ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 407

บทที่ 407

หลังจากที่ต้องทนทุกข์ทรมานเป็นเวลานาน ตอนนี้เซียวอี้เชียนอยากจะกลับบ้านจริง ๆ

ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้ว่า ไม่สามารถหาวิธีฟื้นฟูบริเวณนั้นในเมืองจินหลิงได้ ดังนั้นเขาจึงต้องกลับไปที่เมืองเย่นจิง เพื่อดูว่าที่นั่นเขาจะสามารถหาหมอที่เก่ง ๆได้หรือไม่

และมีอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญ ใกล้ถึงวันเกิดอายุ 84 ปีของแม่ของเขา ตนเองในฐานะลูกชายคนโต จำเป็นต้องกลับไปเพื่อฉลองวันเกิดให้เธอ

อย่างไรก็ตาม แม่ได้ขอให้เขาเชิญซือเทียนฉีไปด้วย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ซือเทียนฉีจะยังไม่ให้อภัยตนเอง

อย่างไรก็ตาม เขายังคงถามอย่างไม่แน่ใจ “คุณลุงซือ หลังจากนี้อีกไม่นานก็จะถึงวันเกิดของแม่ผม ไม่ทราบว่าคุณจะไปเมืองเย่นจิงเพื่อเป็นเกียรติในงานฉลองวันเกิดของแม่ผมได้หรือเปล่า? ”

ซือเทียนฉีกล่าวอย่างเรียบ ๆว่า “ประธานเซียว ผมได้บอกคุณไปแล้วว่า ระหว่างผมกับตระกูลเซียว ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว ฉะนั้นเรื่องไปงานฉลองวันเกิดของแม่คุณ คุณไม่จำเป็นต้องเสียเวลาพูดอีก”

เขาถอนหายใจเบา ๆ แล้วพยักหน้า

แม้ว่าตอนนี้ในใจของเขาอยากจะจับตาเฒ่าซือเทียนฉี กดลงบนพื้นและทุบตีเขาสักครั้ง แต่เขาก็กล่าวอย่างถ่อมตัวว่า “เมื่อมันเป็นการตัดสินใจของคุณลุงซือแล้ว อี้เชียนก็ไม่สามารถบังคับได้ ถ้าเป็นเช่นนั้น อี้เชียนก็จะกลับไปเมืองเย่นจิงก่อน”

ซือเทียนฉีพยักหน้า

เซียวอี้เชียนเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง จากนั้นก็มองไปที่เย่เฉิน ในใจเขารู้สึกแค้นมาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ แล้วเขาก็พาบอดี้การ์ดของเขา ก้าวเดินออกไปจากตระกูลเว่ย

เมื่อเห็นว่าภัยพิบัติอย่างเซียวอี้เชียนจากไป เว่ยหย่งเจิ้งก็รู้สึกโล่งอกอย่างสิ้นเชิง

ยิ่งไปกว่านั้น เขาค้นพบว่า เคราะห์ร้ายในคราวนี้ก็ทำให้ตนเองได้โชคมาด้วย ที่ได้สูตรยาที่ดีมาอีกหนึ่งสูตร