ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 408

บทที่ 408

คำพูดของเขาหมายความว่า เย่เฉินเป็นเพียงคนนอก อย่ามายุ่งเรื่องของตระกูลเว่ย!

เมื่อเว่ยเลี่ยงได้ยินประโยคนี้ ความตื่นเต้นเมื่อสักครู่ เขามีความรู้สึกเหมือนจมดิ่งลงไปทันที

ในที่สุดเขาก็รู้ตัวว่า ตนเองถูกหลอก

และถูกหลอกจนน่าสังเวช

พ่อไม่เคยคิดที่จะให้โอกาสตนเองเลย

ถึงแม้ว่าตนเองจะนำโสมหิมะอันล้ำค่าที่แม่ทิ้งไว้ให้เขา หรือแม้ว่าตนเองจะขอร้องให้เย่เฉินช่วยตระกูลเว่ยแล้ว แต่พ่อของตนเองก็ยังไม่เคยคิดที่จะให้ตัวเองเป็นประธาน

ขณะนี้ เย่เฉินขมวดคิ้ว มองไปที่เว่ยหย่งเจิ้งแล้วกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “ทำไม? คุณจะผิดคำพูด?”

เว่ยหย่งเจิ้งรีบกล่าวว่า “อาจารย์เย่ คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งที่ผมบอกลูกทั้งสองในตอนนั้นคือ ถ้าใครสามารถช่วยครอบครัวแก้ปัญหานี้ได้ ก็จะมีโอกาสเป็นประธาน วันนี้เว่ยเลี่ยงสร้างผลงานช่วยเหลือครอบครัว แน่นอนว่าผมจะจดจำไว้ ในอนาคตเมื่อถึงเวลาเลือกประธานขึ้นมา มันจะทำให้เขาจะมีโอกาสชนะมากขึ้น”

คำพูดของเว่ยหย่งเจิ้ง คือคำพูดที่ไร้ยางอายสิ้นดี ใครก็ตามที่แก้วิกฤตได้ จะได้เป็นประธาน แต่ตอนนี้เขากลับเปลี่ยนคำพูดเป็น ใครก็ตามที่แก้วิกฤตได้ จะมีโอกาสได้เป็นประธาน

“มีโอกาส” คำนี้ ทำให้อำนาจทั้งหมดอยู่ในมือของตนเอง ซึ่งเหมือนกำเหรียญไว้ในมือของตนเอง เมื่อต้องการให้เหรียญเป็นหัวก็จะเป็นหัว เมื่อต้องการให้เหรียญเป็นก้อยก็จะเป็นก้อย ทำเช่นนี้จะมีใครสามารถชนะเขาได้?

เว่ยฉางหมิงที่อยู่ข้างๆเขาก็ทนไม่ได้รู้สึกโมโหเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เซียวอี้เชียนก็ไปแล้ว วิกฤตก็ได้รับการแก้ไขแล้ว เขาไม่กลัวเย่เฉินอีกต่อไป เขาจึงกล่าวออกไปตรง ๆ ว่า “พี่เย่ เรื่องของตระกูลเว่ย ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคนนอกเช่นคุณ หากคุณรู้ตัวแล้วก็รีบไสหัวออกไป ตระกูลเว่ยยังไม่ถึงคราวที่คุณจะก้าวก่ายได้!”