป็นพนักงานชั่วคราว พนักงานชั่วคราวกลุ่มเดียวกันที่เข้ามาพร้อมกับผม ทั้งหมดมีสิบกว่าคน ข้างในมีคนญี่ปุ่นหลายคน แต่ว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในรูปภาพเหล่านี้!”

หลี่ญ่าหลินถามว่า: “คนญี่ปุ่นหลายคนที่นายพูดถึงหน้าตาเป็นยังไง? มีลักษณะพิเศษ ยังไง?”

จางเหิงไข่ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า: “หน้าตาเหรอ ก็ดูเหมือนหน้าคนทั่วไปเลยนะ สำหรับลักษณะพิเศษ ก็รู้สึกว่าท่าทางของพวกเขาดูค่อนข้างจริงจัง และไม่ยิ้มแย้ม ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาไม่เคยพูดคุยกัน แต่ใช้สายตาสื่อสารกัน ลับๆล่อๆ มองแวบเดียวก็ไม่ใช่คนดีอะไร”

หลี่ญ่าหลินถามด้วยความประหลาดใจ: “พวกเขาไม่พูดคุยกัน นายรู้ได้ยังว่าพวกเขาเป็นคนญี่ปุ่น?”