ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4098

เมื่อเห็นว่าเพื่อนของเขางงงวย อานโฉงชิวก็อดหัวเราะไม่ได้และพูดว่า "ดูเหมือนว่านักสืบชาวจีนอย่างนายบางครั้งก็ยังหัวตันอยู่บ้าง"

หลี่ญ่าหลินกล่าวด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว: "สิ่งสำคัญคือเรื่องนี้ขัดกับหลักการไปจริง ๆ หากอีกฝ่ายแข็งแกร่งมากขนาดนี้ พวกเราไม่มีทางไม่เคยได้ยินมาก่อน ในสังคมนี้ จะมีคนที่สามารถสั่งสมกำลังอันทรงพลังขนาดนี้อย่างเงียบๆได้ยังไง?”

อานโฉงชิวยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า "ญ่าหลิน หลายสิ่งหลายอย่าง...ขัดกับหลักการจริงๆ พูดได้คำเดียวว่าเป็นพวกเราที่เป็นกบในกะลา..."

พูดไปเขาก็มองไปที่หลี่ญ่าหลินและถามว่า "นายเชื่อไหมว่าในโลกนี้มียาแบบหนึ่ง ที่เม็ดหนึ่งใหญ่แค่ไข่นกกระทา แต่นายกลับไม่สามารถซื้อมันมาได้ด้วยเงินสามแสนล้านดอลลาร์?"

หลี่ญ่าหลินตกตะลึงและโพล่งออกมา "นายว่าอะไรนะ?! ยาเม็ดหนึ่งมูลค่าสามแสนล้านดอลลาร์! ฉันหูฟาดไปรึเปล่า?”

อานโฉงชิวพยักหน้าอย่างหนักแน่นและกล่าวว่า "ใช่! นายได้ยินไม่ผิด เป็นเงินสามแสนล้าน!"

หลี่ญ่าหลินขมวดคิ้วและพูดว่า "หรือว่ามันเป็นยาเฉพาะกลุ่มอย่างยารักษามะเร็งแล้วขายพร้อมสิทธิบัตรมูลค่าสามแสนล้านดอลล์? แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังแพงเกินไป..."

อานโฉงชิวกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "มีสิทธิบัตร...นายฝันหรูเกินไป! มันเป็นแค่เม็ดยาจีนเม็ดหนึ่ง และเงินสามแสนล้านเหรียญก็เพื่อซื้อยาเม็ดนั้นเท่านั้น ไม่เพียงแต่ไม่ให้สูตรกับนาย แต่ยังถึงขั้นไม่อนุญาตให้นายนำออกไปจากงาน นายจะต้องซื้อ ณ ที่นั้นแล้วต้องกินทันที"

“เวรเอ๊ย...” หลี่ญ่าหลินหลุดปากโวยออกมาและเบ้ปากพูดว่า “มันแม่งบ้าไปแล้ว กล้าขายถึงสามแสนล้านเหรียญ? นี่แทบจะ โหดเหี้ยมยิ่งกว่าพวกโจรลักพาตัวพวกนี้ซะอีก! ราคาสูงขนาดนี้ คนบ้าที่ไหนจะไปซื้อ?”

หลี่ญ่าหลินที่โพล่งประโยคนี้ออกมา ทำเอาใบหน้าของอานโฉงชิวเป็นดำคล้ำทันที

อย่างไรก็ตาม เขาหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาเงียบๆ และจิบลงไปอึกใหญ่ จากนั้นก็เดาะปากแล้วพูดเบา ๆ ว่า "คนบ้าที่นายพูดถึงก็คือฉันเอง"

หลี่ญ่าหลินจ้องมองเขาด้วยความงุนงงและโพล่งออกมา "เชี่ยเอ๊ย! นี่มันอะรกัน? นายถูกคนโกงหรือเปล่า?"