เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “เฟ่ยเจี้ยนจง และหลานสาวของเขาเฟ่ยเข่อซิน ผมได้จัดการไว้ให้เรียบร้อยหมดแล้ว เดิมทีผมก็แค่อยากจะตอบแทนบุญคุณเฟ่ยเข่อซินสักหน่อย และช่วยชีวิตเขาและหลานสาวของเขาเท่านั้น ไม่ได้คิดถึงเรื่องที่จะช่วยให้พวกเขากลับมาตระกูลเฟ่ย แต่ในเมื่อตระกูลเฟ่ยมีไอ้สารเลวอย่างเฟ่ยห้าวหยางเกิดมา และมุ่งเป้ามาที่หนานหนานและเสี่ยวเฟิน ดังนั้นข้าจึงต้องพิจราณากับเรื่องนี้ใหม่”
หลังจากพูดแล้ว เย่เฉินก็พูดอีกครั้งว่า “ผมว่าเฟ่ยเสวปินคนนั้นก็ไม่ใช่คนดีอะไร คนคนนี้ไม่อาจมีความสามารถอะไรมากมาย แต่อารมณ์ของเขานั้นไม่ใช่ย่อยจริงๆ ผมมีลางสังหรณ์ว่าเขาจะไม่หยุดเพียงเท่านี้แน่นอน และบางทีเขาอาจจะมาก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีก ถ้าเขาไม่รู้เป็นตายร้ายดี งั้นผมก็จะจัดการเขาด้วย แล้วปล่อยให้คุณท่านเฟ่ยไปคุยกับเฟ่ยซานไห่สักหน่อย”
เฉินจ้างโจงพยักหน้าและกล่าวว่า “เฟ่ยเสวปินเองก็เป็นคนโง่ และตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมานี้เขาไม่ได้ประสบความสำเร็จอะไรมากนัก แต่เฟ่ยซานไห่คนนี้ยังคงมีทักษะบางอย่างอยู่บ้าง มิฉะนั้นเขาคงจะไม่ถือโอกาสแย่งชิงตำแหน่งของคุณท่านเฟ่ยอย่างแน่นอน”
หลังพูดแล้ว เฉินจ้างโจงก็กล่าวอีกครั้งว่า “ถ้าสามารถทำให้คุณท่านเฟ่ยลับมาจัดการกับเขาได้ มันอาจจะมีผลลัพธ์ถึงเล็กสู้ใหญ่ได้จริงๆ คุณท่านเฟ่ยอยู่ที่หัวเซี่ย และก็ถูกลูกชายของตัวเองแย่งอำนาจไป ในหัวใจของเขาต้องอยากจะเอาคืนอย่างแน่นอน ด้วยสไตล์การทำงานของเขา เขาจะไม่มีวันทิ้งทางถอยหลังให้เฟ่ยซานไห่อย่างแน่นอน”
เย่เฉินส่ายหัวและพูดว่า “ถ้าเขาเพียงแค่ไม่ทิ้งทางออกให้เฟ่ยซานไห่ มันคงยังไม่เพียงพออย่างแน่นอน ถ้าผมปล่อยให้เขากลับมา เขาก็จะต้องทำอย่างไม่ทิ้งทางออกให้กับทั้งครอบครัวของเฟ่ยซานไห่อย่างแน่นอน!”
ในวินาทีสุดท้าย เฉินจ้างโจงยังคงรู้สึกว่า เย่เฉินปล่อยให้นินจาเหล่านั้นลักพาตัวเฟ่ยห้าวหยาง ซึ่งจะทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่เหมือนกับการเดินบนน้ำแข็งบางๆ แต่วินาทีนี้ เขาถึงตระหนักว่า อยู่ในสายตาของเย่เฉิน ตระกูลเฟ่ยนั้นไม่ได้เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่อะไรเลย
ในทางตรงกันข้าม ในสายตาของเขา ตระกูลเฟ่ยก็เป็นเหมือนอาหารจานเดียว
จะเริ่มขยับตะเกียบเมื่อไหร่ มันก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเย่เฉินทั้งนั้น
ไม่ว่าจะเป็นเฟ่ยเสวปิน หรือจะเป็นเฟ่ยซานไห่ อยู่ต่อหน้าของเย่เฉิน ไม่มีข้อได้เปรียบใดๆ เลย
ในอีกด้านหนึ่ง เย่เฉินมีสำนักว่านหลงอยู่ในมือ ถ้าจะต่อสู้กับตระกูลเฟ่ยแบบต่อหน้าต่อตาขึ้นมา ตระกูลเฟ่ยก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้เลย
ในทางกลับกัน เย่เฉินยังมีเฟ่ยเจี้ยนจงจักรพรรดิแห่งตระกูลอยู่ในมือของเขาอีกด้วย
เฉินจ้างโจงถามอีกครั้งว่า “แล้วคุณวางแผนที่จะเปิดเผยการกระทำที่น่ารังเกียจของพวกเขาออกมาหรือไม่?”
“แน่นอน!” เย่เฉินกล่าวว่า “เหตุผลที่ผมไม่ฆ่าเฟ่ยห้าวหยางโดยตรง ก็คือจะขุดทุกสิ่งที่เขาและเฉียวเฟยหยุนทำลงไปออกมาให้หมด จากนั้นก็เปิดเผยทั้งหมด ถ้าสามารถจับกุมตัวพวกเขาได้ทั้งหมดก็จะยิ่งดี”
เฉินจ้างโจงพยักหน้า ทันใดนั้นก็คิดแผนอยู่ในใจขึ้นมา และกล่าวว่า “คุณชายเย่ หากท่านอยากจะทำให้เรื่องนี้ใหญ่โตขึ้น ผมวิธีที่ดีกว่สกัน”
เย่เฉินรู้สึกดีใจทันใด และถามอย่างนอบน้อมว่า “ลุงจง คุณมีวิธีที่ดีทำอะไรบ้าง?”
……….

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...