ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 408
บทที่ 408
คำพูดของเขาหมายความว่า เย่เฉินเป็นเพียงคนนอก อย่ามายุ่งเรื่องของตระกูลเว่ย!
เมื่อเว่ยเลี่ยงได้ยินประโยคนี้ ความตื่นเต้นเมื่อสักครู่ เขามีความรู้สึกเหมือนจมดิ่งลงไปทันที
ในที่สุดเขาก็รู้ตัวว่า ตนเองถูกหลอก
และถูกหลอกจนน่าสังเวช
พ่อไม่เคยคิดที่จะให้โอกาสตนเองเลย
ถึงแม้ว่าตนเองจะนำโสมหิมะอันล้ำค่าที่แม่ทิ้งไว้ให้เขา หรือแม้ว่าตนเองจะขอร้องให้เย่เฉินช่วยตระกูลเว่ยแล้ว แต่พ่อของตนเองก็ยังไม่เคยคิดที่จะให้ตัวเองเป็นประธาน
ขณะนี้ เย่เฉินขมวดคิ้ว มองไปที่เว่ยหย่งเจิ้งแล้วกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “ทำไม? คุณจะผิดคำพูด?”
เว่ยหย่งเจิ้งรีบกล่าวว่า “อาจารย์เย่ คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งที่ผมบอกลูกทั้งสองในตอนนั้นคือ ถ้าใครสามารถช่วยครอบครัวแก้ปัญหานี้ได้ ก็จะมีโอกาสเป็นประธาน วันนี้เว่ยเลี่ยงสร้างผลงานช่วยเหลือครอบครัว แน่นอนว่าผมจะจดจำไว้ ในอนาคตเมื่อถึงเวลาเลือกประธานขึ้นมา มันจะทำให้เขาจะมีโอกาสชนะมากขึ้น”
คำพูดของเว่ยหย่งเจิ้ง คือคำพูดที่ไร้ยางอายสิ้นดี ใครก็ตามที่แก้วิกฤตได้ จะได้เป็นประธาน แต่ตอนนี้เขากลับเปลี่ยนคำพูดเป็น ใครก็ตามที่แก้วิกฤตได้ จะมีโอกาสได้เป็นประธาน
“มีโอกาส” คำนี้ ทำให้อำนาจทั้งหมดอยู่ในมือของตนเอง ซึ่งเหมือนกำเหรียญไว้ในมือของตนเอง เมื่อต้องการให้เหรียญเป็นหัวก็จะเป็นหัว เมื่อต้องการให้เหรียญเป็นก้อยก็จะเป็นก้อย ทำเช่นนี้จะมีใครสามารถชนะเขาได้?
เว่ยฉางหมิงที่อยู่ข้างๆเขาก็ทนไม่ได้รู้สึกโมโหเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เซียวอี้เชียนก็ไปแล้ว วิกฤตก็ได้รับการแก้ไขแล้ว เขาไม่กลัวเย่เฉินอีกต่อไป เขาจึงกล่าวออกไปตรง ๆ ว่า “พี่เย่ เรื่องของตระกูลเว่ย ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคนนอกเช่นคุณ หากคุณรู้ตัวแล้วก็รีบไสหัวออกไป ตระกูลเว่ยยังไม่ถึงคราวที่คุณจะก้าวก่ายได้!”
เย่เฉินมองไปที่เว่ยหย่งเจิ้งและถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “คนแซ่เว่ย คุณกำลังจะแก้แค้นผู้มีพระคุณอย่างโจ่งแจ้งหรือ?”
เว่ยหย่งเจิ้งกล่าวอย่างเหยียดหยามว่า “นี่เป็นเรื่องของตระกูลเว่ย ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณ ตอนนี้ตระกูลเว่ยไม่ต้อนรับคุณแล้ว รีบไสหัวออกไปซะ!”
เว่ยหย่งเจิ้งไม่เชื่อว่าเย่เฉินจะมีฐานะภูมิหลังอะไร มีเพียงแค่ใบสั่งยาใบเดียว แล้วสามารถรักษาอาการป่วยของเซียวอี้เชียนได้ คนเช่นนี้ ไม่สามารถทำอะไรตัวเองได้อย่างแน่นอน
อีกอย่าง ตอนนี้ก็รักษาเซียวอี้เชียนจนหายดีแล้ว คนก็ไปแล้ว ถึงแม้ว่าเขาถูกรถชนตาย หลังจากก้าวออกจากประตูตระกูลเว่ย ก็ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลเว่ยแต่อย่างไร?
เมื่อเป็นเช่นนี้ เย่เฉินก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาอีกต่อไป?
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...